ΘΑ ΄ΘΕΛΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ Ν΄ΑΝΑΒΛΕΨΩ
Θα ΄θελα στον ουρανό ν΄ αναβλέψω
Όμως τ΄ αστέρια
Διανοίγουνε το αίμα μου ταράζοντας
Τους στίχους στων νεκρών τα στόματα
Απόψε, η μητέρα μου δεν θα λάβει μέρος
Στο κόψιμο του άρτου
Δεν θα επιτρέψει
Μήτε γέλια μήτε και προσευχές
Θ΄ αναποδογυρίσει
‘Όλα τα ονόματα
Παρακάμπτοντάς τα,
Απόψε, ο πατέρας μου δεν θα θυμάται
Όλες τις φορές που μάντεψε σωστά
Όλες τις φορές
Σαν λέξη τού κοψε μια λέξη του.
Απόψε, θα πάρω μια βελόνα να
Ράψω
Τα μάτια μου στης μάνας μου τα μάτια
Ένα μαχαιράκι για ν΄ αδειάσω κόκκαλά μου
Μες στου πατέρα μου τα κόκκαλα.
Θα ‘θελα στον ουρανό ν΄ αναβλέψω,
Όμως τ’ αστέρια
Τα ΄χω μες στα δόντια μου
Και πονάνε.
I WOULD LIKE TO LOOK AT THE SKY
I would like to look at the sky, but the stars
open my blood and disturb
the verses on the mouths of the dead:
tonight my mother will not participate
to the breaking of the bread, she will not allow
neither laughs nor prayers, she will turn
all the names down and override them;
tonight my father will not remember
all the times he guessed right, all the times
the word cut his word off.
Tonight I will take a needle to sew
my eyes on my mother’s eyes,
a little knife to empty
my bones into my father’s bones.
I would like to look at the sky, but the stars
I’ve got them in my teeth and they hurt.
Photo: Christos Katroutsos