ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ 18/12
Κοράλι ψιλοκόραλο και ψιλοκοραλάκι˙
οι πιο μεγάλες ιδέες γεννιούνται
απ’ τη σκληρότητα:
ένα δέλτα φωτιάς,
δίνες ρουφήχτρες.
Ομίχλη σε αποσύνθεση
υπόγεια σπήλαια,
υγρό βασίλειο της μαρίδας
ένα νόμισμα κάτω από την γλώσσα
οι φλέβες έτοιμες να εκραγούν
ο ιδρώτας να στάζει
απ’ το μέτωπό μου, στα τάρταρα
το τρικέφαλο χταπόδι,
οι εκατόγχειρες αστερίες.
Υποθαλάσσιοι πίδακες
αέρια ηφαιστείων,
όραση καλειδοσκοπική,
φουντωτό χαλί που κινείται,
το σφουγγάρι δειπνοσοφιστής,
ύφαλος, βατραχόψαρο, πετρόψαρο,
βυθόψαρο μέρες πολλές περίμενα,
σμέρνες ιππόκαμποι, υπέργειες ρίζες,
αμμώδης πυθμένας το σαλάχι
στη λάσπη και μια τυφλή γαρίδα
άμμος κι ακαθαρσίες˙ τσάντες
σακούλες ζώνες αζευγάρωτα παπούτσια
γατόψαρα ζάντες σαμπρέλες
μπουρ, μπουρ, μπουρ˙
οι μπουρμπουλήθρες:
αυτός είναι λοιπόν, ο θάνατος;
Θάλασσα έξω και θάλασσα μέσα μου;
Τα θαλάσσωσα κοινώς κι ανεπανόρθωτα,
στο υγρό βασίλειο
όπου κινείται μια μεγαλοφυΐα σαν εμένα:
το κοινό πεδίο δράσης σε πλήρη
αδράνεια: όπως επεξεργάζεται
το κέλυφος ενός όστρακου
το μαργαριτάρι˙ το όσχεο τα
σπερματοζωάρια˙ το οστό του κρανίου
τις μεγαλεπήβολες αποφάσεις,
τις εγκληματικές σκέψεις
τους ελεύθερους συνειρμούς
και κάνει να κυματίζουν τα στάχυα˙
να μπουμπουκιάζει το πέλαγος˙
να χύνεται το σίδερο σε καλούπια˙
ο Πηνειός στην Κουλούρα˙
μια θαλασσίτσα να στήνει
λίγα μέτρα από την αποβάθρα,
τα τέρατα που γέννησε
ξυλάρμενο το μυαλό μου.
Δεν κουράζεται η θάλασσα
να σπρώχνει. Σπρώχνουν
το σώμα στον ύπνο τα κύματα.
*
SECONDO GIORNO, 18/12
Piccolo corallo e corallo piccolino;
nascono le idee più grandi
dalle asperità:
un delta di fuoco sbuffa.
Miasmi irrespirabili
grotte sottomarine,
regno di sardella liquida
una moneta sotto la lingua
vene pronte ad esplodere
sudore grondante
dalla mia fronte al tartaro
polpo treppiede e alla stella
marina a cento braci.
Getti subacquei
gas vulcanici,
visione caleidoscopica,
tappeto trapuntato in volo
la spugna da cucina in spugna,
barriera corallina, pesce rana, pesce pietra,
tanti giorni sul fondale,
cavallucci marini, radici sotterranee,
fondo sabbioso il pattino
nel fango e un gambero cieco
sporcizia, sabbia e terra, borse
borse cinture e scarpe spaiate
ombrelli di pesce gatto pneumatici.
Bava bava bava
bolle:
Quindi questa è la morte?
Mare fuori e mare dentro di me?
Sono un naufrago
nel regno liquido
dove si muove un genio come me:
il campo d’azione comune in piena
inattività, come elabora
il guscio di un’ostrica
la perla. Lo scroto
gli spermatozoi l’osso del cranio
le grandi decisioni,
i pensieri criminali
le associazioni libere
fa ondeggiare le spighe
germogliare il mare
il ferro viene versato in stampi.
Penios si versa a Kouloura;
una costa che sta per ospitare
a pochi metri dal molo,
i mostri che ha dato alla luce
Il mio cervello navigato.
Il mare non si stanca
spingendo. Le onde spingono
il corpo nel sonno.
4×4 ΠΟΙΗΣΕΙΣ #1 (ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ)
(ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ Δ. ΣΚΙΑΘΑΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΔΟΥΛΙΔΗΣ)
Εκδόσεις ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ / 2019
Πίνακας: Euan Macleod