Hugh Selwyn Mauberley [Part I]
(Βίος και επαφές)
Στη σκιά μας καλεί η ζέστη
Νεμεσιανός, Εκλογές, IV
E.P. Ωδή για την επιλογή του μνήματός του
Για τρία χρόνια, παράτονος μες στον καιρό
του, την τέχνη τη νεκρή πάλευε ν’ αναστήσει
της ποίησης. Να συντηρήσει το ‘υψηλό’
όπως παλιά. Λάθος του εξ αρχής να προσπαθήσει—
όχι, όχι ακριβώς, μα, αφού είχε γεννηθεί
σε χώρα μισοβάρβαρη, ήταν ξεπερασμένο·
σκυμμένος πάλευε κρίνους ν’ αποσπάσει από γουρουνοτροφή·
Καπανέας· πέστροφα για δέλεαρ χαλκευμένο
ἴδμεν γάρ τοι πάνθ᾽ ὅσ᾽ ἐνὶ Τροίῃ
όπως τ’ αβούλωτο αυτί το αγροικά·
στα βράχια δίνοντας περιθώριο μικρό πολύ
τον κράταγαν λοιπόν τ’ ανταριασμένα τα νερά
Γι’ αληθινή του Πηνελόπη τον Φλωμπέρ κρατώντας,
ψάρευε σε νησιά πεισματικά
της Κίρκης τα κομψά μαλλιά παρατηρώντας
κι όχι σ’ ηλιακά ρολόγια γνωμικά
Aδιάφορος για των γεγονότων την πορεία
σβήστηκε απ’ τη λήθη τριάντα ετών·
και δεν υπάρχει στη δική του ιστορία
καμιά προσθήκη στο διάδημα Μουσών.
Hugh Selwyn Mauberley [Part I]
(Life and Contacts)
“Vocat aestus in umbram”
Nemesianus Ec. IV.
E. P. ODE POUR L’ÉLECTION DE SON SÉPULCHRE
For three years, out of key with his time,
He strove to resuscitate the dead art
Of poetry; to maintain “the sublime”
In the old sense. Wrong from the start—
No, hardly, but, seeing he had been born
In a half savage country, out of date;
Bent resolutely on wringing lilies from the acorn;
Capaneus; trout for factitious bait:
“Idmen gar toi panth, os eni Troie
Caught in the unstopped ear;
Giving the rocks small lee-way
The chopped seas held him, therefore, that year.
His true Penelope was Flaubert,
He fished by obstinate isles;
Observed the elegance of Circe’s hair
Rather than the mottoes on sun-dials.
Unaffected by “the march of events,”
He passed from men’s memory in l’an trentiesme
De son eage; the case presents
No adjunct to the Muses’ diadem.
Ένα Σύμφωνο
Ανακωχή κάνω μαζί σου, Ουόλτ Ουίτμαν—
Αρκετά σε αποστράφηκα.
Σου προσέρχομαι σαν παιδί που μεγάλωσε
Κι έχει έναν πατέρα ξεροκέφαλο·
Ειμ’ αρκετά μεγάλος τώρα για να γενούμε φίλοι.
Εσύ έκοψες το νέο ξύλο,
Τώρα είναι καιρός για σμίλεμα.
Ρητίνη, ρίζα, έχουμε ενιαία—
Ας κάνουμε μαζί συναλλαγές.
A Pact
I make truce with you, Walt Whitman—
I have detested you long enough.
I come to you as a grown child
Who has had a pig-headed father;
I am old enough now to make friends.
It was you that broke the new wood,
Now is a time for carving.
We have one sap and one root—
Let there be commerce between us.