Τα χέρια του ήταν ζεστά και μικρά, γεμάτα γνώση.
Όταν τα ξανάδα χθες βράδι, ήταν δυο κουνάβια
Που έπαιζαν ολομόναχα σ’ ένα φεγγαρόλουστο λιβάδι.An August Night
His hands were warm and small and knowledgeable.
When I saw them again last night, they were two ferrets,
Playing all by themselves in a moonlit field.
⁂
Πρύμνη
στη μνήμη του Ted Hughes
«Και πώς ήταν», τον ρώτησα,
«Όταν γνώρισες τον Έλιοτ;»
Είπε, «ήταν σαν να στέκεσαι σε μια προβλήτα
Κοιτάζοντας την πλώρη του Queen Mary
Να ‘ρχεται κατά πάνω σου αργά πολύ.»
Πως στέκομαι σε μια αποβάθρα κοιτάζοντάς τον
Ενώ αυτός με κοιτάζει καθώς λάμνει στ’ ανοιχτά
Και μια ξύλινη, καταληκτική πρύμνη
Κοπιάζει κι αστράφτει και βυθίζεται,
Χωρίς να προχωρά καθόλου.
Stern
in memory of Ted Hughes
‘And what was it like,’ I asked him,
‘Meeting Eliot?’
‘When he looked at you,’
He said, ‘it was like standing on a quay
Watching the prow of the Queen Mary
Come towards you, very slowly.’
Now it seems
I’m standing on a pierhead watching him
All the while watching me as he rows out
And a wooden end-stopped stern
Labours and shimmers and dips,
Making no real headway.
⁂
Το δόλωμα με σχήμα οβάλ
Μας δίνεται λοιπόν μια νέα παρομοίωση
Και λέμε: Η ψυχή μπορεί να συγκριθεί
Μ’ ένα δόλωμα με σχήμα οβάλ, που ανακαλύπτει ένα παιδί
Κάτω απ’ το συρτό καπάκι μια μολυβοθήκης,
Το βλέπει μια φορά και το φαντάζεται μια ζωή,
Ορθό και λεύτερο και αιωρούμενο απ’ το πουθενά—
Ένα πεφταστέρι που στο σκοτάδι επιστρέφει ανοδικά.
Του διαφεύγει και τον καίει συνάμα
Όπως η σταγόνα που εκλιπαρούσε ο Πλούσιος στην παραβολή του Λαζάρου
Πέφτοντας και πέφτοντας σ’ έναν μεγάλο γκρεμό.
Έξοδος, έπειτα, το γυαλιστερό κράνος κάποιου ήρωα
Πεσμένο στη μέση ενός καραβιού πάνω απ’ το γοργοκίνητο νερό.
Έξοδος, εναλλακτικά, ένα παιχνίδι φωτός
Που το μαζεύει μέσα απ’ το σώμα του η πετονιά κόντρα στο ρεύμα, σκαλώνοντας στο τίποτα.
The Spoonbait
So a new similitude is given us
And we say: The soul may be compared
Unto a spoonbait that a child discovers
Beneath the sliding lid of a pencil case,
Glimpsed once and imagined for a lifetime
Risen and free and spooling out of nowhere –
A shooting star going back up the darkness.
It flees him and it burns him all at once
Like the single drop that Dives implored
Falling and falling into a great gulf.
Then exit, the polished helmet of a hero
Laid out amidships above scudding water.
Exit, alternatively, a toy of light
Reeled through him upstream, snagging on nothing.
