τη νύχτα ονειρεύτηκα πως ήμουν ένα ξενοδοχείο
οι τελευταίοι μου πελάτες ήταν άνθρωποι κουρασμένοι
κι ήμουν το τελευταίο σημείο του πλανήτη
όπου οι αστροναύτες αναπαύονταν
οι τελευταίοι πελάτες μου ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι
του πλανήτη
ακόμα και τα εγγόνια τους βρίσκονται πλέον βαθιά μέσα στην έναστρη νύχτα
τότε φτέρες καινοζωικές έγδερναν τις οροφές και τα πατώματά μου
σε μάτσα το άγριο τσάι ξεφύτρωνε από τις πόρτες κι από τα παράθυρα
τα βρύα καταπίναν τα ηλεκτρικά μου κυκλώματα
και το πλαστικό των συσκευών μου
λευκή όπως η άνθηση του νούφαρου
στην καρδιά μου μία ξενοδόχος άλλοτε μοχθούσε
κατέγραφε τις αφίξεις όλων εκείνων των οικογενειών με τα παιδιά τους
γυναικών και ανδρών απ’ όλον τον κόσμο
και άστραφτε η υποδοχή μου κάθε βράδυ
ακόμα και μέρες μετά τον ύστερο απόπλου της ξενοδόχου
σε μιαν από τις μπανιέρες μου πνίγηκε κάποια ταξιδιώτρια
κι ήταν ολόκληρο το κορμί της καλυμμένο με τατουάζ
στο δωμάτιο 216 ένας φοιτητής ονειρεύτηκε πεταλούδες και να τες τώρα
έναν όροφο παρακάτω σαρκοβόρα αιλουροειδή φοβούνται τα βρύα
και ό,τι κρύβεται σ’ αυτά
ουρακοτάγκοι στην οροφή μου ξύνουν τις ράχες τους επάνω στα γράμματα
της λέξης ξενοδοχείο
απολαμβάνουν ιδιαίτερα το έψιλον όπως στο ξημέρωμα
κι εγώ λες και βρίσκομαι σε κάποιο διαστημόπλοιο εκτοξεύομαι
στην οροφή μου ένα έλος απέραντο
και μία μεγάλη χαρά κυριαρχούν – θεόρατα πρωτεύοντα
ποδοπατούν αχτίνες μουσκεμένες και οι τοίχοι μου
σείονται και γυαλίζουν
κάποτε τα βρύα λαμπυρίζουνε και το χρυσό φορτίο εξακολουθεί
τότε σείεται ο βραστήρας κομματιάζεται χορευτικά
κι οι χαμηλότερες πλούσιες τούφες μαραζώνουν στον ατμό
ένα ξενοδοχείο με τις πόρτες του πάντοτε ανοιχτές
τη νύχτα ονειρεύτηκα έναν πλανήτη που άξιζε το φρέσκο τσάι
HOTEL
by night I dreamed I was a hotel
my last customers were tired people
I was the last place on the planet
where astronauts slept
my last customers were the planet’s
last people
by now their grandchildren are deep in the starry night
then cenozoic ferns exfoliated my ceilings and floors
bunches of wild tea sprouted from my windows and doors
moss sucked off my electric circuits
and the plastic of my appliances
white as a waterlily blossom
in my heart a hotelier once toiled
she kept signing in these families with children
men and women from all over world
every night my reception shined
even days after the last ship left
along with the hotelier
and in one of my bathtubs a traveler drowned
her whole body tattooed
in room 216 a student dreamed of butterflies now they’re there
one floor down carnivorous felines fear the moss
what’s inside it
on my roof orangutans rub their backs against the letters
of the word hotel
they especially like e as in a sunrise
and l as in a spaceship blasting off
on my roof a large swamp
and great joy preside—massive primates
trample over water-logged beams and my walls
glitter and shake
sometimes the moss sparkles and a golden charge runs through
then the kettle shudders dancing to pieces
the lowest bushy tufts wilt in steam
a hotel whose doors are always open
by night I dreamed of a planet worth
a fresh pot of tea
(Translation: Stephan Delbos, in: Motýlí pavilon, The Butterfly Pavilion)
