Identities
In northern countries with round hills
and mist rising from the lakes
I was Greek.
In faraway continents
with canyons and red deserts
I was European.
In the dark alleys of big cities
with frightened footsteps and hurried keys
I was a woman.
And in this small
wild piece of land
where I first saw the colour of water
and of delicate insects
I was a cell
who could not tell apart
flowers from worms and grass
but kept breathing this ancient task
on the ground.
Ταυτότητες
Στις βόρειες χώρες με τα στρογγυλά βουνά
με την ομίχλη που ανεβαίνει από τις λίμνες
υπήρξα Ελληνίδα.
Στις μακρινές ηπείρους
με τα φαράγγια και τις κόκκινες ερήμους
υπήρξα Ευρωπαία.
Σε σκοτεινά σοκάκια μητροπόλεων
με τρομαγμένα βήματα και βιαστικά κλειδιά
ήμουν γυναίκα.
Και στο μικρό
το άγριο κομμάτι γης
που είδα το χρώμα του νερού και των λεπτών εντόμων
υπήρξα κύτταρο
που ούτε κοιτούσε ούτε ξεχώριζε
λουλούδια και σκουλήκια και χορτάρι
μα ανέπνεε την αρχαία αποστολή
πάνω στο χώμα.
I swear
on summer parties in back yards
on dances, on weddings
on festivals
on friends’ houses
on my walks with them
on the big screen of this phone
on the body inside me
on the secrets we share in the night
on the joy of this child, running towards me
that I will never forsake desolation.
Ορκίζομαι
σε γιορτές με γεμάτες αυλές
σε χορούς, σε γάμους
σε αγκαλιές
στα σπίτια των φίλων
στις βόλτες μαζί τους
στο τηλέφωνο με τη μεγάλη οθόνη
στο άλλο σώμα μέσα στο δικό μου
στα μυστικά που μοιραζόμαστε τη νύχτα
στη χαρά του παιδιού όταν τρέχει κοντά μου
ότι δεν θ’ αρνηθώ την ερημιά.