Scroll Top

Νίκος Κατσαλίδας – «Το ξύπνημα των των κοιμωμένων οφθαλμών»

ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑΣ
«Το ξύπνημα των των κοιμωμένων οφθαλμών»
Εισαγωγή Άννα Αφεντουλίδου
Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ/2020

ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΑ

Μεγάλωσες, παιδί μου, είπε στο πρωτότοκο,
χτυπώντας το στο μέτωπο με την παλάμη της.
Και τώρα, του είπε, τρέξε μόνος να παλέψεις.
Και το παιδί της πήρε δρόμο στους βοριάδες.
Το άλλο το ‘σπρωξε κι αυτό για βιοπορισμό
και έφυγε και όργωνε ο άλλος στους νοτιάδες.
Και ένα έμεινε από δω και άλλο είναι από κει,
κι αυτή η μαύρη μάνα δε μπορεί να τα μαζέψει.
ΑΝΕΜΟΒΟΡΙ
Και δέονται οι ναυτικοί μες στο ανεμοβόρι.
Βοήθα Ποσειδώνα μας, γλίτωσε το βαπόρι.

* * *

ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ, ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ

Τρία πουλιά, μαύρα πουλιά μετρούσανε τα βράχια.
Ψάχνανε δέντρα να σταθούν να δουν τα περιβόλια.
Κι ούτε τους βράχους βρήκανε, κι ούτε τα περιβόλια.
Τρία πουλιά, μαύρα πουλιά φτερούγιζαν στις ράχες,
να βρούνε πεύκα, έλατα να φτιάξουν τη φωλιά τους.
Μα μήτε πεύκα κι έλατα να χτίσουν τις φωλιές τους.
Τρία πουλιά, μαύρα πουλιά ψάχνουν τις βρυσομάνες
να σκύψουν και να δροσιστούν και τα αβρά ματάκια,
να τα σηκώσουνε ψηλά στους ουρανούς στα βράχια,
να πίνουν και να προσκυνούν τα μαύρα, το θεό τους.
Μα βρυσομάνες πουθενά, να πιούν να δροσιστούνε,
να προσκυνούν στις ρεματιές τους ιερούς ναούς τους.
Έπειτα προς τις θάλασσες και προς τις τραμουντάνες.
Κι ούτε στεριά και αμμουδιά και βράχια να σταθούνε.
Πλημμύρες και κατεβασιές και μουγκρητά δαιμόνων.
Τρία πουλιά, μαύρα πουλιά που κόβουν τα λαρύγγια
και βουβαμένα ψάχνουνε μες στον κατακλυσμό τους
με τις αβρές μυτίτσες τους να βρουν την κιβωτό τους.
Αθήνα, 19.12.2017