γυναίκες
Υπάρχουν αυτές οι γυναίκες
που στέκουν θεές του έρωτα
που δε δίνεται παρά μονάχα στ΄ όνειρο.
Κρατούν μέσα απ’ το δέρμα τον πόνο μόνο δικό τους.
Δεν τον χαρίζουν εύκολα.
Τον θέλουν να τις τρώει από μέσα
να γίνεται φωτιά που χαράσσει τα σπλάχνα
κλάμα που δεν καταδέχτηκε να ξεσπάσει.
Αγέρωχες και μόνες
ανέγγιχτες απ’ τα χνώτα των άλλων
λαμπάδες που καίγονται
μονάχα από μέσα.
*
αγέννητο άγαλμα
πόσο λαχτάρησα να σας δώσω έναν μονάχα στίχο
να καταυγάζει τη λάσπη που σαλεύει στα μάτια του θεριού
μόνο που
το καλέμι πελεκούσε την όψη
στον ανάστροφο καθρέφτη
το μάρμαρο
άστραφτε
αγέννητο
άγαλμα
Η Ειρήνη Παραδεισανού γεννήθηκε το 1972. Κατάγεται από το Ρέθυμνο Κρήτης. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και υπηρετεί στη Δημόσια Εκπαίδευση στο Ηράκλειο Κρήτης. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορούν τρεις ποιητικές της συλλογές, Ρητορική ένδεια (2013), Τα γυάλινα μάτια των ψαριών (2016) και Στη φλέβα της πέτρας (2018). Από το 2008 διατηρεί το ιστολόγιο « Παρείσακτη».