Με επέλεξε
Υπήρξα το δεξί Του χέρι
Όταν αναλήφθηκε
Έστειλε τους υπόλοιπους
στον θάνατο
-Κήρυκες μιας υπόθεσης χαμένης-
Εμένα με αγάπησε
Μου χάρισε την αθανασία
Με έκανε ποιητή
Μου έδωσε τη θέση του Ιούδα
*
Λυπάμαι μόνο που δεν ανταλλάξαμε ποιήματα
(στη μνήμη του Μιχάλη Κακαβούλη)
Κάθε βράδυ ανάβει
Τη λάμπα θυέλλης
Διαβάζει βίους αγίων
Γεμίζει το ποτήρι με αίμα
Πίνει, αδειάζει – γεμίζει
Ταξιδεύει
Αντιστρέφει τον χρόνο
Γίνεται άντρας, έφηβος, παιδί
Το παιδί δεν καταλαβαίνει
Όταν ανοίγουν τρύπες στη γη
Στο παιδί αρέσει να μυρίζει
Το φρεσκοσκαμμένο χώμα
Δε ξέρει γιατί
Ο άγιος ξέρει
Του διαβάζει παραμύθια
Που στάζουν αίμα
Λέει: «κοίτα πώς έγινε το αίμα κρασί»
Ο άγιος όταν πίνει αίμα μεθάει
Το παιδί ονειρεύεται
Φτιάχνει έναν κόσμο
Χωρίς θάνατο
Και ο άγιος, ένα στήθος και
Μια ρόγα ονειρεύεται
Θα ήθελε να είναι παιδί
Όταν τον πυροβολούν να πεθαίνει
Και αμέσως να σηκώνεται
Να πιστεύει στους όρκους
Που δίνονται με αίμα
Ενώνοντας παλάμες.
Στο τέλος
Το παιδί μεγαλώνει
Γίνεται άγιος
Για όλα τα ουράνια πλάσματα
Υπάρχει πρόβλεψη για αιώνια ζωή
Μονάχα το παιδί (σίγουρα) θα πεθάνει
Κανένας Θεός δεν θέλησε να του δώσει
Αιώνια ζωή
Το παιδί ψιθυρίζει
Ο άγιος δεν ακούει καλά
Στους αγίους αρέσουν τα παραμύθια
Τα παιδιά κρύβουν ένα περίστροφο
Στο κούφιο πρεβάζι του παραθύρου
Που κοιτάει το μονόζυγο που έστησε
Πριν από εξήντα έξι χρόνια ο Μιχάλης
Ο Βαγγέλης Αλεξόπουλος γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα όπου συνεχίζει να ζει και να εργάζεται. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά ενώ έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί πέντε βιβλία με ποιήματά του με πιο πρόσφατο το: «Οδηγίες χρήσης ιπτάμενης ραπτομηχανής», εκδόσεις Οδός Πανός 2020. Ασχολείται με την μελέτη της σύγχρονης Αμερικανικής ποίησης. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών.