Χάρης Μελιτάς – «τέσσερις ενοχές»

Μεγάλη τύχη
είπε ο ισοβίτης.
Εδώ είμαι ακόμη ζωντανός.
Μπορώ να γεύομαι το φως απ’ τον φεγγίτη
να εξομολογώ τους δεσμοφύλακες
να καταστρώνω σχέδια διαφυγής
ν’ αποστραγγίζω τις αόρατες πληγές μου
στο σκοτάδι.Απ’ έξω ζούνε μόνο πεθαμένοι.

* * *

ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Λυπάμαι
την απόκληρη γενιά των αγαλμάτων
που ξενυχτάνε
στα λιθόστρωτα της λήθης
μετρώντας τα πουλιά
καθώς γερνούν
σε πάρκα και πλατείες ριζωμένα.
Ανήμπορα
στα νύχια της βροχής
ευάλωτα
στους άχρονους χρησμούς
που συλλαβίζουν
τα παιδιά της ουτοπίας.
Εκείνα που και σήμερα
δεν πρόσεξε κανείς
κόβοντας δρόμο το πρωί για τη δουλειά
κι ούτε θυμούνται
από πότε έχει ν’ αφήσει
ο αντιδήμαρχος
στεφάνι στη γιορτή τους.

* * *

ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΑΣΜΑ

Κάποτε έγραψε ένα μεγάλο ποίημα.
Βραβεύσεις
συνεντεύξεις
κριτικές.
Έκτοτε σώπασε οριστικά.
Μάταια πάσχιζε
νύχτες ολόκληρες
να ξεπεράσει
μια φορά τον εαυτό του.
Ένα πρωί παρέδωσε τα όπλα.
Βγήκε στους δρόμους γυμνός.
Τουλάχιστον
δεν έτρεμε τον θάνατο.
Είχε πεθάνει εδώ κι ένα ποίημα.