Ioana Gruia, Spain

Ioana Gruia, Spain

The Poems

A woman in the sun

There is nothing more absolute than a body.

I imagine the story
of this naked and pensive woman
that resembles me.

She is the lady of loneliness longing for
a stormy love,
an impetuous seaway
that, at the same time, respects her thoughts
and lets her explore the shadows.

These shadows, sometimes fleeting,
others as absolute as a body.

The shadows of love and life
frame the bright stripe
that hardly covers what a
a body does.

Naked body in the sun:
a bright place surrounded by shadows.

(translated by Eleni Kazoglou)

*

Μια γυναίκα στον ήλιο

Δεν υπάρχει τίποτα πιο απόλυτο από ένα κορμί.

Φαντάζομαι την ιστορία
αυτής της γυμνής και σκεπτικής γυναίκας
που μου μοιάζει.

Είναι κυρία της μοναξιάς της και λαχταρά
έναν θυελλώδη έρωτα,
μια ορμητική θαλασσοταραχή
που ταυτόχρονα σέβεται τη σκέψη της
και της επιτρέπει να εξερευνά τις σκιές.

Αυτές τις σκιές, άλλοτε φευγαλέες,
άλλοτε τόσο απόλυτες όσο ένα κορμί.

Οι σκιές του έρωτα και της ζωής
πλαισιώνουν τη φωτεινή λωρίδα
που μετά βίας καλύπτει αυτό που
καλύπτει ένα κορμί.

Κορμί γυμνό στον ήλιο:
φωτεινός τόπος περιτριγυρισμένος από σκιές.

( Μετάφραση: Λαμπρίνα Ιωάννου)

*

Una mujer al sol

No hay nada tan rotundo como un cuerpo.

Imagino la historia
de esta mujer desnuda y pensativa
que se parece a mí.

Es dueña de su soledad y anhela
un amor torrencial,
un pálpito de mar embravecido
que a la vez le respete el pensamiento,
que le permita analizar las sombras.

Estas sombras a veces elusivas
y a veces tan rotundas como un cuerpo.

Las sombras del amor y de la vida,
encuadrando la franja luminosa,
que abarca apenas lo que abarca un cuerpo.

Cuerpo desnudo al sol:
lugar de luz rodeado por las sombras.

* * *

A call to reach the lighthouse. To Virginia Woolf

                    Because knowledge wasn’t what she desired, she desired
connection, […] the same intimacy, that is knowledge
[…] Who would have known that even at the moment of the ultimate
intimacy, what is gained is knowledge?

Virginia Woolf, To the Lighthouse

You, who knows everything,
who knows the skin and the heartbeat,
the innermost heartbeat of things,
the areas in the dim light of the secret heart,
the one who always dreams of reaching the lighthouse,
the one that goes to the lighthouse in a sailboat,
you, who sees everything and understands everything with the
heartbeat of your genius,
show me, Virginia, the way towards the open sea.

I desperately want to reach the lighthouse,
to reach the bright point
that connects empathy with beauty,
that tames the tormented heart.

Teach me the world’s and the love’s
genuine intimacy,
that knowledge
where reason and skin float together.

(translated by Eleni Kazoglou)

*

Επίκληση για να φτάσετε στον φάρο. Στη Βιρτζίνια Γουλφ

Γιατί δεν ήταν η γνώση αυτό που εκείνη επιθυμούσε, αλλά η ένωση,
[…] η ίδια οικειότητα, που είναι γνώση
[…] Ποιος να ξέρει ότι ακόμα και τη στιγμή της μεγαλύτερης οικειότητας,
αυτό που αποκτάται είναι η γνώση;

Βιρτζίνια Γουλφ, Στο φάρο

Εσύ, που όλα τα ξέρεις,
που γνωρίζεις το δέρμα και τους παλμούς,
τους μύχιους παλμούς των πραγμάτων,
τις περιοχές μέσα στο ημίφως της κρυφής καρδιάς,
αυτόν που πάντα ονειρεύεται να φτάσει μέχρι τον φάρο,
αυτόν που πάει μέχρι τον φάρο με ένα ιστιοφόρο,
εσύ, που όλα τα βλέπεις και όλα τα καταλαβαίνεις με τον παλμό της ιδιοφυίας σου,
δείξε μου, Βιρτζίνια, τη ρότα σε ανοιχτή θάλασσα.

Θέλω απελπισμένα να φτάσω στον φάρο,
να φτάσω στη λάμψη
που ενώνει τη συμπόνοια με την ομορφιά,
που ημερεύει την βασανισμένη καρδιά.

Δίδαξέ μου του κόσμου και του έρωτα
τη γνήσια οικειότητα,
εκείνη τη γνώση
όπου συμπλέουν η λογική και το δέρμα.

( Μετάφραση: Λαμπρίνα Ιωάννου)

*

Invocación para llegar al faro. A Virginia Woolf

                     Porque no era conocimiento, sino unión lo que ella deseaba,
[…] la intimidad misma, que es conocimiento […] ¿Quién sabe,
incluso en el momento de más intimidad,
que lo que se obtiene es conocimiento?
Virginia Woolf, Al faro

Tú, que todo lo sabes,
que conoces la piel y los latidos,
los íntimos latidos de las cosas,
las zonas en penumbra del corazón secreto,
ese que sueña siempre con llegar hasta el faro,
ese que va hacia el faro en un barco de vela,
tú, que todo lo ves y todo lo comprendes
con el latido de tu inteligencia,
enséñame, Virginia, la ruta en alta mar.

Quiero con desesperación llegar al faro,
llegar al resplandor
que une la comprensión y la belleza,
que calma el corazón atribulado.

Enséñame del mundo y del amor
la pura intimidad, aquel conocimiento
donde navegan juntas la razón y la piel.

The Poet