Scroll Top

Angelina Weld Grimké | Τρία ποιήματα – Μετάφραση: Χλόη Κουτσουμπέλη

Τα μάτια της μετάνοιάς μου 

Πάντα το σούρουπο, η ίδια χωρίς δάκρυα εμπειρία,
Το ίδιο σούρσιμο των ποδιών πάνω στο ίδιο χιλιοπατημένο μονοπάτι,
Στον ίδιο χιλιοφθαρμένο βράχο∙
Το ίδιο βυσσινί ή χρυσό να χάνεται απ’ τον ήλιο
Οι ίδιες αποχρώσεις- τριανταφυλλί, βαθυκίτρινο, βιολετί, λιλά, γκρι
Να συναντιούνται, να αναμιγνύονται, να ανακατεύονται με τρόπο ομιχλώδη∙
Μπροστά μου ο ίδιος μπλε μαύρος κέδρος να υψώνεται ακανόνιστα σ’ ένα σημείο∙
Από πάνω η ίδια αργή αποκάλυψη δίδυμων αστεριών,
Δύο μάτια, ανεξιχνίαστα, που καιν τη ψυχή,
Που παρατηρούν, παρατηρούν, παρατηρούν εμένα∙
Τα ίδια δύο μάτια που με τραβούν εμπρός, παρά τη θέλησή μου, κάθε σούρουπο∙
Τα ίδια δυο μάτια που με καθηλώνουν να κάθομαι αργά τη νύχτα με το πηγούνι στα γόνατα
Που με κρατούν εκεί, μόνη, άκαμπτη, χωρίς δάκρυα, μουδιασμένα δυστυχισμένη,
—Τα μάτια της Μετάνοιάς μου.

The Eyes of My Regret

Always at dusk, the same tearless experience,
The same dragging of feet up the same well-worn path
To the same well-worn rock;
The same crimson or gold dropping away of the sun
The same tints—rose, saffron, violet, lavender, grey
Meeting, mingling, mixing mistily;
Before me the same blue black cedar rising jaggedly to a point;
Over it, the same slow unlidding of twin stars,
Two eyes, unfathomable, soul-searing,
Watching, watching—watching me;
The same two eyes that draw me forth, against my will dusk after dusk;
The same two eyes that keep me sitting late into the night, chin on knees
Keep me there lonely, rigid, tearless, numbly miserable,
—The eyes of my Regret.

*

Δάχτυλα του χορταριού 

Αγγίξτε με, αγγίξτε με,
Μικρά δροσερά δάχτυλα χορταριού,
Φευγαλέα, εύθραυστα δάχτυλα χορταριού.
Με τα ντροπαλά σας θωπεύματα
Αγγίξτε το πρόσωπό μου-
Τα γυμνά μου χέρια-
Τους μηρούς μου-
Τα πόδια μου.
Δεν υπάρχει τίποτε που να είναι ευγενικό;
Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι.
Σύντομα θα είμαι τόσο πολύ μακριά από κάτω σου,
Που δεν θα μπορείς να με φτάνεις ούτε καν
με τα μικροσκοπικά, φοβισμένα δαχτυλάκια σου.

Grass Fingers

Touch me, touch me,
Little cool grass fingers,
Elusive, delicate grass fingers.
With your shy brushings,
Touch my face —
My naked arms —
My thighs —
My feet.
Is there nothing that is kind?
You need not fear me.
Soon I shall be too far beneath you,
For you to reach me, even,
With your tiny, timorous toes.

*

EL BESO

Λυκόφως- και συ
Ήσυχα-τα αστέρια∙
Η παγίδα της λάμψης των δοντιών σου,
Το προκλητικό σου γέλιο,
Το μισοσκόταδο των μαλλιών σου∙
Η σαγήνη σου, μάτια και χείλη∙
Να λαχταρώ, να λαχταρώ,
Να αδρανώ, να υποτάσσομαι∙
Το στόμα σου,
Και φρενίτιδα, φρενίτιδα
Τρεμάμενη, χωρίς ανάσα, φλεγόμενη.
Το διάστημα ενός αναστεναγμού∙
Μετά αφύπνιση-μνήμη,
Πόνος, μετάνοια-τα αναφιλητά σου,
Και πάλι, ήσυχα-τ’ αστέρια,
Λυκόφως-και συ.

EL BESO

Twilight—and you
Quiet—the stars;
Snare of the shine of your teeth,
Your provocative laughter,
The gloom of your hair;
Lure of you, eye and lip;
Yearning, yearning,
Languor, surrender;
Your mouth,
And madness, madness,
Tremulous, breathless, flaming,
The space of a sigh;
Then awakening—remembrance,
Pain, regret—your sobbing;
And again, quiet—the stars,
Twilight—and you.

Η Angelina Weld Grimké γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1880 στη Βοστώνη, ήταν δημοσιογράφος, θεατρική συγγραφέας και ποιήτρια. Ο πατέρας της γεννήθηκε σκλάβος στο Τσάρλεστον και η μητέρα της ήταν λευκή, κόρη υπέρμαχου της κατάργησης της δουλείας. Το όνομά της το πήρε από μία μακρινή θεία της που ήταν σουφραζέτα. Μεγάλωσε σε μία φιλελεύθερη αριστοκρατική οικογένεια της Βοστώνης. Την μεγάλωσε ο πατέρας της όταν η μητέρα της την εγκατέλειψε το 1887. Τα πρώτα της ποιήματα δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Colored American Magazine, The Boston Evening Transcript, και The Pilot. Το θεατρικό της έργο που πραγματευόταν ένα λιντσάρισμα μίας Αφροαμερικανικής οικογένειας παίχτηκε στην Ουάσινγκτον το 1916 και εκδόθηκε το 1920. Ήταν το πρώτο θεατρικό έργο που γράφτηκε από Αφροαμερικανίδα και παίχτηκε από Αφροαμερικανούς ηθοποιούς για ένα λευκό ακροατήριο. Τις τελευταίες δεκαετίες η ποίηση της συγκέντρωσε εκ νέου το ενδιαφέρον των μελετητών δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα ερωτικά της σονέτα που απευθύνονται σε γυναίκες.