Η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε μπλε ρούχα
η μυρωδιά σου κοιμάται
δίπλα μου τρεχούμενες λωρίδες
περικλείουν τον
ορίζοντα: πλημμυρίδα ήλιου οι
αρθρώσεις των αναμνήσεων
βαλμένες η μια μέσα στην άλλη είμαστε
ξανά παιδιά:
αλήθειες
:
και από πάνω μας αιωρείται ένα δέντρο
λυγίζει τα σιτηρά
στο ελαφρύ αεράκι
βρίσκω
προς τα έσω
:
η βαρυθυμία
της φύσης σήμερα
στο μυαλουδάκι
χυμένη:
χιόνι φως
λυγίζει
κάθε θάλασσα είναι
θλιμμένη
κάθε ουρανός φρικτός
και όταν
σπάνε τα σύννεφα
το λένε
βροχή
:
η ευτυχία
βρίσκεται μέσα σε μπλε ρούχα
κάτω από το δέντρο
και κοιμάται
:
υποφέρει ένας ουρανός
από νοσταλγία για
Ειρήνη
τόλμα
να φοβηθείς
να αγαπήσεις
κάτι που είναι εύκολο
ήλιος ήλιος φως
από την ποιητική συλλογή «Διαγωνίως ακουμπισμένο πάνω σε δάση», εκδόσεις Shoebox House, 2019
Exchanges
: (1)
Ήμουν κάποτε
μια μουσική εντός της μουσικής
λουλούδια άνθιζαν από
το στόμα μου
η αναπνοή μου μια οθόνη
και μια εκ των σιωπών μου
βυθίστηκε στην επόμενη
η καρδιά μου ήταν
ένα ανοιχτό παράθυρο
όμως κορμιά πέφτουν
και δεν μένει
καμιά ηχώ
τώρα περιμένω
τον τελευταίο χειμώνα
που τους άλλους
χειμώνες ονειρεύεται
ποτέ ξανά
να μην αρχίσει
ήμουν κάποτε
: (5)
Λεπτός ψυχρός
αέρας. Προεξέχουν οι μαύρες
πέτρες από μέσα μου. Μη μου
χαριστείς. Κάποτε ήμουν
πράσινη σαν το γρασίδι. Η γήρανση
δεν μου χαρίστηκε, δυστυχώς.
Ένα μικρό Εγώ
με έχει μεταμορφώσει
σε μονόλιθο.
Τώρα δεν ακούω
την γλώσσα της ψυχής
πια: λεπτός
ψυχρός αέρας.
: (9)
Γλώσσα εσύ:
Πλάνη
και σκιά
της αλήθειας
μέσα από τις σχισμές
της σπηλιάς σου
μια προαίσθηση
της εικόνας
να βλέπεις
εκεί πέρα, λουλούδια
σε προσελκύει
με την τελευταία λέξη:
Προς τα πού
: (10)
Πίσω από τα λουλούδια
ο κόσμος δίχως καθρέφτη
όπου το ορατό είναι ορατό
και η κάθε γλώσσα τραγούδι
κάθε ουρανός ένα πέλαγος
κάθε μπουμπούκι κατά βούληση
ήλιος και μάτι
ο κόσμος δίχως καθρέφτη
πίσω από τα λουλούδια
: (14)
Να παγιδέψεις φως
με τα χέρια δεν
γίνεται: Πάρε την
γλώσσα, πλάσε γλώσσες, όχι
λέξεις, τραγούδησε,
τραγούδα: Είναι
ένας περίεργος κόσμος:
Παιδιά πεινάνε
που θα μπορούσαν
να την χορτάσουν
μα αυτή
δεν χορταίνει: Άσε
να πέσουν τα πλαίσια, ξέχνα
το Αμήν: Εσύ
να σκύβεις βαθύτερα
να κλαις γοερότερα
και στον χρόνο ανάμεσα στον χρόνο
άλλη μια φορά: Φως
να παγιδέψεις:
Τραγούδησε, τραγούδα.
από την ενότητα Exchanges – 20 ποιήματα της Sophie Reyer “επεξηγούν” 20 σχέδια του Αυστριακού εικαστικού Harald Häuser (επιλογή)
Σημείωση:
Οι αποδόσεις των ποιημάτων στην ελληνική γλώσσα δημοσιεύονται με την άδεια της ποιήτριας.