Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1985. Από το 2003 μέχρι το 2007 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και χρώματος σε ιδιωτικά εργαστήρια στην Αθήνα.
Το 2007 εισήχθη στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, από όπου και αποφοίτησε το 2012 από το 2ο εργαστήριο ζωγραφικής με υπεύθυνο καθηγητή τον Γιάννη Καστρίτση.
Το 2011 έλαβε μέρος στην Πρακτική Άσκηση στο πλαίσιο του Προγράμματος συμμετοχής στο Πολιτιστικό Τρίγωνο Πρεσπών (Prespa Cultural Triangle -Renovation of the Laimos Library Area).
Το 2018 πέρασε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας, για την απόκτηση του Μεταπτυχιακού Διπλώματος στις Επιστήμες της Εκπαίδευσης (Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες Παιδιών και Εφήβων: Ικανότητες και Μαθησιακές Δυσκολίες), από όπου και αποφοίτησε τον Ιούνιο του 2021. Στο πλαίσιο του Π.Μ.Σ. πραγματοποίησε διπλωματική εργασία με υπεύθυνο Kαθηγητή τον Dr.Ιωάννη Δημάκο και έρευνα με θέμα ‘Η επίδραση της χειρονομιακής τέχνης σε άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού’.
Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, ενώ το 2015 πραγματοποίησε την 1η της ατομική με τίτλο “Η εντροπία της μνήμης”, στην Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία, χώρος ‘Τέχνη’, στο Κιλκίς. Το 2022 πραγματοποίησε την 2η ατομική με τίτλο «Καταβύθιση στον εαυτό», στον εκθεσιακό χώρο του Πολύεδρου στην Πάτρα, υπό την επιμέλεια της Όλγας Νικολοπούλου. Το κείμενο της έκθεσης συνέταξε η Αθηνά Σχινά.
Από το 2014 ζει και εργάζεται στην Πάτρα ως εικαστικός, σε Κέντρο του Δήμου Πατρέων για άτομα με αναπηρίες, απ’ όπου αντλεί συχνά θέματα ενώ παράλληλα δέχεται και πολλά ερεθίσματα για την προσωπική της δουλειά.
*Η επερχόμενη συμμετοχή σε έκθεση είναι τον Σεπτέμβρη του 2022 στην 18η Διεθνή Μπιενάλε Πορτραίτου στην Tuzla, Βοσνία Ερζεγοβίνη.
Τον Οκτώβρη του 2022 θα συμμετάσχει στο 18ο πανελλήνιο συνέδριο της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας (ΕΛΨΕ), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με εισήγηση στο Συμπόσιο του κλάδου ‘Ψυχολογία της Δημιουργικότητας και της Τέχνης’. Η εισήγηση θα αφορά στην έρευνα για την διπλωματική της διατριβή με τίτλο ‘Η επίδραση της χειρονομιακής τέχνης σε άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού.
Πρόσωπα: Ιστορίες Καταστρώματος
Προσπαθώντας να προσεγγίσω τις εμφανείς, μα περισσότερο τις αδιαφανείς και θολές, τις κινησιολογικά ρευστές κι εξπρεσσιονιστικά δυναμικές, τις αποκαθηλωτικά ασαφείς, τις υποβλητικές και τις συνήθως υποκρυπτόμενες «ιστορίες» των προσώπων που ψυχοδυναμικά αποκαλύπτονται στα ζωγραφικά έργα της Τίνας Κόντογλη, μεταβαίνω ανεπίγνωστα κάτω από την ίσαλο γραμμή της εικόνας. Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως συνειρμικά μεταφέρομαι στις σελίδες των ημερολογίων που διατηρούν οι ναυτικοί στα καράβια τους, αναφέροντας τα «συμβάντα» στις θαλασσινές τους διαδρομές. Σε εκείνη την περίπτωση, ο χρόνος αποκτά διάνυσμα σχετιζόμενο με την εκάστοτε πλεύση και τα όποια γεγονότα την προσδιορίζουν, πάνω στον «καμβά» των ταλαντώσεων που χαρτογραφούν τα κύματα, σύμφωνα με τις εντάσεις των ανέμων και τα υπόγεια ρεύματά τους.
Στην ζωγραφική της Τίνας Κόντογλη, η εικαστική επιφάνεια αντανακλά ένα είδος «θαλασσινού» πεδίου ως προς την διεργασία που προηγείται της μορφοποίησης αισθημάτων και διαθέσεων, ρυθμών και κραδασμών, εντυπώσεων κι αντικρυσμάτων, που προκαλούνται στα μύχια της ψυχικής ενδοχώρας των εικονιζομένων. Οι στιγμιοτυπικές απεικονίσεις των προσώπων εμφανίζονται, στα έργα της ενότητας αυτής, με σεισμογραφικό τρόπο θαρρεί κανείς, αποδίδοντας έναν χάρτη αντιστίξεων κι οριακών ισορροπιών. Έναν χάρτη, που εγκολπώνει την γοητεία του αστάθμητου, του απροσδόκητου και του εφήμερου.
Στην προκειμένη περίπτωση, η παραστατικότητα (που μακρινά θυμίζει ένα κλίμα Μπουζιάνη, ενώ σε ορισμένα άλλα έργα τις ιδιαιτερότητες των εσωτερικά δονούμενων χρωμάτων της fauve ζωγραφικής), είναι μια προσωπική κατάκτηση της Τίνας Κόντογλη. Αυτή η παραστατικότητα διακρίνεται στα ύφαλά της για μια μουσικότητα. Είναι φυγοκεντρικά περιστρεφόμενη, υπονομεύοντας κάθε έννοια στατικότητας, ναρκισσισμού κι ασφάλειας. Χαρακτηρίζεται από αλληλεπενεργούμενες συνισταμένες που αφορούν αφενός την χειρονομιακή εικαστική δραστηριότητα, αφετέρου την αποτυπωνόμενη κυκλοφορία της περισκόπευσης κι εμβάθυνσης του βλέμματος. Οι συνισταμένες αυτές, στην συγκεκριμένη ζωγραφική ενότητα, τροφοδοτούνται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τους υπόγειους ρυθμούς της σιωπηλής επικοινωνίας ανάμεσα στον παρατηρητή και στα παρατηρούμενα πρόσωπα, με επιπρόσθετη την χωροχρονική συνθήκη και το ψυχοδυναμικά εκλυόμενο φως, καθώς αυτόσκιρτά μέσα από τις χρωματικές του τονικότητες και τα σχεδιογραφήματα της μορφής.
Οι οργανικά αυξομειούμενες εντάσεις των χρωμάτων δηλώνουν επιπλέον το πεδίο απεικασμάτων της μορφής που την υφολογία της αποκαλύπτει η συνθετότητα των μεικτών υλικών που χρησιμοποιεί με αισθαντικότητα η Τίνα Κόντογλη, φέρνοντάς μας στο προσκήνιο μια μορφή που κάθε φορά γεννιέται εξαρχής και συνεχώς μεταλλάσσεται ή τουλάχιστον περιλαμβάνει εκ προοιμίου τις μεταλλάξεις της, εμφανίζοντας ένα επικοινωνιακά «προ-λογικό» στάδιο, όπως είναι εκείνο μέσα από το οποίο γεννιούνται οι μύθοι, τα αινίγματα και οι ενδογενείς τους κρυμμένες αλήθειες. Οι αλήθειες, που πλανεύουν, καθρεφτιζόμενες στους βυθούς της θάλασσας του υποσυνειδήτου, αλλά και στα περιστασιακά ρεύματα, μα περισσότερο από όλα στα ρεύματα των συγκινησιακά φορτιζόμενων υδάτων που προκαλούνται στην ματιά μας, καθώς το βλέμμα μας ιχνηλατεί και ταυτοχρόνως διακεντά τον ενσυνείδητο κι ασυνείδητο χώρο που επωάζει πρόσωπα και πράγματα στιγμών που διατρέχουν τις σελίδες του βίου.
Αθηνά Σχινά
Ιστορικός Τέχνης & Θεωρίας του Πολιτισμού (ΕΚΠΑ)