Αγγελική Δημουλή
” ΘΕΝΑΡ “
Εκδόσεις ΒΑΚΧΙΚΟΝ / 2019
Όλη η πολυκατοικία απέναντι κατοικείται από ηλικιωμένους τόσους
που έχεις την αίσθηση ότι μένεις σε οίκο ευγηρίας με ξεφτισμένους
τοίχους μια γιαγιά με ροζ κραγιόν και πράσινο μαντήλι στα μαλλιά
σε χαιρετάει πρωί – βράδυ ποτίζει τις γλάστρες της λιάζει τα παπλώματα
της και όλο στρέφει το βλέμμα σε μας όταν επιτέλους συναντηθήκαμε
στον δρόμο έτρεξα να της μιλήσω να σε γνωρίσει ήθελα να της πω
ευχαριστώ που μας χαιρέταγε ήταν κωφάλαλη μας χαιρέτησε από
κοντά κι έφυγε
* * *
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Ίσως η κίτρινη τέντα
Το μπλουζ που δε σε ειδοποίησε
Τα ξεχασμένα γάντια
Απ’ τα μάτια σου
Ίσως ο χορός της αράχνης στο νερό
Ή της ωμότητας η γεύση στο γέλιο
Που έσπερναν ζαχαρόσκονη
Στο ξύπνημα
Ίσως το λίγο παλιό της κίνησης
Το εισιτήριο της χαμένης
Από καιρό
Επιστροφής
Και έμεινες σε μια πόλη
Που μύριζε πορτοκάλι και κανέλα
Στους πάντοτε κλεισμένους
Σταθμούς της