Vasilis Pandis, Greece

Vasilis Pandis, Greece

The Poems

Cerement Saturday

Secret labour
Saturday
a jolt
inside your throat

the way of such a light
falling on the cerement
the way of so much whiteness
on the wood

The night
the bitterest pulley
invents
the world

Guard your soil
oh soul
for fallacies nest
in all of your folds

*

Σάβανο Σάββατο

Μύχιος μόχθος
Σάββατο
κάτι σκοντάφτει
στο λαιμό

πώς πέφτει τέτοιο φως
πάνω στο σάβανο
τόση λευκότητα
στο ξύλο

Είναι η νύχτα
που τον κόσμο
επινοεί
το πιο πικρό μαγκάνι

Κράτα το χώμα σου
ψυχή
στην κάθε σου πτυχή
φωλιάζ’ η πλάνη

* * *

It is then

At night when remorse disappears
the root lifts the soil
however fortune
laughs deeper
by the leaves

There is a thirst
in every tear
and a sleepless sea
that the dead hold
in their eyes
like a pale sky

it is then
that they hurry
towards oblivion
and darkness separates
from the shadow
one
before zero
in the midst of other rains

where death
does not belong
and the waters
run clear
through the rock

The leaves are shouting Hades
Hades the assailable
Behold
The two rivers
remain
by flowing

*

Είναι τότε

Τη νύχτα που οι τύψεις εκλείπουν
η ρίζα σηκώνει το χώμα
κι όμως η τύχη
βαθύτερα γελάει
ψηλά
στα φύλλα

Είναι στο δάκρυ
μια δίψα
κι είναι ακοίμητη
μια θάλασσα
που οι πεθαμένοι την κρατούν
σαν ουρανό χλωμό
στα μάτια

είναι τότε
που ανοίγουν ολοένα το βήμα
στη λήθη
και ξεχωρίζει το σκοτάδι
απʼ τη σκιά
το ένα
πριν απʼ το μηδέν
ανάμεσα σε άλλες βροχές

εκεί όπου ο θάνατος
δεν έχει θέση
κι από την πέτρα
καθάρια
περνάν τα νερά

Άδης φωνάζουν τα φύλλα
Άδης ο τρωτός
και ιδού
τα δυο ποτάμια
ρέοντας
παραμένουν