Scroll Top

Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος – Χάριν του μύθου/Διάθλαση

ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Θάλλω στα όνειρα κι ας θρύπτομαι στη μέρα
κι οι νεκροί μου μπαινοβγαίνουν
ανήξεροι κι απορημένοι
σαν τα πρωτάκια που μαθαίνουν το Ωμέγα
πριν απ’ το Μήλο
πριν απ’ τη Λόλα·
μιλάμε για ώρες μέχρι να μας τσακίσουνε τα ποιήματα
έπειτα ανοίγουν τα φτερά σαν σκώροι φθινοπωρινοί
μα το πέταγμά τους
δεν είναι παρά ένα απλό γυμνάσιο
μια πρόβα που συνέβαινε σε άλλες επετείους
μνημόσυνα και ψυχοσάββατα
κι όλα τα γενέθλια
που με τον θάνατο ματαιώθηκαν
δια παντός
φιλιά που έσκαγαν στη σάρκα
κι αμέσως εξαχνώνονταν
την ώρα που πλήρωναν
της ζωής το πικρό ενοίκιο·
τούς μένει η προσμονή της αγκαλιάς
μια λύσσα να επιστρέψουν
ένα θεριό που τους τσιγκλάει
ως της αυγής το όριο
μα σαν χαράξει πια
και δουν την πάχνη να κολλά στ’ ανθρώπινό μου σώμα
καταλαβαίνουν·
η Περσεφόνη επέστρεψε απ’ τον Άδη της
στα πλαίσια του μύθου._

ΚΛ – συλλογή ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ

*

ΔΙΑΘΛΑΣΗ μια στροφή που στράβωσε στου θεού τον ζεϊμπέκικο. Των παιδιών τα ψωμένια
χεράκια λαγαρά  σαν άσπροι ήλιοι  με  φως που με  λάβωναν  καθώς  τα πέπλα μου έσεια κι
οχυρωνόμουν. Εγώ ο Μέλας. Εγώ ο Σκοτεινός. Που το τροπάρι μου μονότονο ψέλνεται στη
ράχη του Ερέβους. Ένας δίσκος  του Νεύτωνα σβηστός, δίχως περιστροφή.   Ο φωτογράφος
του Πλούτωνα. Ο δεσμοφύλακας της Περσεφόνης.

ΔΙΑΘΛΑΣΗ  ευθεία  ξίφη  που διασχίζουν το νερό τεθλασμένα αναδεικνύουν την προοπτική

της αφάνειας. Ένας γυρίνος που αντιλαμβάνεται τον ήλιο  ψηλότερα και εξηγεί τη φαινόμενη
ανύψωση  ως  άμυνα ενός  χταποδιού στο θαλάμι του.  Η  διπλή  διάθλαση  έπειτα  από ολική
ανάκλαση στο εσωτερικό μιας σταγόνας. Η κρίσιμη γωνία και το ουράνιο τόξο των τροπικών.
Γεμάτο χρώματα και καθόλου επιστήμη. Γεμάτο πεντακάθαρη ποίηση.ΔΙΑΘΛΑΣΗ μιας διαδρομής με χιόνι στην κορυφή του αλπικού τρένου· το Ιντερλάκεν δυο

στήθη   μαβιά    βυθισμένα  στον  παγετώνα·   το  Ίνσμπρουκ  κατακόκκινο  χαμόγελο·   το
Ζάλτσμπουργκ μια αποικία  του Βάγκνερ δίχως τον Ιπτάμενο Ολλανδό· Το Ζάλτσμπουργκ
γεμάτο Βαλκυρίες.ΔΙΑΘΛΑΣΗ   η   θλάση  ενός   κεραυνού  τη  στιγμή  που γεννιέται  και πεθαίνει. Η ιοντική

μαχαιριά των  ηλεκτρονίων  στου  νέφους το μαλακό ιγμόρειο. Μια παύση γεμάτη ενέργεια,
χρόνο, δράση και παλμό. Μια πιστολιά δίχως την καύση και τα αίματα. Που μυρίζει καμένη
τρίχα – άζωτο/ και όζον – βρεγμένη γη .   Όταν  σε  όρισα και  τα  όρια  έμοιαζαν  δεσμά.  Τα
πολλαπλά κατάγματα και η  “κακιά στιγμή”  κατά την απόδραση. Το αεράκι της επιστροφής
στην κονβέρτιμπλ άμαξα. Η μεταμόρφωσή της σε ταπεινή κολοκύθα.ΔΙΑΘΛΑΣΗ  καθώς   κατηφόριζα  προς τη λίμνη  της  Λουβέν  Λα  Νεβ  κι ένας κορμοράνος

αναδυόταν   από  μια   κατάδυση  προς  βρώσιν, σούρουπο  που κόντευε και  το κρύο δεν τον
άγγιζε. Λέω, οι ζωές μας είναι φλόγες που ριγούν καθώς  φυσάει ετούτος ο αέρας, κι αυτές οι
φλόγες   είναι  πουλιά,  ζεστά  κορμιά  και  τόξα  τεντωμένα.  Φτάνει η ανάσα τους να βρει τη
διάθλαση  του  νερού,  των  πάγων, των νεφών και της  αντάρας. Φτάνει ο κόσμος να γίνει το
τεθλασμένο φως που απορροφάμε. Φτάνει η ζωή να γίνει το φως που ελευθερώνουμε.ΚΛ – ΔΙΑΘΛΑΣΗ – βινιέτες από τη συλλογή ΚΑΤΩ ΧΩΡΕΣ

Ο Κωνσταντίνος Χ. Λουκόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Ελευσίνα κι έχει σπουδάσει Φυσική και Ιστορία και Φιλοσοφία της Επιστήμης. Ποιήματά του και πεζά, έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους και ανθολογίες. Με το κείμενό του Η Αλοιφή των Ελευσίνιων Μυστηρίων εκπροσωπεί την πόλη της Ελευσίνας στη διοργάνωση της πορτογαλικής πόλης Faro, Europe@home. Διατηρεί το ιστολόγιο: « Έλευσις, ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας» https://loukopk.wordpress.com/. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ Επιτάφιος εν Ελευσίνι ποιήματα Μικρές Εκδόσεις – 2018, (δεύτερη έκδοση – Έναστρον – 2019), Οι Πόλεις το Χειμώνα – μικροκείμενα και διηγήματα μπονζάι Έναστρον – 2018, Ενύπνια τα Μεθεόρτια – ποιήματα – Έναστρον – 2020