Το παρελθόν συναιρείται
Ο Κ. προσπαθεί
ζυγίζει το παρελθόν
χαϊδεύει εκείνα που πήγαν καλά
ψάχνει εκείνα που δεν έγιναν
ξύνει εκείνα που έπρεπε να γίνουν
στύβει εκείνα που γλίτωσε
μαζεύει τις λάθος αποφάσεις
απαριθμεί εκείνα που θα ήθελε να έχουν γίνει
λογαριάζει το περιβάλλον των αποφάσεων
τον καιρό, τη βροχή και τον ήλιο
ψηλαφίζει τον ιδρώτα και τα ρίγη του
αναζητά το σκεπτικό
αποσαφηνίζει τους κόμβους και τις υποθέσεις
συλλέγει δευτερεύουσες προτάσεις
που ξεκινούν από αν και από όταν
χάνεται στη ροή των συμπερασμάτων
πρώτα ασφαλώς θα έγινε το Α και έπειτα το Β
βέβαια με τα ασφαλώς δεν γίνεται δουλειά
και ξεκινάει από την αρχή
έπειτα εμφανίζονται πρόσωπα
μορφές απολύτως πραγματικές
εγκλωβισμένες στα περιβάλλοντα των αποφάσεων
στον καιρό, στη βροχή και στον ήλιο
εγκλωβισμένες σε όνειρα
αριθμητικές πράξεις και γλωσσικά ολισθήματα
Το παρελθόν κατηγοριοποιείται
πάντα σε κατηγορίες
στα συνηρημένα
στα τετελεσθέντα
και στα απολεσθέντα
*
Επαναστατικές δοκιμές
Ο Α. είχε τα θέλω του για αφετηρία
σαν να ήταν λεωφορείο
ή σιδηρόδρομος – εκείνος
και εκείνα – τα θέλω του, δηλαδή –
πολύ καθαρά και σαφή
μέσα στην αυστηρότητα τους
βρέθηκε με τη Β.
συμφώνησαν στα μέγιστα
στον αριθμό των πλανητών
στην στροφορμή
και στα ψηφία του αριθμού π
συγκροτώντας μέτωπο
ας το πούμε πρωτοποριακό
ή ρηξικέλευθο
σίγουρα πάντως συνωμοτικό
βρίσκοντας
ανθρώπους στόχους
ανθρώπους κλειδιά
ήταν σίγουρα ευτυχισμένοι
αν και λιγάκι απομονωμένοι
σε έναν σχεδόν παραμορφωμένο κόσμο
Ο Γ. είχε για αφετηρία όσα θέλει ο κόσμος
σαν να ήταν τηλεβόας
ή ντουντούκα – εκείνος
και εκείνα που θέλει ο κόσμος
χυλώδη μέσα στη σαφήνεια τους
βρέθηκε με τη Δ.
δεσποινιδούλα,
θα τους έλεγες αταίριαστους
εκείνος αριστερόχειρας
εκείνη δεξιόχειρας
εκείνος περπατούσε πολύ
εκείνη λίγο
ωστόσο μπορούσαν στα ελάχιστα
να συμπίπτουν
στον αριθμό των ημερών του έτους
στην ώρα
στις εποχές
αναδύοντας μέτωπο
ας το πούμε δημοκρατικό
ή συναινετικό
όπως τα διαζύγια
σίγουρα πάντως σταθερό
βρίσκοντας παρονομαστές
συντεταγμένες
κλίσεις
και συγκλίσεις
ήταν ασφαλώς ευτυχισμένοι
αν και λιγάκι περιστοιχισμένοι
από έναν σχεδόν παραμορφωμένο κόσμο
Μια μέρα
τα ζευγάρια συναντήθηκαν
σε κάποιον από τους περιπάτους
σαν πόλοι μπαταρίας
ή ημισφαίρια
έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο
διακόπτονταν
όπως η αστραπή
και η βροντή μιλούν
για το ίδιο ακριβώς πράγμα
χωρίς ποτέ να συνομιλούν
δείχνοντας πως
σε έναν κόσμο
που πεθαίνει
και σε έναν άλλο
που δεν μπορεί
ακόμα να γεννηθεί
η διαλεκτική
λευκαίνει όλες τις αποχρώσεις
ενοποιώντας τις αντιθέσεις
σε κόσμο
και
λόγο
με τον ίδιο τρόπο που κάνει
τα ζεύγη
ζευγάρια
Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε οικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Είναι διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο άστρων (Εκδόσεις Λογότεχνον, 2013, βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2016), Διώρυγα μεταξύ νεφών (Εκδόσεις Θράκα, 2018). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σέρβικα και ισπανικά, ενώ έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.