Efthimios Lentzas, Greece

Efthimios Lentzas, Greece

The Poems

THE WOMEN WE LOVE ARE BURIED IN THE GARDEN

The women we love are buried in the garden.
On our shoulders gravestones grow,
soils swell and waves shake us.
With myrrh in hands they stumble like ghosts.

Sometimes they carry water,
sometimes they cut a flower-
sometimes they even go crazy.

The women we love know
well how to bury their dead.
They sometimes stitch a monogram on the lapel,
you dare say they stich pigeons on their bellies.
Sometimes they go out in the park like statues.

The women we love borrow light from the
moon; they empty veins as they empty
oil from the pan.
They wrap jasmine on feet and stars on head;

they paint lips with deadtrees.
They cry the blooming roses.

(Translation in English: Margarita Papageorgiou)

*

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΘΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Οι γυναίκες που αγαπάμε είναι θαμμένες στον κήπο.
Πάνω στους ώμους μας φυτρώνουν μνήματα,
φουσκώνουν χώματα και μας τινάζουν κύματα.
Με χέρια μυρωμένα σκοντάφτουν σαν φαντάσματα.

Καμιά φορά κουβαλάνε νερό,
καμιά φορά κόβουν ένα λουλούδι –
άλλοτε πάλι τρελαίνονται.

Οι γυναίκες που αγαπάμε ξέρουν
καλά να θάβουν τους νεκρούς τους.
Κάποτε ράβουνε στο πέτο ένα μονόγραμμα,
θαρρείς πως ράβουν στην κοιλιά τους περιστέρια.
Κάποτε βγαίνουνε στο πάρκο σαν αγάλματα.

Οι γυναίκες που αγαπάμε δανείζονται το φως απ’ το
φεγγάρι∙ αδειάζουνε τις φλέβες όπως αδειάζουνε
το λάδι απ’ το τηγάνι.
Τυλίγουνε στα πόδια γιασεμιά και στο κεφάλι άστρα∙

βάφουν τα χείλια με νεκρόδεντρα.
Κλαίνε τα τριαντάφυλλα που ανθίζουν.

* * *

FIST FOR A LOST BODY

An upright chair in the center of the house.
Now sorrow doesn’t know where to hide –
disheveled head: it has no light, it has
no eyes, it has nowhere to sleep.

My mouth is not enough;
your body is always in excess.

Bare foot, hanging on the edge of
the sky- tired moon sleepless –
the whole of it in my cup of tea.

I lick your fingers.

The curtains are jealous of the fingers, they seek
to knock them down- they throw the jar on the
floor; as water I collect the blood.

The day that didn’t want to digest her intestines.
Slow poppies and distant mornings,
pale trees seeking for their lost
glory- greeted you.

(Translation in English: Margarita Papageorgiou)

*

ΓΡΟΘΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ

Μια όρθια καρέκλα στο κέντρο του σπιτιού.
Τώρα η λύπη δεν ξέρει που να κρυφτεί –
κεφάλι αχτένιστο: δεν έχει φως, δεν έχει
μάτια, δεν έχει που να κοιμηθεί.

Δεν μου φτάνει το στόμα∙
πάντα περισσεύει το σώμα σου.

Πόδι γυμνό, κρεμασμένο στην άκρη του
ουρανού – κουρασμένο φεγγάρι άυπνο –
ολόκληρο στην κούπα του τσαγιού μου.

Σου γλείφω τα δάχτυλα.

Οι κουρτίνες ζηλεύουν τα δάχτυλα, ψάχνουν
να τα γκρεμίσουν – ρίχνουν το βάζο στο
πάτωμα∙ νερά μαζεύω τα αίματα.

Η μέρα που δεν ήθελε να χωνέψει τα σπλάχνα της.
Αργές παπαρούνες και μακρινά πρωινά,
δέντρα ωχρά ψάχνοντας τη χαμένη τους
δόξα – σε χαιρετούσαν.

The Poet

Efthimios Lentzas was born in 1986 in Larissa, Greece. His first poetry collection: The women we love are buried in the garden, was published in December 2020.

*

Ο Ευθύμιος Λέντζας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1986. Τον Δεκέμβριο του 2020 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο: Οι γυναίκες που αγαπάμε είναι θαμμένες στον κήπο.