Δέσποινα Κουβάτσου

Η Δέσποινα Κουβάτσου, γεννήθηκε στον Πειραιά. Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής, έχοντας ως μέντορα της τον Άγγελο. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κοσμήματος & μικρογλυπτικής. Από το 1985 έχει συμμετάσχει σε 50 ομαδικές εκθέσεις και έχει στο ενεργητικό της 18 ατομικές εκθέσεις. Έργα της υπάρχουν στο Μουσείο Ίωνα Βορρέ, στις Δημοτικές Πινακοθήκες της Κέρκυρας, Λευκάδας, Βουλγαρίας, σε Ιδιωτικές Συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργο της έχει περιληφθεί στο Ημερολόγιο «Ιχνηλατώντας το 2011» του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Έχει προσφέρει έργα της για δημοπρασίες και ευχετήριες κάρτες της «Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών» καθώς και έργο της δημοπρατήθηκε στη Γκαλερί Αργώ για τους «Γιατρούς χωρίς Σύνορα». Είναι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.) Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1986 Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
1988 Σόφια, Βουλγαρία
1989 Χάσκοβο και Χάρμανλι, Βουλγαρία
1990 Πνευματικό Κέντρο Αθηνών
1991 Αίθουσα Τέχνης Δήμου Λευκάδας
1993 Καφέ Παράσταση, Αθήνα
1994 Αίθουσα Τέχνης Μαρκά, Λευκάδα
1995 Trident Cars, Ν. Ερυθραία
1996 Αίθουσα Τέχνης Ν. Ψυχικού «Δώρα Ζωής», Ν.Ψυχικό
1999 Αίθουσα Τέχνης Ανάκτορα Μιχαήλ & Γεωργίου, Κέρκυρα
2001 Αίθουσα Τέχνης Πρίσμα, «Καρποί Μηλέας», Λιβαδειά
2002 Hárıtos Gallery, «Ανατομία του Μήλου», Κολωνάκι
2006 Χώρος Τέχνης Σαπφούς 196, Καλλιθέα
2011 Γκαλερί Αργώ, «Φιγούρες σε Άνωση», Κολωνάκι
2011 Γκαλερί Κορακά, «Γαλάζιο ακατανίκητο, γαλάζιο προαιώνιο», Ρόδος
2011 Γκαλερί Κορακά, «Δρόμοι παρελθόντος, οδηγοί μέλλοντος» Εικαστική διαδρομή, Ρόδος
2013 Gallerie 30, Εικαστική Δράση «Το artinfotoday στις galleries», Κολωνάκι
2016 Γκαλερί Αργώ, «Πόλοι Έλξης», Κολωνάκι

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

1985 Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός, Αθήνα
1987 Πανελλήνια Έκθεση Παρνασσός όπου τιμήθηκε με βραβείο, Αθήνα
1990 Πνευματικό Κέντρο Αθηνών, Έκθεση μελών ΣΕΚΕΛ ΑΠΕΛΛΗΣ, Αθήνα
1993 Gallery Θέλγος, «3+1 Συγγένειες-Αποστάσεις», Πειραιάς
1994 Foyer Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
1994 Εικαστικά ’94, Θεσσαλονίκη
1995 Αίθουσα Τέχνης Μαρκά, Λευκάδα
1996 Αίθουσα Τέχνης Μαρκά, Λευκάδα
1996 Wigmore Fine Arts – London
1997 Wigmore Fine Arts – London
1999 Gallery 4, Χαλκίδα
2001 Αίθουσα Τέχνης Τρίγωνο, Κηφισιά
2006 Mary Alexiou – Athens Art Space, Κολωνάκι
2006 Δημοτική Πινακοθήκη Λασκαρίδου «Οι Εν Καλλιθέα Καλλιτέχνες 1», Καλλιθέα
2007 Divani Caravel «Ζωγραφίζοντας για τη ζωή», Αθήνα

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2009 Δημοτική Πινακοθήκη Λασκαρίδου «Οι Εν Καλλιθέα Καλλιτέχνες 2», Καλλιθέα
2009 Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης «Φύση…Συν…Μετάλλαξη 2009», Αθήνα
2009 Κέντρο Τεχνών-Πάρκο Ελευθερίας «Γαλάζιο του Αιγαίου 2009», Αθήνα
2009-10 Δήμος Αθηναίων Τεχνόπολις & Ε.Ε.Τ.Ε. «Η Ανθρώπινη μορφή στην Τέχνη» Γκάζι
2010 Αίθουσα Τέχνης Αέναον, Αθήνα «Όλα καλά…», Αθήνα
2010 Σισμανόγλειο Μέγαρο & Θεολογική Σχολή Χάλκης, Κωνσταντινούπουλη –
-«Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη» 101 Έλληνες Καλλιτέχνες
2010 Δήμος Αθηναίων Τεχνόπολις, «Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη» Γκάζι
2011 Μουσείο Βορρέ , «Οι καλλιτέχνες για το Μουσείο Βορρέ» Παιανία
2011 Athens Fringe Festival, Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Γκάζι
2011 Κέντρο Τέχνης Καστέλας, Εικαστική Δράση «Κρίση ; Ποια κρίση !!!», Πειραιάς
2011 Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, 4ο Bazaarts Exclusive, Γκάζι
2011 Γκαλερί Αργώ, «Χριστουγεννιάτικη Έκθεση», Κολωνάκι
2012 Γκαλερί Αργώ, «Έργα Τέχνης Μικρών Διαστάσεων», Κολωνάκι
2012 Αίθουσα Τέχνης ΑΕΝΑΟΝ, «Δώρα Φέροντες» Αθήνα
2013 Δημοτική Πινακοθήκη Λασκαρίδου «Οι Εν Καλλιθέα Καλλιτέχνες 3», Καλλιθέα
2014 Εικαστικός Κύκλος, «Πρώτη Σελίδα», Κολωνάκι
2014 Αίθουσα Τέχνης ΑΕΝΑΟΝ, «Το artinfotoday στο Κολωνάκι», Κολωνάκι
2014 Αίθουσα Τέχνης ΑΕΝΑΟΝ, «Δώρα Φέροντες 2014», Κολωνάκι
2015 Ena Art Gallery “Ανάπλαση …Εντέχνως”, Κολωνάκι
2015 Γκαλερί Αργώ, «Έργα Τέχνης Μικρών Διαστάσεων», Κολωνάκι
2017 Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», Αθήνα
«Έκθεση Μαθητών & Εικαστικών «Σκιές και Καραγκιόζης project»
2017 Γκαλερί Καψιώτη «Ημέρες Θάλασσας 2017», Πειραιάς
2017 ART Athina 2017, Γκαλερί «Αργώ» Κλειστό Παλαιού Φαλήρου (Tae Kwon Do)
2017 Myro Gallery “Meet the artist” Θεσσαλονίκη
2017 Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή Ι.Ε.Τ.Τ, “The experience of dreaming”, Hellenic Art Vioma
2017 Γκαλερί Αργώ «Έργα Τέχνης Μικρών Διαστάσεων», Κολωνάκι
2018 ArtZone 42 Gallery “Once upon a dragon”, Αθήνα
2018 Ίδρυμα Τσιχριτζή «Ευ», Κηφισιά
2018 Kaplanon Contemporary Art «Τα πρόσωπα της πόλης», Κολωνάκι
2018 Επιμελητήριο Ελλάδος ΕΕΤΕ Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά «Μεσόγειος», Πειραιάς
2019 Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά «Αφιέρωμα στο Νίκο Καββαδία» Ε.Ε.Τ.Ε.
2019 Εκθεσιακό κέντρο «Expo Houten» 2η Έκθεση Ελλήνων Εικαστικών, Ολλανδία
2019 Aqua Art Gallery-Art Hotel “A flower for a poem”, Σαντορίνη
2019 Γκαλερί Καψιώτη «Εορτινά 2019», Πειραιάς
2020 Ἡ δέ γυνή ἳνα τέχνην ποιῇ…Γκαλερί Αργώ, Κολωνάκι
2020 Art Athina 2020, Argo Gallery, Virtual
2020 Γκαλερί Καψιώτη «Εορτινά 2020», Πειραιάς
2020 Oesten Biennial of Drawing, Skopje 2020
2021 «Στην ύλη εισχώρησα ουρλιάζοντας» Λαογραφικό Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας Θράκης
2021 «Τα Απρεπή» Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου, Κρήτη
2021 BIBART International Bienial of Bari, Italy

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 Πνευματικό Καλοκαίρι ΄88, Γεωργίου Κομίνη, σελ.: 133-137
 Χρώματα στο Ελληνικό Φως, 1995, σελ.: 288
 Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών Μέλισσα, 1998, τόμος 2ος, σελ.: 279
 Συλλογή Γιώργου Κωστόπουλου «Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική και Γλυπτική» 2005, σελ.:15,61
 Focus on Health «Ζωγραφίζοντας για τη ζωή» 2007, σελ.: 28-29
 «Κλεμμένο Αντίδωρο» Ποιήματα Αγγελίνα Ρωμανού Εκδόσεις «Ζάθεον Πυρ» 2013
 «Με το βλέμμα και τη σκέψη» Γιάννης Κολοκοτρώνης, Εκδοτικός οίκος Μέλισσα, σελ:280-282

Glissanto

«Η Δέσποινα Κουβάτσου είναι μια πειθαρχημένη και εμμονική ζωγράφος, παθιασμένη με την πλαστικότητα των μορφών, τα καθαρά περιγράμματα και την αισθαντικότητα των θεμάτων. Το 2011 γυρίζει σελίδα στην επιλογή της θεματογραφίας της και παρουσιάζει στη Γκαλερί Αργώ (Κολωνάκι) μια σειρά έργων που βασίζονται σε υποβρύχιες λήψεις και εστιάζουν στον αισθησιασμό, την ομορφιά και την ελαφρότητα του γυναικείου σώματος που βυθίζεται στα νερά του Αιγαίου και του Ιονίου.

Στις συνθέσεις της, η Κουβάτσου ό,τι περιγράφει με σαφήνεια εξίσου το επενδύει με μεταφορική ένταση, ώστε ο θεατής να συμμετέχει σ’ ένα φαντασιακό παιχνίδι αισθήσεων, έλξης και απόκρυψης. Η έλξη διαπραγματεύεται την απόσταση που αυξομειούμενη καθίσταται διαρκώς μετέωρη. Η απόκρυψη συνυφαίνεται με το παιχνίδι της διαρκούς αναζήτησης της αλήθειας.

Ανάμεσα λοιπόν στη ζωγράφο και το θεατή, τον ένα πόλο της τέχνης και τον άλλο πόλο της θέασης, μεσολαβούν παραλλαγές ανέφικτης αληθοφάνειας. Ένα είδος αναστοχασμού πάνω στην προσμονή και τη λήθη της επιθυμίας. Γι’ αυτό, κάθε πίνακας της είναι και μια διαφορετική εκδοχή σπουδής πάνω στις επιθυμίες που παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση.»

Για την Έκθεση «Πόλοι Έλξης» 2016 Γιάννης Κολοκοτρώνης – Αναπλ. Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Δ.Π.Θ.

Κόρνα

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΚΟΥΒΑΤΣΟΥ

Η Μαρίνα των Βράχων
…Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κ’ ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων – Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα
Ήταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ΄ έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ΄ όνομα του
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας…
Οδυσσέας Ελύτης

Σε όλες τις προγενέστερες ζωγραφικές προσπάθειες της Δέσποινας Κουβάτσου, αφετηρία ήταν η απόδοση της οπτικής πραγματικότητας σε συνδυασμό με το ρεαλιστικό λεξιλόγιο.
Στην προηγούμενη θεματική ενότητα, «Ανατομία του μήλου» διαπιστώνεται η ικανότητά της, ναι μεν να δίνει και πάλι το χαρακτήρα του ρεαλισμού, χωρίς όμως να σημαίνει αυτό ότι θυσιάζει με την περιγραφικότητα τις πλαστικές αξίες. Αξίες οι οποίες φαίνεται να εξελίσσονται απογαλακτιζόμενες πλέον από την αρχική εικονογραφική της πρόθεση.
Είναι αλήθεια ότι σε ορισμένες χαρακτηριστικές ζωγραφικές της εκφάνσεις διαφαίνεται η επιρροή του δασκάλου της ζωγράφου Άγγελου, πρωτίστως στον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται ο ζωγραφικός χώρος και αναπτύσσονται όλα τα επί μέρους ζωγραφικά συμβάντα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως και καθώς συνεχίζει τις αναζητήσεις της απελευθερώνεται και απομακρύνεται αισθητά.
Πράγματι, σε αυτή την προκείμενη έκθεση παρουσιάζεται ολοκληρωτική μεταστροφή από τα δεδομένα του παρελθόντος.
Η καλλιτέχνης προσπερνά τον αυστηρό βερισμό, κυρίως στις νεκρές φύσεις και καλλιεργεί την εξωραϊστική σχηματοποίηση, που φαίνεται να αξιοποιεί ιδιαιτέρως σε αυτή την ενότητα.
Αποδεσμευμένη πλέον, και με παρρησία ξεκινά μια νέα πορεία με γνώμονα τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει, και οποιεσδήποτε προεκτάσεις μπορεί να επιφέρει. Σε αυτή την περίπτωση αποχωρίζεται το ατελιέ και τους τεχνητούς του φωτισμούς και ανοίγει διάλογο με τον εξωτερικό χώρο και το φυσικό φως που προσφέρεται απλόχερα κάτω από έναν μεσογειακό ουρανό.
Αλλάζοντας τις θεματολογικές της προτιμήσεις, επικεντρώνεται σ’ έναν υδάτινο κόσμο όπου μέσα από μια αμιγώς ελληνότροπη οπτική αποκυεί ένα διονυσιακό μικρόκοσμο δονούμενο από τις πολλαπλές επιλογές του phthalo και τις διαβαθμίσεις του ούσες Ηρακλείτειες εικόνες σε αέναη κίνηση που συνεχώς εναλλάσσονται αλλά και αναπροσδιορίζονται καθώς εντάσσονται στην αλλαγή και εξέλιξη των πάντων.
Με αφορμή τον βυθό, ως θεμελιακό ερέθισμα, προβαίνει σε μια σειρά από λάδια, που αποκαλύπτουν περαιτέρω ερμηνευτικές προεκτάσεις, αφού εμφωλεύουν εκτός από τα ατμοσφαιρικά θαλάσσια χαοτικά πεδία, και ανθρώπινες θηλυκού γένους μορφές.
Είναι προφανές ότι η προσέγγιση γίνεται μέσα από μια ποιητική διάθεση, καθώς εμφανίζονται άυλες, στην πλειοψηφία τους αποσπασματικές γυμνές φιγούρες, αισθησιακά αποτυπωμένες και επιμελημένα περιτυλιγμένες από πορφυρένια υφάσματα αιωρούμενα και καταργώντας τη βαρύτητα χορεύουν αρμονικά και ρυθμικά, κάτι σαν μια μουσική αντίστιξη του Μπαχ.
Όχι τυχαία βέβαια, αφού το φοινικούν εκ γενετής προέρχεται από κάτοικο του βυθού αυτού του κοχυλιού, κατά τον Πλίνιο, murex και purpura που παράγει την περίφημη πορφυρόχρωμη χρωστική ουσία που ένδυσε εμβληματικά όχι μόνο μεγάλες φυσιογνωμίες του παρελθόντος αλλά σε πολλές περιπτώσεις και του σήμερα.
Οι θαλάσσιες μάζες πότε νήνεμες, πότε ταραγμένες συναποτελούν το φόντο πλάι στους υποθαλάσσιους υφάλους όπου και διαδραματίζεται η κεντρική σκηνή με την ανθρώπινη παρουσία σε ένταση καθώς επίσης και με την ιδιότυπη κινητικότητα που επικρατεί ούσες καλά ενορχηστρωμένες υγρές εικόνες που καθηλώνουν το βλέμμα του θεατή κατά κύριο λόγο μέσα από τον εκφραστικό χαρακτήρα των χρωμάτων αλλά και την αρμονική ώσμωση των συνδιαλεγόμενων ψυχρών και θερμών χρωμάτων.
Τέλος, αυτές οι όψιμες χρωματικές προπαίδειες με μοναδικό τρόπο διαμηνύουν και εδώ, όπως άλλωστε και σε όλη την προϋπάρχουσα δουλειά της, την χρήση συμβόλων δια του χρώματος, που για την καλλιτέχνιδα υπήρξε εξ’ αρχής θεμελιώδες έναυσμα.

Λίμπερτη Πολύζου

Ιστορικός Τέχνης

Όστρακο

Ωκύπτερος φυγή

Κοχύλια

Κούκλα