ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
«φιλιά στο κενό»
Εκδόσεις Μελάνι / 2020
ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Στη φλέβα του καρπού
σύκο σαντορινιό
-σιρόπι από βύσσινο το χρώμα-
Στην ψίχα του καρπού
σπόρι νωπό
-μέλι από θυμάρι στο στόμα-
Σε χαραμάδα στο φλούδι το χλωρό
σταγόνα γάλα μπάμπουρας μεθάει.
Ένα λατίνι στ’ ανοιχτά πλησίστιο πετάει.
* * *
ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ
Τα σπίτια δεν έχουν τοίχους.
Ηφαίστεια είναι που αν και σβηστά
περιμένουν.
Κύματα είναι που αν και βουβά
θυμούνται.
(Μου λείπει το αγόρι μου)
Κάνει κρύο απόψε.
* * *
NOCTILUCENTΧάνοντας σχήμα το σύννεφο
σκορπάει το σπίτι
Βγαίνοντας ο ήλιος πού να βρει
στέγες για να αποκοιμηθεί
σκορπάει το σπίτι
Βγαίνοντας ο ήλιος πού να βρει
στέγες για να αποκοιμηθεί
Χάνοντας βάρος η σταγόνα
εξαϋλώνεται η φωτιά
Βγαίνοντας η σελήνη πού να βρει
λιμνούλες να ξεδιπλωθεί
Η φλόγα δεν έχει σκιά
Αυτό το ξέρουν και τα μικρά παιδιά
που έπαιζαν κάποτε παιχνίδια
στην τώρα καμένη ακρογιαλιά.