II
[†24.6.2023]
Ἡ πιὸ μεγάλη νύχτα εἶναι τώρα.
Ὁλόκαρπο, λαμπρὸ τῶν ἄστρων δέντρο
βεγγαλικὸ τὸ συντριβάνι κάθε ὥρας.
Φῶς χαρμονῆς τοῦ Παύλου καὶ τοῦ Πέτρου
ἡ πιὸ μεγάλη νύχτα κρύβει μὲς στὸν κόρφο.
Ψάξε κάτω ἀπὸ τὴν πέτρα τὸ μαχαίρι
σὲ θήκη χώματος, ὑδάτινο, ὄμορφο
ἀκόμη ματωμένο ἀπὸ μιαιφόνο χέρι.
Ἔρχεται πάλι ὁ Ἀμίλητος καὶ τὸ αἷμα ρέει.
Κρατάει κομμένο τὸ κεφάλι του σὲ ἀσημένιο δίσκο.
Μικρὸ παιδὶ μὲ μηλωτή, στὸ πλάϊ του κλαίει,
διαβάτες φέγγους σιωπηλοῦ τοὺς βρίσκω.
Ἡ νύχτα αὐτὴ γίνεται νόστου χώρα.
Μὲ τὸ μαχαίρι τὴν χαράζεις, γύρω-γύρω.
Δὲν φέρνει κάλπικες φωνές, μονάχα μύρο.
Ἡ πιὸ μεγάλη νύχτα εἶναι τώρα.