Refuge
The night smells of mold
The darkness has been cut in two
The sound of the siren yank out the foundations of the roads
Hurry up we’re leaving…
Where to hide the upcoming wars?
While my hands are waving on foreign lands
I want to say that it is not easy to die
I sell out to the black marketeers
My dreams and an old gramophone
Not to erase the laughter from the trees I want
And then forgive my enemies
To retrieve them from the wreckage
So fast people leave
-To love-
So quickly people leave.
Καταφύγιο
Η νύχτα μυρίζει μούχλα
Το σκοτάδι έχει κοπεί στα δύο
Ο ήχος της σειρήνας ξεκολλά τα θεμέλια των δρόμων
Βιαστείτε φεύγουμε…
Που να κρύψω τους επερχόμενους πολέμους;
Την ώρα που τα χέρια μου κυματίζουν σε ξένα εδάφη
Θέλω να πω πως δεν είναι εύκολο να πεθάνεις
Ξεπουλώ στους μαυραγορίτες
Τα όνειρά μου κι ένα παλιό γραμμόφωνο
Να μην σβηστεί το γέλιο από τα δέντρα θέλω
Κι ύστερα να συγχωρήσω τους εχθρούς μου
Να τους ανασύρω από τα συντρίμμια
Τόσο γρήγορα οι άνθρωποι φεύγουν
-Να αγαπάς-
Τόσο γρήγορα οι άνθρωποι φεύγουν.
The well
Everything changed, don’t you see it?
We moved to other lives
And yet that stagnant
His nights come early
With a muddy mouth
Swallows our wounds
In his digested guts
I spent my voice
Getting off
Getting off
And to retrieve thirsty soldiers
I fought nights
With its wastewater
And the bucket in the well winch
With a tragic rope around his neck
Threatening me that he will push the chair
Me without thinking about it
My body in it I threw
A rupture in it’s veins to be done.
Το πηγάδι
Άλλαξαν όλα δεν το βλέπεις;
Μετακινηθήκαμε σε άλλες ζωές
Κι όμως εκείνο στάσιμο
Οι νύχτες του έρχονται νωρίς
Με στόμα λασπωμένο
Τις πληγές μας καταπίνει
Στα χωνεμένα σωθικά του
Ξόδεψα την φωνή μου
Να κατεβαίνω
Να κατεβαίνω
Και να ανασύρω διψασμένους στρατιώτες
Πάλεψα νύχτες
Με τα απόνερά του
Και τον κουβά στο μαγκάνι
Με ένα τραγικό σχοινί στον λαιμό του
Να με απειλεί πως θα σπρώξει την καρέκλα
Με δίχως να το σκεφτώ
Το σώμα μου μέσα του πέταξα
Ρήγμα στις φλέβες του να γίνει.