PRESENTATION
Nikos Lazaris was born in Piraeus, but grew up in likovrissi, where he still lives.He studied journalism and the cinematography.He worked as a journalist in Athenian newspapers and magazines and as a copywriter and creative director for large advertising agencies. In addition, he servedasArt Director at the Cultural Center of Municipality of Likoyrissiand as Director of the “Takis Sinopoulos, Foundation of Modern Greek Poetry». He is theauthor of seven books of poetryand two books of critical essays. He also cooperated withliterary magazines “Arts and Letters”, ” Planodion” “Mandragoras” and “Nea Efthini” as a literary critic. From March 2002 to December 2012, he held the column of literary criticism of “Nea Estia” magazine. His poems have been translated into foreign languages. He is a founding member of the society of writers.
*
Ο Νίκος Λάζαρης γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά, αλλά έζησε τα παιδικά του χρόνια στη Λυκόβρυση όπου και κατοικεί μόνιμα. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Κινηματογράφο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά και ως κειμενογράφος και δημιουργικός διευθυντής (creative director) σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες. Διετέλεσε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λυκόβρυσης και διευθυντής στο Ίδρυμα «Τάκης Σινόπουλος Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης». Έχει δημοσιεύσει εφτά ποιητικές συλλογές και δύο τόμους με κριτικά κείμενα και δοκίμια. Με την ιδιότητα του κριτικού έχει συνεργαστεί με τα λογοτεχνικά περιοδικά «Γράμματα και Τέχνες», «Πλανόδιον», «Μανδραγόρας» και «Νέα Ευθύνη», ενώ για δέκα χρόνια (2002-2012) κράτησε τη στήλη της λογοτεχνικής κριτικής στο περιοδικό «Νέα Εστία». Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
* * *
WOMAN WAITING IN A BUS STOP
Oh anonymous woman what are you waiting
under the zinc of the shed?
The bus will not come.
Love will not come.
He will not come.
Through your wrinkles
I can see the
life that faints away–
this monochrome television set
showing only one channel
its screen often going black,full of white noise.
Small rooms, many children
moisture in the bones and in the heart
hard times
hard times
hard times.
You are not the woman who
won my admiration the other day in the pages of Elle,
I have not seen you in the new film
of Antonioni or Trufault,
I don’t know any grand poet or painter
that has praised your face.
You pass every day among us
nondescript, almost invisible,
always waiting for something
that will not come,
writing from time to time
with your menstruation blood
cries of despair upon the air
while the background of the picture
shows the blue magnificence
of the attic sky.
Translatedby Tassos Anastasiou
*
ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ
Τι περιμένεις γυναίκα άγνωστη
κάτω από το τσίγκινο υπόστεγο;
Το λεωφορείο δεν θα ‘ ρθει.
Ο έρωτας δεν θα’ ρθει.
Εκείνος δεν θα ‘ρθει.
Μέσα από τις ρυτίδες σου
μπορώ να διακρίνω τη ζωή
που χάνεται
-αυτή την ασπρόμαυρη τηλεόραση
με τον ένα μόνο σταθμό,
τις συχνές διακοπές, τα παράσιτα.
Δεν είσαι εσύ η γυναίκα
που θαύμασα τις προάλλες στο ELLE,
δεν σε είδα στην τελευταία ταινία
του Αντονιόνι ή του Τρυφφώ
δεν άκουσα να σε υμνούν
μεγάλοι ποιητές και ζωγράφοι.
Περνάς κάθε μέρα ανάμεσά μας
ανώνυμη, σχεδόν αόρατη
περιμένοντας πάντα κάτι
που δεν θα ‘ρθει ποτέ,
γράφοντας κατά διαστήματα
κραυγές απογνώσεως
με το έμμηνο αίμα σου στον αέρα,
με φόντο τον, εξαίσια γαλάζιο,
Αττικό ουρανό.
* * *
LIKE A TENDER BLADE OF GRASS
Hold me in your memory
like a tender of grass
that has untimely sprouted
amidst white thorn
and there lost its face,
like a foaming forest
after a heavy rain,
like a difficult stone
you could not lift,
hold me
like that white line
a ship leaves behind it
as it leaves.
Translated by Kimon Friar
*
ΣΑΝ ΧΟΡΤΟ ΤΡΥΦΕΡΟ
Κράτα με στη μνήμη σου
σαν ένα χόρτο τρυφερό
που άκαιρα φύτρωσε
μες στα χαλάσματα
κι έχασε κει το πρόσωπό του,
καθώς δάσος αφρισμένο
μετά από δυνατή βροχή,
όπως πέτρα δύσκολη
που δεν μπόρεσες,
κράτα με
όπως την άσπρη γραμμή
που αφήνει πίσω του
το πλοίο σαν φεύγει.