Θοδωρής Κανελλόπουλος

-13 χρονών ξεκίνησα να ζωγραφίζω, παράλληλα φοίτησα στην σχολή κλωστοϋφαντουργίας των ΤΕΙ Πειραιά που δεν τη τέλειωσα ποτέ. Ο βασικότερος λόγος ήταν για να μάθω σχέδιο και να γνωρίσω τα είδη και τις μορφές των υφασμάτων με τα οποία ήρθα από μικρός σε επαφή αφού οι γονείς μου ήταν έμποροι ενδυμάτων.

-21 χρονών φοίτησα στην σχολή ζωγραφικής και σχεδίου της Κατερίνας Πηλαρινού. Σημείο τομής για την εικαστική μου πορεία ήταν η γνωριμία μου με τον ζωγράφο Στάθη Φλώρο με τον οποίο γνώρισα αρκετά μυστικά της ζωγραφικής.

-Από το 2000 ως το 2010 πήρα μέρος σε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις και τρεις ατομικές. Επίσης δημιούργησα το milk έναν πολυχώρο τέχνης που συνάμα λειτούργησε και ως εργαστήριο εικαστικών ρούχων στο οποίο διοργάνωσα 4 ομαδικές εικαστικές εκθέσεις αλλά και πολλά άλλα πρότζεκτ που έχουν να κάνουν με τη τέχνη και τη ποίηση.

-Όπως προανέφερα μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με έντονη τη παρουσία των ενδυμάτων μιας και οι γονείς μου διατηρούσαν κατάστημα ενδυμάτων. Η πρώτη μου εμπειρία με τη τέχνη των σκηνικών ξεκίνησε φτιάχνοντας βιτρίνες καταστημάτων.

-Το 2010 προσπάθησα να συνδέσω τα εικαστικά με την εμπειρία μου στο ρούχο και ξεκίνησα το πρότζεκτ milk clothart. Προσπαθώ από τότε να δω το ρούχο αλλά και το έπιπλο σαν καμβά και μέσω αυτού να δημιουργώ εικαστικές συνθέσεις. Σε αυτό το κομμάτι διακοσμήσαμε με τη βοήθεια του φίλου μου εικαστικού Λουκά Τσιπλάκου επαγγελματικούς χώρους αλλά και οικίες με την επαναχρησιμοποίηση παλιών αντικειμένων και με διάθεση και αισθητική εικαστική και θεατρική.

-Το μεγαλύτερο κομμάτι θεμάτων στα έργα μου το αντλώ από την ποίηση που αγαπώ πολύ. Γι’  αυτή μου την αγάπη αλλά και την άλλη, τη μουσική, δημιούργησα το 2020 στο youtube το κανάλι milk concerts & poets στο οποίο με τη βοήθεια φίλων σκηνοθετούμε και παρουσιάζουμε μουσικούς και ποιητές που αγαπώ.

-Εδώ και δυο χρονιά δίνω σεμινάρια σε παιδιά και ενήλικους έτσι ώστε να γνωρίσουν την ζωγραφική το σχέδιο και το ρούχο χωρίς διδακτικούς περιορισμούς τυπικότητες και πιέσεις, αλλά με την ελευθέρια, το παιχνίδι και τον μύθο, που κατά την γνώμη μου πρέπει να ενέχει η τέχνη. Όλη αυτή τη διαδικασία την έχω ονομάσει αυθαίρετα ”εικαστική ενδυματολογία”.

-Έχω κάνει τα κοστούμια σε κάμποσες θεατρικές παραστάσεις και perfomance χορού. Η τελευταία ατομική μου έκθεση ”12 πορτραίτα για δείπνο” έλαβε χώρα στον χώρο μου τo 2020. Εκεί στο μικρό μου milk στο Χαλάνδρι στην αγίας παρασκευής 55 μπορεί να με βρει κάποιος ακόμη και σήμερα να δημιουργώ και να ονειρεύομαι.