Giorgos Gotis, Greece

Giorgos Gotis, Greece

The Poems

PROLEGOMENA

Our words are little mirrors
a piece of land from our future
where our image will come to rest
as others hold the words steady.
We’ll find a place to be together.

Our words are little mirrors
of water slaking
the thirst of our past
as they hold forgotten images
small lakes, on the soft grass of whose shore
we’ll lie down and we’ll be two.
Lives caught in the silence, the imprints
of our bodies in the water, imprisoned in the depths.
Lean on my shoulder, I’ll fill your lips with secrets
so you can remake
the image of the place that contains us.

You who learned to look behind
the blur of words in the dark
to interpret the mirror’s traces, speak
with the prophetic language of the past.

(Μετάφραση Andrew Watson)

*

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

Τα λόγια μας μικροί καθρέφτες
ένα κομμάτι γης του μέλλοντός μας
όπου θα γαληνέψει η εικόνα μας καθώς
σταθερά θα τα κρατούν οι άλλοι.
Τόπο θα βρούμε και θα είμαστε μαζί.

Τα λόγια μας μικροί καθρέφτες
από νερό που σβήνει
του παρελθόντος μας τη δίψα
έτσι όπως κρατούν εικόνες ξεχασμένες
λίμνες μικρές, στης όχθης τους το μαλακό χορτάρι
θα ξαπλώσουμε και θα ‘μαστε δυό.
Ζωές πιασμένες στη σιωπή, τα αποτυπώματα
του σώματός μας στο νερό, φυλακισμένα στο βυθό.
Γείρε στον ώμο μου, τα χείλη σου
θα τα γεμίσω μυστικά ώστε να ξαναφτιάξεις
την εικόνα του τόπου που μας περιέχει.

Εσύ που έμαθες να βλέπεις πίσω
από τη θαμπάδα των λέξεων της σκοτεινιάς
του καθρέφτη να ερμηνεύεις τα ίχνη, μίλησε
με την προφητική του παρελθόντος γλώσσα.

Από την ποιητική συλλογή: Στοιχειώδη Σωμάτια. Εκδ. στιγμή. Αθήνα *2015

* * *

A SNOW BALLAD

The snow is silence upon our lips,
it whispers us sounds, melting
for the beginning of the world.
And in its mirror, your step
splinters my thoughts in rays.
Memories of broken days,
intertwined.

Holding hands.
Our footsteps are traces and script.
As love weights on the snow.

Snow’s jingle bell echoes our madness
singing under the colorful blanket
that is our life. Our hearts beat the deep blue sky
and the closed horizon mocks our day in secret silence.

Snow, the harp’s chords and white hair
of an elder sky.
The dust of words
will cover us.
Bones once knotted in love.
Snow, manna of the sky.

Snow, sky’s light soil we hold,
’till it covers us, like it covers the land
’till it’s put to sleep,’till the pixies of our slumber
and wildflowers and life’s white lilies
blossom in celestial soil.

(Μετάφραση Andrew Watson)

*

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ

Σιωπή στα χείλη μας το χιόνι
μας ψιθυρίζει ήχους λιώνοντας
για την αρχή του κόσμου.
Και στον καθρέφτη του ακτινωτά
το βήμα σου τις σκέψεις μου ραγίζει.
Διαλυμένων ημερών
πλέκονται αναμνήσεις.

Πιασμένοι από το χέρι.
Οι πατημασιές μας ίχνη και γραφή.
Της αγάπης το βάρος πάνω στο χιόνι.

Το καμπανάκι του χιονιού ηχεί την τρέλα μας
τραγουδά κάτω από την πολύχρωμη κουβέρτα
της ζωής μας. Στον βαθύ μπλε ουρανό χτυπάνε
οι καρδιές μας και μέσα στη μυστική ησυχία
ο κλειστός ορίζοντας τη μέρα μας σαρκάζει.

Χορδές της άρπας και λευκά μαλλιά
του γέροντα ουρανού.
Στάχτη των λέξεων
θα μας σκεπάσει, χιόνι.
Οστά περιπλεγμένα κάποτε στον έρωτα.
Χιόνι το μάννα του ουρανού.

Χιόνι, του ουρανού το χώμα το ελαφρύ
που πιάνουμε στα χέρια μας μέχρι να μας σκεπάσει
όπως σκεπάζει απαλά τη γη για να κοιμίσει
να ανθίσουνε του ύπνου μας αερικά, ανεμώνες
λευκά κρινάκια της ζωής στου ουρανού το χώμα.

Από την ποιητική συλλογή Στοιχειώδη Σωμάτια. Εκδ. στιγμή. Αθήνα * 2015

The Poet