INDOOR VERBS
We were startled by how strong old things are
every fault became a jewel
We put on shabby clothes and found something new
to dedicate ourselves to. We listened to the rhythmic conversation
of the clocks, we planted beans on cotton
we smelled spring up to our belly. We counted time
on women’s bodies and full moon.
We loved clean sheets, fresh bread,
worked out hands, gardens. There were so many
we did not have to do, that ideal become touchable.
Dreams, promises we recalled
and made a choice: to become
what we merit.
We fell asleep unwell
woke up in vigor.
(translated by Eleni Alexiou)
ΡΗΜΑΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
Λατρέψαμε την αντοχή των παλαιών πραγμάτων κι
όποια ρωγμή είχε το σπίτι μας την είπαμε στολίδι.
Βάλαμε ρούχα περσινά, βρήκαμε κάτι άγνωστο
να του αφοσιωθούμε. Ακούσαμε τη ρυθμική συνομιλία
των ρολογιών, φυτέψαμε φασόλια στο βαμβάκι,
μυρίσαμε την άνοιξη ως την κοιλιά. Χρονομετρήσαμε
τα σώματα των γυναικών και την πανσέληνο.
Αγαπήσαμε το καθαρό σεντόνι, το φρέσκο ψωμί,
τα δουλεμένα χέρια, τις αυλές. Κι ήταν τόσα πολλά όσα
δεν είχαμε να κάνουμε, ώστε αγγίξαμε το ιδεατό.
Θυμηθήκαμε όνειρα, υποσχέσεις
το πήραμε απόφαση: θα γίνουμε
αυτό που μας αξίζει.
Κοιμηθήκαμε άρρωστοι.
Ξυπνήσαμε υγιείς.
ESTRUS
Sun comes through the window
taking my blouse off
Trees ejaculate in the breeze
cloudy flakes over the town
I come to you cycling
swallowing mosquitoes and pollen
conceiving orgasms
running downhill without brakes
having my hands open – eyes closed
-If I get killed at the end of the road
let them say I was a woman who died of love-
I come like a beast who smelled the prey
waiting all winter round for you to lose the jacket
to roll up your sleeves – no one longed for
your elbows like I do-
two cherries round the ear
a thousand flowered prints of spring
topless, a knife hiding in my shorts
pen tattoos on hands
and blackened knees
like a wild girl
I come to you
(translated by Eleni Alexiou)
ΟΙΣΤΡΟΣ
ο ήλιος μπαίνει απ’ το παράθυρο
μου βγάζει το φούτερ
τα δέντρα εκσπερματώνουν στο αεράκι
νιφάδες από σύννεφα στην πόλη
έρχομαι με το ποδήλατο καταπίνοντας κουνούπια και γύρη
κυοφορώντας οργασμούς
τρέχοντας στην κατηφόρα δίχως φρένα
με χέρια ανοιχτά με κλειστά τα μάτια
-αν σκοτωθώ στο τέλος του δρόμου
θα πουν ότι ήμουν μια γυναίκα που πέθανε από έρωτα-
έρχομαι σαν αγριμάκι που μυρίστηκε το θήραμα
ένα χειμώνα περιμένοντας να πετάξεις το μπουφάν
να σηκώσεις τα μανίκια-κανείς δεν πόθησε
τους αγκώνες σου όπως εγώ-
με δυο κεράσια στο αυτί
με χίλια ξέφτια εμπριμέ της άνοιξης
γυμνόστηθη μ’ ένα σουγιά στο σορτς
με τατουάζ από στυλό στα χέρια
και μαυρισμένα γόνατα
σαν τρελοκόριτσο έρχομαι