Ήχοι αποδόμησης
i.
Ονειρεύτηκα διάλογο με ηλικιωμένη γυναίκα:
‒ Από πού μπαίνω στο ποίημα
και πού θέλω να πάω; ρωτούσε
‒ Δεν είναι ποίηση αυτό, της απαντούσα
Τίποτα δεν είναι ποίηση
ii.
Κάθε που μπαίνει ο Μάρτης
μαζεύονται μέσα μου σωρό
οι χειμώνες
σουρουπώνει
μ’ έναν τρόπο υποταγής
τρυπώνουν ήχοι από παράθυρα
και αφανείς ρωγμές
ή πιάνει βροχή μόνο
για να νοτίσει το χώμα
κι η άσφαλτος
iii.
Έρχεται κάθε τόσο και με πλακώνει
μια ανυποχώρητη πλήξη, βαριά
σαν γεράματα
Αρνούμαι να φορέσω σώμα, να κινήσω τα άκρα
Ακόμα κι η αναπνοή μοιάζει περιττή
Με πλακώνει κάθε τόσο μια παραίτηση
όμοια ύπνου
όπου τα μάτια κλείνουν, οι ήχοι σβήνουν ―
τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί
να με ταράξει
vi.
Πέφτει η νύχτα
και δεν ξημερώνει
παρά για να ζωντανέψουν οι νεκροί μας
ή για να ολοκληρώσω μια ανούσια συζήτηση
με κάποια υπέρβαρη κυρία
στην είσοδο της οικοδομής
i.
Κάθε που αλλάζει ο καιρός, οι πόνοι πίσω αριστερά
θυμίζουν προορισμούς που αρνήθηκα
Συχνά ονοματίζω ανάποδα ανθρώπους και πράγματα
σα να μην μπορεί να γίνει αλλιώς
Θέλω να πω, ποτέ δεν είμαι σίγουρος ότι υπήρξα πραγματικά ή
ότι χρωστάω στη μάνα που γεννήθηκα
ii.
Εσπερινός στην Παναγία Χαλκέων:
βλέμματα αλλοδαπά
πρόσωπα ανθρώπων διαλυμένα
Τσιγάρο αναμμένο απ’ την ανάποδη ―
Νεκρή η Κυριακή κάτω απ’ τα πόδια μας
iii.
Μεσάνυχτα με ζακέτα στους ώμους
ο Frank Morgan στο σαξόφωνο
λίγο μετά
η φωνή της Macy Gray
Λατρεύω τις φωνές με υγρασία.
Νοσταλγώ μια εποχή που δεν έζησα.
Ο Γιώργος Σαράτσης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1986 και κατάγεται από την πόλη της Ελασσόνας. Είναι γυμναστής, αφηγητής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Κείμενά του δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Το 2012 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις “Φαρφουλάς” η πρώτη εκδοτική του απόπειρα. Διατηρεί το προσωπικό ιστολόγιο https://apotypoma.blogspot.com/