Χορεύοντας
Στις τεθλασμένες των αιώνων.
Στα πορφυρένια όνειρα
των λουλουδιών.
Στους ροδανθούς
των ξεχασμένων σου ασμάτων.
Σε μια βροχή που χόρευε tango σφυρίζοντας.
Ίπταμαι
καθώς γλιστρώ σε μια σχισμή
της αυταπάτης σου.
Τέρπομαι
χορεύοντας αργά
πάνω στα δάχτυλά σου.
Σιγοκαίγομαι.
Σε έναν χορό ξεκούρδιστο
που αλυχτά στο άγγιγμά σου.
Σαν βαλς κάτω απ’ το θρόισμα
του κόσμου
Στα χέρια σου ανάσαινα
τους σπαραγμούς των αστεριών.
Κι απ’ τους καρπούς της νιότης σου
άγγιζα τη γεωγραφία των ματιών σου.
Σε ένα χορό γυμνό
που άνθιζε στο βλέμμα σου.
Σαν βαλς κάτω απ’ το θρόισμα
του κόσμου.
Ανάμεσα στο κάποτε και στο επειγόντως
Κι όταν με κοίταξες στα μάτια
μ’ εκείνο το βλέμμα
που καίει τα φύλλα της ανάσας
και δονεί της ερημιές των φεγγαριών,
άνοιξες μέσα μου μια όαση βρυχηθμών
στις στοές ενός απότοκου ονείρου.
Κάπου ανάμεσα στο “κάποτε”
και στο “επειγόντως”.
Άτιτλο• on-off
Πιέζεις την καλοσύνη
και την ανοχή μου
για λίγη επιβεβαίωση.
Λες και δεν έχει όνομα η ανάγκη
όταν πονάει.
Και μένα με στενεύει
η ανάγκη της συνήθειας.
Μα εσύ επιμένεις
να μην σωπαίνεις
όταν πρέπει.
Σε ένα χορό παραδομένο
Σε μια σιωπή παγιδευμένη
στων ουρανών σου τις καμπύλες.
Εκεί με βρίσκω όταν χάνομαι.
Σε μια φωτιά ακατοίκητη
στων στεναγμών σου τις αφίξεις.
Εκεί γεννιέμαι όταν καίγομαι.
Σε ένα χορό παραδομένο
σε αποστάγματα λυτρώσεων.
Εκεί αναπνέω όταν πνίγομαι.
Χορεύουμε;