της πόρτας βλέπω να φουσκώνει
να στενεύει μονόφθαλμος
δεν ξέρω αν ξυπνάω σιγά-σιγά
ή αν βυθίζομαι στον ύπνο
βλέπω τους γείτονες σκιές
να κοπανάν τις πόρτες
-μόνο οι ντελιβεράδες
διατηρούν το χαμόγελο-
βλέπω διάδρομο τρελοκομείου
σιδερένια κελιά κλειδαριές
πτυσσόμενα γκλομπ
μένω σ’ αυτό το διάδρομο
ένας απλός άνθρωπος
που αποστρέφει το βλέμμα
-ούτε νεκρός μήτε ζωντανός-
δοκιμάζω τη γνώση
πέρα από τη συνείδηση
τη θέα της καμπίνας
του ασανσέρ λευκή σελίδα
να φέρει τη ζωή μου τούμπα
τον κόσμο ανάποδα
θα συνεχίσω να παίρνω μάτι
απ’ το ματάκι της κάσας
Ακαφάσωτος.
οι όμορφες μέρες
Αγίου Κωνσταντίνου
Oh les beaux jours!
Με αδελφή στο Εθνικό
και Μπέκετ οι τρεις μας
Ομόνοια με Μαρίζα
χαρμάνια για espresso
το ’75 σερβίραν
μόνο στο Hilton
-καπουτσίνο με κανέλλα
άκουσον άκουσον-
Ομόνοια ’82 με φύλλο πορείας
για Κόρινθο
Ομόνοια ’87 βουτιές με καύσωνα
σιντριβάνια και δρομέα
με Παναθηναϊκό και ΚΚΕ
-ένα το κόμμα
τρεις οι αισθησιακές ταινίες
στα λαϊκά σινεμά-
παρέες στην κρεαταγορά
μπουγάτσες καφέδες
ξύδια ξενύχτια
συνωμότες και πότες
χαλασμένες σχέσεις
μεσάνυχτα Σαββάτου
για κυριακάτικες
κι επαρχιακές και ξένες
χαρμάνηδες για τυπωμένο χαρτί
φρέσκο μελάνι στα δάκτυλα
δεκαοχτούρες στα τραπεζάκια
όταν γνωρίζαμε-από κάποια στιγμή
και μετά-τα πρεζάκια
με τα μικρά τους ονόματα
αφού ξεχάσαμε τα δικά μας
ρίχνω τις αναμνήσεις
στις απλωμένες παλάμες
στους επαίτες του κύκλου
Ακύκλωτος.
(δυο άσματα από το «Άπολις»)
Ο Σωτήρης Παστάκας (ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, πεζογράφος, δάσκαλος βιωματικής γραφής, ανθολόγος), γεννήθηκε το 1954 στη Λάρισα, όπου και ζει. Σπούδασε Ιατρική στη Ρώμη. Για 30 χρόνια εργάσθηκε ως ψυχίατρος στην Αθήνα. Έχει εκδώσει μεταφράσεις ιταλικής ποίησης, δοκίμια, διηγήματα και 16 ποιητικές συλλογές. Έχει μεταφραστεί σε 16 γλώσσες κι έχει διαβάσει ποιήματα σε διάφορα διεθνή ποιητικά φεστιβάλ (San Francisco, Sarajevo, Izmir, Roma, Napoli, Siena, Cairo, Istanbul κλπ). Τρεις ποιητικές συλλογές του κυκλοφορούν στην Ιταλία όπου απέσπασε το Βραβείο Nord Sud το 2016, και μία στις ΗΠΑ.