Ελένη Αρτεμίου – Φωτιάδου
ΗΡΩΕΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Ας μιλήσουμε για ήρωες λοιπόν
Για τους αγαπημένους δηλαδή που χάθηκαν
Ενώ η ζωή τραγούδαγε έναν σκοπό δικό της και δικό μας
Παράξενο που γίνεται κάποιες φορές το καλοκαίρι
Φυσάει απ’ τον Βορρά και παίρνει μακριά τη θάλασσα
Τσακίζει το ταξίδι
Παράξενος κι ο παγωμένος μας Ιούλης
Με δόντια σιδερένια
Καταβροχθίζει λαίμαργα μικρά στιγμιότυπα
Που ήταν κάποτε ευτυχία
Παράξενος
Κι αυτός ο τόπος που αλώνεται
΄Ορθιο ξίφος το βουνό
Καλά ακονισμένες οι πλαγιές του
Δέντρα που γύρω μας πυκνώνουν άξαφνα
Για να κρατήσουν στα κρυφά μια μαζική σφαγή
Έναν βιασμό που τέλειωσε σαν θάνατος
Κι η πεδιάδα που διασώζει ακόμη αυτούς που προλαβαίνουν
Αγκαθωτή
Δρόμοι σαν φίδια που πρέπει επάνω να πατήσεις
Για να βρεθείς σε μία κόχη σωτηρίας
Με τέτοια γεωγραφία της ιστορίας μας
Ας μιλήσουμε για ήρωες λοιπόν
Θέλω να πω για τον Κωστή με το εφηβικό παράστημα
Με τα τετράδια ακόμη κάτω απ’ τις μασχάλες
Τα μεσημέρια όταν κατέβαινε από το λεωφορείο της γραμμής
Κι ώσπου να βάλει επάνω της η νύχτα όλο το βιος της
γέμιζε τα βιβλία με τα μάτια του
έστελνε όλες τις ευχές στο μέλλον που δεν ήξερε
μα κάπου στα βιβλία του γραφόταν
Για τον Δημήτρη να μιλήσω που είχε προλάβει στα είκοσι πέντε του
Να μάθει πώς να χτίζει ένα σπίτι και τον κόσμο του
Κι όταν απίθωνε στο χώμα το μυστρί
Είχε να σηκώνει τρία παιδιά στον ουρανό
Όσο με τη χαρά τους να λιώσουνε τα σύννεφα
Για τη γυναίκα
Για μια γυναίκα να μιλήσω
μη ρωτάτε πώς λέγεται
Πώς τη γράψανε στους καταλόγους της απώλειας
Πέστε Εκάβη και όλες τις γνωρίζετε
Άλλωστε όλοι οι πόλεμοι
Έχουνε μια Εκάβη σιωπηλή πάνω απ’ τα κορμιά
Που δεν προλάβανε να ονοματίσουν τη ζωή
Με ρήμα ουσιαστικό της ενεργητικής φωνής τους
Πώς αγαπιούνται άραγε οι νεκροί
Που θα ’χουν πάντοτε ζεστό το αίμα;
Ποιος θα μπορέσει μες στο πέρασμα των χρόνων
Να σκύψει να τους κλείσει αυτά τα ορθάνοιχτα τα μάτια ;
Αγαπημένοι
Εμείς για τα χαμένα τα λουλούδια σας
Όλο και φτιάχνουμε μιαν άνοιξη
Λευκή σαν μάρμαρο
Σαν άγραφη αγάπη
Κι εσείς
Άγγελοι πια από χαμένο μας παράδεισο
Να έρχεστε να δίνετε φτερά
Στις λιγοστές ελπίδες
Ένα στεφάνι μνήμη καταθέτουμε
Να ’χει ζωή ο θάνατός σας
Ποίημα που έχει απαγγελθεί σε Αποκαλυπτήρια Μνημείου Πεσόντων, Δολοφονηθέντων, Αγνοουμένων, 2024