Scroll Top

Κλεοπάτρα Λυμπέρη – Το δεν Είμαι ακόμη/Του αγίου Δημητρίου

TO ΔEN EIMAI AΚΟΜΗ

(απόσπασμα)

Εν αρχή ην ο Λόγος. Αυτός τουλάχιστον μιλάει καθαρά, σου
λέει,  Είμαι.  Εν  τω  μεταξύ,  σύννεφα και ουράνια πρόβατα
περπατάνε  στα  βουνά . Τα  σκυλιά  τα  λόγια  φυλάνε κάθε
επίγεια βασιλεία;

.

Η λέξη ουσία (ξανά)

Η γλώσσα κάποτε σε αφήνει στις ερήμους του
Κουρδιστάν, τυφλός μες στ’ αγκάθια να ρωτάς:
Eίμαι δεν είμαι;
Άλλοι πριν ρώτησαν άλλοι πριν
βρήκαν δεν βρήκαν (δεν έχει καμήλες μαζί του
αυτός που καταπίνει την κάμηλο).

Ζω καιρό τώρα στην έρημο της αλφαβήτου
(ζω από το άλφα ως το ωμέγα)
το ελάφι-άλφα ανεξήγητο ζώο που αρχίζει
καινούργιες αρχές – ζω σε καιρό ανεξήγητο,
δηλαδή, συνεχίζω να υπάρχω απλώς σαν
φαινόμενο
      παρελθόν παρόν και μέλλον συνωστίζονται εδώ
      κόβουμε φρούτα και τα βάζουμε στις φρουτιέρες
      (ενιότε και στις σαλατιέρες)
.
Ο Μάρκος Αυρήλιος μόλις μου πέταξε ξανά τη λέξη
ουσία (αυτή η λέξη τι θέλει επιτέλους από μένα;)
Άλλα ψάχνω κι άλλα βρίσκω – μου φαίνεται
φτωχαίνω πολύ όταν μιλώ για αυτό το
δεν είμαι ακόμα.
.

.

Οι χώροι  οι  χρόνοι γλιστράνε στο αυτί, όπως οι αισθηματικές
απολήξεις ζουλάνε τα στήθη των εραστών – στην η ιστορία το
γράμμα ρο  έχει  τη  μεγαλύτερη  σπουδαιότητα. Όμως ένα ρο
ποτέ δεν θα  φτάσει  το  βουητό της  αμπέλου,  όταν  εκείνη με
ββββββββββββ  βρυχάται,  βογκά,  ταράττει  την  θάλαττα του
σεπτού οινοπότη.
.

.

(Τα λόγια άλλοτε μέλας οιωνός κατάλληλος για μελανοδοχεία,
άλλοτε ψιχουλάκια για σπουργίτια και ανθρώπους.)

Ενώ
η λέξη σώμα
συχνά μου φαίνεται
απλωμένη ύλη
–η ομορφιά
την κοιτάζει και δεν
τη βλέπει.

*

ΤOY AΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Σου έφερα τη λέξη -του λέει- σου έφερα, σου φέρνω
το αντίο -του λέει- (το κρύο που μιλάει σαν αντίο
-της λέει-)
σου έφερα σου φέρνω ένα νεκρό κοτσύφι -του λέει-
(τη λέξη δηλαδή που
μαχαιρώνει
κατάστηθα το πρωινό -της λέει-
που κόβει τη γλώσσα κομματάκια -της λέει-)
σου έφερα σου φέρνω ένα νεκρό κοτσύφι
-του λέει- σου έφερα το κρύο
έναν χειμώνα
κομμένο απ’ το δικό σου στήθος

Εγώ, η κήπος σου, η μάραθός σου, η μυγδαλιά σου, το
εξαπτέρυγο, η φιλημένη,
ξοδεύω τώρα το πυκνό μου χιόνι.

Η Κλεοπάτρα Λυμπέρη είναι μέλος της Εταιρίας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών. Γράφει ποίηση, πρόζα, δοκίμιο, κριτική βιβλίου και μεταφράζει από τα αγγλικά. Έχει κάνει σπουδές στη Μουσική (Ελληνικό Ωδείο), τη Ζωγραφική (Σχολή Καλών Tεχνών Αθηνών), και ελεύθερες σπουδές σε εργαστήριο Φιλοσοφίας. Μετέφρασε Sylvia Plath, Ann Sexton, Νοrman Mailer, Αllen Ginsberg, κ.α. Έχει εκδώσει συνολικά 16 βιβλία (τα 6 ποιητικά). Από τη συμμετοχή της σε Διεθνή Φεστιβάλ Ποίησης συνέλεξε υλικό για την ανθολογία «Βαλκάνιοι Ποιητές» που εκδόθηκε πρόσφατα. Κριτικές, άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά και στις εφημερίδες Καθημερινή, Αυγή, Ελευθεροτυπία, Προοδ. Εύβοια. Εργάστηκε ως κριτικός βιβλίου για την Ελευθεροτυπία.