ΔΕΟΣ
ή
ΑΡΠΑΓΗ
Σε άγνωστες ακτές ο νους θα σε ξεβράσει,
με κάποιαν αίσθηση πως έχεις αρπαγεί.
Το βλέμμα σου τους χτύπους της καρδιάς ταράσσει
και καταρρέουν όσα μοιάζαν συμπαγή.
Ψηλή σκιά να ρίχνουν πάνωθε σου οι βράχοι
και πόσα κράζουνε στον ουρανό πουλιά.
Απότομα, με τρόμο έσκυψες την ράχη,
σαν είδες βάθη απ’ την αιθέρια σπηλιά.
Φεγγάρια τρία μέσα της να κρυσταλλώνουν
και ποιαν Εκάτη για κορώνες τα φορά.
Τον νου σου γέμισαν, κατέβηκαν, σε ζώνουν,
εμπρός σου ζωγραφίζεται μια συμφορά.
Η αλλοτινή τραβήχτηκεν η γη, μια ξένη,
ξεδίπλωσε μπροστά σου μι’ άγνωρη Πηγή.
Στις αμμουδιές της ποια να περπατούνε γένη.
Ανοίγει μέσα σου μια κοσμική πληγή.
Να σου ‘ρχονται τα ονόματα θεών και τόπων,
δεν γίνεται μήτ’ απ’ τα χείλη σου να βγουν.
Από τις πέτρες πέρα λες, να ‘ναι των λόφων,
τ’ απίθανα τα μάτια τους που θα σε ιδούν.
Και λες, σε ποιου θεού το όνειρο να είμαι,
εγκλωβισμένος να ‘μουν έτσι και πιο πριν;
Και πώς να κινηθώ στ’ αλλόκοτα που κείμαι
και πλην τον εαυτό μου, πλην τον τόπο, πλην.
*
ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Το ένιωσα το βράδυ ότι φεύγεις,
ανάμνηση παλιά ‒ τώρα χαμένη.
Το πρώτο το σκαλί περνάς ν’ ανέβεις,
πονά πολύ εκείνο π’ απομένει.
Μετράν τις συλλαβές, σου λένε κλέβεις,
μετράνε τα σκαλιά, σε περιμένει,
το πλήθος όπου τάχα κοροϊδεύεις,
κι ο πόνος σου λαμπάδα ειν’ αναμμένη,
μες στης ψυχής τα μελανά τεμένη.
Δεν το μπορείς μπροστά τους ν’ αγορεύεις
και να φοράς μια μάσκα λυπημένη.
Σ’ το ‘πα και πάλι ανάμνηση ότι φεύγεις,
στο παρελθόν στάσου λησμονημένη,
ανάσα μου, θυμήσου την πριν έβγεις.
Ο Αλέξανδρος Κορδάς γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Για το πρώτο του ποιητικό βιβλίο, το Τυφλό Άλογο (Σμίλη, 2018), τιμήθηκε με το βραβείο Jean Moréas, στην κατηγορία του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Στον συνεργατικό τόμο Πεντάσημον (Σμίλη, 2020), περιλαμβάνονται δώδεκα ποιήματά του.