Customize Consent Preferences

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγείστε αποτελεσματικά και να εκτελείτε ορισμένες λειτουργίες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες για όλα τα cookies σε κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως "Απαραίτητα" αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας καθώς είναι απαραίτητα για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Always Active
Απαιτούνται απαραίτητα cookies για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών αυτού του ιστότοπου, όπως η παροχή ασφαλούς σύνδεσης ή η προσαρμογή των προτιμήσεων συναίνεσης. Αυτά τα cookies δεν αποθηκεύουν προσωπικά αναγνωρίσιμα δεδομένα.

No cookies to display.

Τα λειτουργικά cookies βοηθούν στην εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών, όπως η κοινή χρήση του περιεχομένου του ιστότοπου σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η συλλογή σχολίων και άλλες λειτουργίες τρίτων.

No cookies to display.

Τα αναλυτικά cookies χρησιμοποιούνται για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι επισκέπτες αλληλεπιδρούν με τον ιστότοπο. Αυτά τα cookie βοηθούν στην παροχή πληροφοριών σχετικά με μετρήσεις όπως ο αριθμός των επισκεπτών, το ποσοστό εγκατάλειψης, η πηγή επισκεψιμότητας κ.λπ.

No cookies to display.

Τα cookie απόδοσης χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και την ανάλυση των βασικών δεικτών απόδοσης του ιστότοπου, γεγονός που βοηθά στην παροχή καλύτερης εμπειρίας χρήστη για τους επισκέπτες.

No cookies to display.

Τα cookie διαφήμισης χρησιμοποιούνται για την παροχή στους επισκέπτες προσαρμοσμένες διαφημίσεις με βάση τις σελίδες που επισκεφτήκατε προηγουμένως και για την ανάλυση της αποτελεσματικότητας των διαφημιστικών καμπανιών.

No cookies to display.

Scroll Top

Βίκυ Δερμάνη – «Μικρές ταριχεύσεις»

Βίκυ Δερμάνη
«Μικρές ταριχεύσεις»
Εκδόσεις ΑΩ/2021

Φοβάμαι

Την απέραντη της απελπισίας θάλασσα
την άμμο τη μαύρη που πνευμόνια γεμίζει
τον διάχυτο των ματιών θλιμμένο καπνότα πικραμένα τ’ αδειανά από γάλα στήθη
την άδεια που θρηνεί από έμβρυο μήτρα
τις γυναίκες που σε βάρκες σάπιες γεννούν

των ψυχών τις βρωμερές χαβούζες
των μολυσμένων νερών τη δυσοσμία
το ξινισμένο των δρόμων αίμα

μα πιο πολύ σταυραδέρφια μου
το μαύρο εαυτό μου
φοβάμαι

* * *

Χώμα μονάχα


Ματαίως ανάβει
το καντήλι των νεκρώνούτε ελαφρύ το χώμα ούτε βαρύ
χώμα μονάχα
το τίποτα σκεπάζει

πάνω του
φίδια μαύρα σούρνονται

του πόνου