Κάθε μήνα για το επόμενο διάστημα ένας ποιητής ή μία ποιήτρια θα επιλέγουν 7 + 1 Ποιήματα για το Culture Book από επτά (7) και έναν (1) ποιήτριες και ποιητές που με δόκιμο τρόπο ο καθένας και η καθεμία με το δικό τους τρόπο συνομιλούν με την ποιητική τέχνη.
Για τον μήνα Οκτώβριο η επιλογή ποιητών/τριών έγινε από την Πηνελόπη Ζαρδούκα.
“Οι λέξεις φέρουν μνήμη. Οι μνήμες με τη σειρά τους κουβαλούν αίσθημα. Και πόσα συναισθήματα αγάπης και χαράς ανακαλώ κάθε φορά από το Ίδρυμα του Τάκη Σινόπουλου, στον Περισσό Αττικής, όπου φοίτησα στο διετές εργαστήρι νεοελληνικής ποίησης τις χρονιές 2008 και 2009.Οι δασκάλες μας, οι ποιήτριες κ. Τασούλα Καραγεωργίου και κ. Λιάνα Σακελλίου ήταν πάντα εκεί για να πλαισιώσουν με το ήθος τους και την ποιητική διδακτική τους τα μαζέματά μας, την έκφρασή μας, τα όνειρά μας.
Οι συνοδοιπόροι μου σ’ αυτό το δημιουργικό ταξίδι, οι συνσπουδαστές και συνσπουδάστριές μου, με τα χρόνια εξέλιξαν την ποιητική τους φωνή, καλλιέργησαν το καλλιτεχνικό τους ιδίωμα και βάθυναν τη ματιά τους στα ανθρώπινα. Ευχαριστώ προσωπικά τους ποιητές και τις ποιήτριες, φίλους και φίλες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μου να συμμετάσχουν σ’ αυτή την όμορφη ανθολογία «7 + 1 ποιήματα για τον μήνα Οκτώβριο» για λογαριασμό του Culture Book και του γραφείου ποιήσεως.
Ευχαριστώ λοιπόν τους και τις Ιώ Αρματά, Γιώργο Γωνιανάκη, Ράνια Καραχάλιου, Παναγιώτη Μηλιώτη, Παναγιώτη Παπαφράγκο, Γιώργο Πέππα, Γιάννη Πολίτη και Δημήτρη Χατζάκο για τα αδημοσίευτα αυτά ποιήματα που μου εμπιστεύτηκαν.
Καλή ανάγνωση.
Πηνελόπη Ζαρδούκα.
Ιώ Αρματά
ο Εγωτικός
η μαθηματική προσέγγιση
τα “ρω” και τα “γάμα”
Αγκαλιά τετράγωνη (σχ.1)
Αγκαλιά τρίγωνη (σχ.2)
κύκλος (σχ.3)
τα χέρια μου γύρω σου κυκλικά
από τις σχέσεις₍₁,₂,₃₎ προκύπτουν
Αφαιρώντας γωνίες συντίθεται ο κύκλος
η αφαίρεση
Πράξη υπερβατική
πράξη υπερθετική
σύνθεση │ ανασύνθεση │ αφαίρεση
αφαιρώντας πραγματικότητα
συνέθετε στην υπερβατικότητα του ονείρου
μη έχοντας
τι ν’ ανασυνθέσει
αφαιρώντας γωνίες
κατέληγε στην αγγαλιά του
η αγγαλιά
Σχήμα κυκλικόν
“ ἐπίπεδον ὑπὸ μιᾶς
γραμμῆς περιεχόμενον…“
περιέχει και περιέχεται
“πρὸς ἣν ἀφʹ ἑνὸς σημείου
τῶν ἐντὸς τοῦ σχήματος κειμένων
πᾶσαι αἱ προσπίπτουσαι εὐθεῖαι
ἴσαι ἀλλήλαις εἰσίν.”
κέντρο δε του κύκλου
καλείται το σημείο αυτό
ο εγωτικός
Μετρούσε αποστάσεις
από το σώμα του
στα όριά του
πίσω στο σώμα του
στα όριά του
βεβαιωνόταν
πως είναι ίσες
και επιφυλακτικά
τοποθετούνταν
στο Κέντρο
Αυτός· το Όλον
Η υπερβολή του ανυπεράσπιστου χαρακτήρα της
που έτρεφε αυταπάτες
τα όρια
Δοθέντων των ορίων της υπομονής
του εγωτικού, όπου
-1 ≤ Limεγωτικού ≤+1
(όριο εγωτικού ανάμεσα στην αρνητική και τη θετική μονάδα)
και του ερωτικού, όπου
-∞ ≤ Limερωτικού ≤+∞
(όριο ερωτικού ανάμεσα στην αρνητική και την θετική απειρία)
Συμπεραίνουμε ότι
Και η υπομονή έχει τα όριά της
αξίωμα πληρότητας
Δύο κύκλοι τέμνονται
με σκοπό να καλύψουν το περιέχον
κενό
τα “ρω” και τα “γάμα”
Σου μιλώ
τα λόγια μου στάζουν σίδερο
ή κάτι απ’ τη χημεία των παιδικών μου χρόνων
τα κάγκελα που με τύλιγαν κάποτε
θέλουν τώρα να σου ζητήσουν μια χάρη·
Μου μιλάς
η γλώσσα σου πάλλεται
πάνω στις γωνίες των “ρω”
τις προφέρεις “γάμα”
μικρά, στρογγυλά
των παιδικών ερώτων
γράμματα ράμματα
οι σαρκικές συνάψεις
συλλαβές
στο σώμα σου – σώμα εντόμου
που γυρνά σαν σίδερο
και επιστρέφει στο κουκούλι του
τη νύχτα νύμφη γίνεσαι
«Μήτρα που γέννησες παιδιά
παρακαλώ μην γράφετε
την αγγαλιά με γάμα κάπα»
Σοφία Λασκαρίδου (1882-1965)/Κοιμωμένη Πόρου (Τροιζήνας)
Γιώργος Γωνιανάκης
Κοινωνία του καφέ
Οραματίζομαι τους νέους καφενέδες
όπου οι θαμώνες και σύνεδροι θα είναι
συζητώντας με κέφι για την ΕΦΑ
Εφαρμοσμένη
Φιλοσοφία
του Ανέφικτου.
Εκείθε να φρονείς το καφεδάκι.
§
Ράνια Καραχάλιου
China Circus
στον Γ.Κ.
που μας καρτερεί
Νοέμβρης ήταν όταν άρχισα να σε κουβαλάω. Ώρες ατέλειωτες καθόσουν στο κεφάλι
μου, λες κι ήσουνα στυλίτης. Ύστερα κάτι σ’ έπιανε κι άλλαζες θέση, κρεμιόσουνα
στους ώμους μου και πάταγες πεισματωδώς τον θώρακά μου απορώ πώς δεν
γλίστραγες, πώς δεν γκρεμοτσακιζόσουν.
Σαν νούμερο του China Circus μοιάζαμε και βγαίναμε περιοδεία απ’ την κουζίνα
στο βεσέ κι απ’ το βεσέ στο υπνοδωμάτιο-σαλόνι, εγώ εσένα να βαστάζω κι εσύ ένα
κόκκινο μπαλόνι. Μέρες, βδομάδες στις γυμναστικές σου επιδείξεις συνεπής, διόλου
δεν βαριόσουν μα ήσουν βαρύς, πολύ βαρύς, κι ας μη φαινόσουν, πώς να στο ‘λεγα,
ήταν νωρίς ακόμη.
Κύλαγε ο καιρός, εγώ μεγάλωνα ανελλιπώς, εσύ ίδιος, απαράλλαχτος και
πάντοτε τριάντα. Έβλεπες που ‘πεφταν οι αντοχές και το πήρες απόφαση, σε κάποιον
ήλιο, να μετακομίσεις. Από τότε, μ’ επισκέπτεσαι αραιά και πού, στη ράχη μου ν’
αναρριχηθείς, το εντός αγκάθι να ποτίσεις.
Σοφία Λασκαρίδου/Παρίσι, 14η Ιουλίου, 1913
Παναγιώτης Μηλιώτης
Πώς μεγαλώνει η κοιλιά του μεγάλου κι ανώνυμου ληστή
To πρωί που ξυπνάω και βγαίνω στο μπαλκόνι να πιω καφέ
ακούω το πείσμα των πουλιών
πίσω μου μια μικρούτσικη οθόνη
ανακοινώνουν τα ποσά και τα χρόνια
που απαιτούν οι μεγάλοι κι ανώνυμοι ληστές.
Είναι πολλά τα φτερά, τζάμπα στον αέρα σπαταλιούνται.
Όσα μπορώ, τα πιάνω με το χέρι μου
και τα προσθέτω περίσκεπτος στη συλλογή μου.
Έπειτα
ετοιμάζομαι για να κερδίσω το φαί μου
φτιάχνω στα γρήγορα το κολατσιό μου
ρίχνω και κάποια φτερά στο σακίδιο μου
– έτσι νικώ τη ματαιοδοξία μου –
και δίχως να ‘χω κάποια άλλη επιλογή
καθώς κινούμαι
αφήνομαι
να με καταπιεί
το στόμα ενός μεγάλου κι ανώνυμου ληστή.
Μέσα εκεί
και στα εφτά επίπεδα της κοιλιάς του
θα βρω πολλά πουλιά – δείχνουμε
την πτώση μας
με το μορφασμό μας.
Κι εγώ
μέσα σε δέκα λεπτά
για να μεγαλώσει η οθόνη του μυαλού τους
δείχνω τα ποσά, τα κομμένα φτερά μα κυρίως
πως μεγαλώνει η κοιλιά του μεγάλου κι ανώνυμου ληστή.
Σοφία Λασκαρίδου/Η θάλασσα της Μάγχης, 1911
Παναγιώτης Παπαφράγκος
άτιτλο
Γιώργος Πέππας
Επιστροφή
Η επανάληψη δίνει χρώμα στα μάτια μου
οι φωνές
χάνονται
στους τοίχους το μόνο
που φτάνει στο δρόμο
είναι η υγρασία
Η χώρα που περπατώ δεν έχει όνομα
Ίσως να παράπεσε κάπου
στη λήθη
Ανοίγω το δρόμο
και τα μάτια
δεν υπάρχουν πια.
Σοφία Λασκαρίδου Σοφία/Walk along the shore
Γιάννης Πολίτης
Δέκα χαϊκού
Βουητά και φώτα,
καμένο πετρέλαιο,
ζωικά λίπη.
Βρώμικα νώτα,
φωτιά, φοινικέλαιο,
ζωική λύπη.
Γρήγορο βήμα,
πρόγραμμα, θέληση και
επιτυχία.
Πλημμύρα, κύμα,
άρνηση, στέρηση και
σε κακουχία.
Πολιτισμένα,
πιλάτες, ποδήλατο,
φιλοσοφία.
Κατατρεγμένα,
άρρωστο, αδύνατο,
απελπισία.
Χρήμα, αριθμάκια,
τρισεκατομμύρια,
από δυφία.
Μάχη, παιδάκια,
δισεκατομμύρια,
υπό ληστεία.
Υπνωτισμένα,
οθόνη, τηλέφωνο,
φωτογραφία.
Συντονισμένα,
καθρέφτης, φερέφωνο,
πληροφορία.
Σοφία Λασκαρίδου/Girl with doll
Δημήτρης Χατζάκος
Οι γυναίκες που αγαπούμε
«έχουνε οι γυναίκες π’ αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ’ όμοιοι»
Νίκος Εγγονόπουλος
ανήκουν κι αυτές του θανάτου·
λίγο τις αγγίζουμε,
λίγο που ζωή μοιραζόμαστε
και πόσο βαθύ που φεύγουν·
τις κοιτάμε καθώς απομακρύνονται
στο απέραντο εκεί.
Ύστερα από χρόνια πολλά,
κάποιαν Εκείνην ενθυμούμενος αργά ένα βράδυ
και ύστερα ένα μήνυμα από φίλο,
πως πέθανε και την θάψανε
τα παιδιά και τα εγγόνια της.