Δήμος Χρυσός, “Ο ερημίτης του Ραχμαντάν και άλλες ιστορίες”, Εκδοσεις Ιωλκός
Η ιστορία του βιβλίου “Ο ερημίτης του Ραχμαντάν και άλλες ιστορίες” από τις εκδόσεις Ιωλκός είναι μια προσπάθεια να μοιραστώ με τους αναγνώστες τις σκέψεις μου πάνω στα μεγάλα ζητήματα της ζωής, να θέσω τα κρίσιμα ερωτήματα και τελικά να προσκαλέσω τους αναγνώστες να ανάψουμε μαζί τα φαναράκια μας για να φωτίσουμε τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής μας…
Όλα ξεκίνησαν πριν αρκετά χρόνια, όταν, παρακολουθώντας μια κινηματογραφική ταινία, αντίκρυσα την αρχετυπική μορφή ενός ερημίτη που καθόταν όλη μέρα εντελώς ακίνητος και διαλογιζόταν. Ήταν τόσο ξεκάθαρη η αντίθεση ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο, ανάμεσα στην εσωτερική αναζήτηση και την βουή του κόσμου, ανάμεσα στο σημαντικό και το ασήμαντο, στο αιώνιο και το εφήμερο. Η εικόνα έμεινε μαζί μου για καιρό… Και γεννούσε συνεχώς σκέψεις και ερωτήσεις… Αποφάσισα να τις εξερευνήσω.
Σε κάθε μία από τις ιστορίες, ο ήρωας βασανίζεται από μια εσωτερική περιπέτεια. Τα πάντα καθορίζονται από τις δικές του αποφάσεις – απαντήσεις στις προκλήσεις που του θέτει η ζωή. Η δράση βρίσκεται εντός.
Οι προβληματισμοί μου δεν διατυπώθηκαν με λόγο φιλοσοφικό αλλά έπιασαν το σπαθί και ξεχύθηκαν για νέες περιπέτειες σε έναν κόσμο άλλοτε μεσαιωνικό, άλλοτε ανατολίτικο, πάντοτε παραμυθένιο. Προσπάθησα να χτίσω μια ατμόσφαιρα που σαν καλό κρασί να βοηθάει το μυαλό του αναγνώστη να νιώσει την ελευθερία και την απόλαυση της περιπλάνησης…
Δεν ήθελα να δώσω απαντήσεις. Δεν ήθελα να είμαι διδακτικός. Με ποιό δικαίωμα, άλλωστε; Ο σκοπός μου ήταν να νιώσει ο αναγνώστης το μέγεθος της δικής του ελευθερίας. Να τολμήσει να δώσει τις απαντήσεις και να νιώσει δυνατός ταυτόχρονα!
Το Διαμάντι, το Δαχτυλίδι, οι Πίνακες του Ζωγράφου είναι ό,τι θέλει ο καθένας.
Αφήγηση και όχι φιλοσοφία. Ερωτήσεις, όχι απαντήσεις.
Και διασκέδαση! Η λογοτεχνία οφείλει να είναι απολαυστική, αλλιώς δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Ένιωθα μεγάλη ένταση γράφοντας τις ιστορίες. Για μερικές μέρες ζούσα μέσα στην κάθε ιστορία. Ήμουν ο ιππότης, ο καλόγερος, ο περιπλανώμενος. Οτιδήποτε άλλο το έκανα μηχανικά! Αυτός είναι ο τρόπος μου να γράφω διήγημα.
Η δική μου εσωτερική αναζήτηση οδήγησε στον χαρακτήρα του βιβλίου ως ένα κάλεσμα σε εσωτερικότητα, σε φροντίδα του μέσα μας, του εαυτού μας.
Αν το βιβλίο μιλούσε, θα έλεγε στον αναγνώστη: «Στάσου μια στιγμή! Μην προσπαθείς να παρακολουθήσεις το ασυνάρτητο χάος που σε περιβάλλει! Η αλήθεια βρίσκεται μέσα σου! Απλά εμπιστέψου τη σκέψη σου! Απλά αγάπα τον εαυτό σου!»
Κι ένα μικρό σπόιλερ από την τελευταία ιστορία: Δεν χρειάζεται να παίζεις καλό σκάκι στη ζωή. Αρκεί να θέλεις να ζωγραφίζεις…
Δήμος Χρυσός