Εγώ, ο Μπομπ και το βουνό Όλυμπος
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ κοιτώ μία φωτογραφία που μου είχε βγάλει ο Μπομπ πριν από χρόνια στην κορυφή του Βουνού Όλυμπος. Φορώ ένα κόκκινο μπουφάν και χαμογελώ θριαμβευτικά. Όμως η γυναίκα που κατέβηκε εκείνη την ημέρα από την κορυφή του βουνού Όλυμπος, δεν θα ήταν ποτέ πια ίδια με τη γυναίκα που φωτογραφήθηκε εκεί πάνω. Το βουνό Όλυμπος είναι ένα δύσβατο βουνό. Και ο Μπομπ δεν ήταν ποτέ ένας εύκολος άντρας.
Ήταν δικαστής, μεγαλόσωμος και κουτσός. Ποτέ δεν έμαθα πώς και γιατί έγινε δικαστής. Ποτέ δεν ρώτησα πώς και γιατί έμεινε κουτσός. Θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στα μυστικά και στις διαστροφές του. Δεν θα τον χαρακτήριζα κακοποιητικό αν και ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι θα είχαν αυτή τη γνώμη. Με χτυπούσε μόνο δύο με τρεις φορές τον μήνα και ποτέ στο πρόσωπο.
Το ότι ήταν κουτσός δεν τον εμπόδισε στην αναρρίχηση. Αντίθετα με έναν περίεργο βηματισμό και με έναν κλυδωνισμό των τεράστιων γοφών του κατάφερνε να ακολουθεί την υπόλοιπη ομάδα χωρίς να μένει αισθητά πίσω. Εγώ μεγαλωμένη στην ύπαιθρο βέβαια και κατά τριάντα κιλά πιο αδύνατη από αυτόν ανέβαινα πολύ άνετα ακόμα και στα πιο απόκρημνα μονοπάτια. Όταν τελικά φθάσαμε στην κορυφή επέμενε να μου βγάλει φωτογραφίες. Στο μεταξύ η ομάδα είχε αρχίσει να κατεβαίνει και λογικά έπρεπε και εμείς να ακολουθήσουμε όταν ξαφνικά εγώ είχα την ιδέα να πάρουμε μία άλλη διαδρομή που θα ήταν πιο εύκολη και πιο γρήγορη. Ο Μπομπ ήταν μάλλον σε καλή διάθεση γιατί δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να πειστεί. Έτσι ξεκινήσαμε μόνον οι δυο μας. Η διαδρομή που διάλεξα ήταν πολύ απόκρημνη, χρειαζόταν πολλές φορές να πηδήξουμε πάνω από το κενό για να περάσουμε στην άλλη πλευρά ενός βράχου. Ο Μπομπ είχε κατακοκκινίσει και έβριζε συνέχεια. Ήξερα ότι όταν φτάναμε στο σπίτι δεν θα περνούσαμε ένα ειδυλλιακό βράδυ. Ήξερα ότι αύριο δεν θα μπορούσα να καθίσω. Ήδη ένιωθα την αίσθηση της δερμάτινης ζώνης του στους γλουτούς και στα πλευρά μου. Και τότε το αποφάσισα. Αφέθηκα στη ροή της κατάβασης, χαλάρωσα το σώμα μου και άρχισα να κατρακυλώ και να πηδώ σαν κατσίκι. Ο Μπομπ δεν μπορούσε να με ακολουθήσει. Η απόσταση ανάμεσά μας όλο και μεγάλωνε ενώ το όνομά μου συνοδευμένο με ανάλογες βρισιές ακουγόταν όλο και πιο αχνά, ώσπου στο τέλος κατάντησε απλώς μία απόμακρη ηχώ του ίδιου του βουνού.
Όταν έφθασα στο καταφύγιο είχε βραδιάσει, εξήγησα στην υπόλοιπη ομάδα ότι χαθήκαμε και ότι κάποια στιγμή που στράφηκα πίσω δεν είδα τον Μπομπ. Το άλλο πρωί ξεκίνησαν για να τον ψάξουν. Βρήκαν το σώμα του μετά δύο μέρες παγωμένο και άψυχο σε μία σπηλιά που είχε ζητήσει καταφύγιο.
Κάνει πολύ κρύο στο βουνό Όλυμπος, ειδικά τα βράδια.