Μαριέττα Κόντου, “Mε λένε Ιούλιο Βέρν”, Εκδοσεις Ελληνοεκδοτική, Αθήνα 2024
Η ιστορία του βιβλίου “Mε λένε Ιούλιο Βέρν” από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική (2024) είναι μια προσπάθεια να παρουσιάσω και να συστήσω ξανά στο παιδικό αναγνωστικό κοινό τον πασίγνωστο συγγραφέα αλλά από μια άλλη οπτική, πιο προσιτή και πιο ανεξερεύνητη, εκείνη του μικρού Ιούλιου, όταν ακόμη ήταν παιδί που ονειρευόταν, αποτύγχανε, έπεφτε, ξανασηκωνόταν, τα έβαζε με τους μεγάλους, επαναστατούσε, συμμορφωνόταν και έδινε υποσχέσεις στον εαυτό του που σκόπευε να τηρήσει για μια ζωή.
Οι συγγραφείς πάντα αποτελούσαν έμπνευση για τα παιδιά και όσο κι αν οι εποχές και οι συνήθειες αλλάζουν παραμένει ένα είδωλο που τείνουν να θαυμάσουν και συχνά να μιμηθούν. Η ανάγκη να τους γνωρίσουν από κοντά και να τους οικειοποιηθούν είναι διαχρονική.
Ο Ιούλιος Βερν μεγάλωσε πολλές γενιές πίσω στο χρόνο, έγινε θρύλος και πήρε διαστάσεις μυθικές. Αυτές τις διαστάσεις είχε και στο δικό μου παιδικό μυαλό και μια ξεχωριστή θέση στην παιδική μου βιβλιοθήκη. Εκείνα τα χρόνια τα βιβλία ήταν ένα από τα πολύτιμα παράθυρα στη φαντασία και στο ονείρεμα, πηγή που βουτούσαμε με βουλιμία τα περισσότερα παιδιά και ο θεσμός της δανειστικής βιβλιοθήκης στο σχολείο αποκτούσε νόημα αφού επέτρεπε να έχουμε πρόσβαση σε πλήθος τίτλων που μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας είχαμε ρουφήξει και επιστρέψει για να ξεκινήσουμε το επόμενο. Τα βιβλία του με συντρόφευσαν σε όλη την παιδική και εφηβική μου ηλικία και ήταν τα πρώτα που κουβάλησα στο δικό μου σπίτι όταν έγινα μητέρα και έφτιαξα τη βιβλιοθήκη των γιών μου. Οι ήρωές του, τα κατορθώματά τους, η τολμηρή του ματιά, οι γεωγραφικές, μηχανικές, αστροφυσικές και ναυτικές του γνώσεις αλλά και η συγκλονιστική του διορατικότητα που κατάφερε να δει μπροστά στο χρόνο, τους εντυπωσίασαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν επηρεάσει κι εμένα. Και η απλή ερώτηση « πως ήταν άραγε ο Ιούλιος Βέρν σαν παιδί;» άρχισε να με απασχολεί. Ποιες συνθήκες τον διαμόρφωσαν, τι τον οδήγησε να γράψει, πως ήταν η εφηβεία για ένα αγόρι της εποχής του και πόσο διέφερε από τα σημερινά;
Ήθελα να τον φανταστώ, να μπω στα παπούτσια του, να ζήσω τα παιδικά του χρόνια και να τον κάνω πιο προσιτό γιατί φαντάστηκα ότι με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα μπορούσαν να εμπνευστούν από τη ζωή του και γιατί όχι να φανταστούν τον εαυτό τους μεγάλο και σπουδαίο. Ένα δώρο προς τους σύγχρονους ονειροπόλους και ονειρευτές…
Κόντου Μαριέττα