Alexandra Bakonika, Greece

Alexandra Bakonika, Greece

The Poems

Bacchanal Revelry

The excursion coach made a stop in the idyllic town.
The CD player continued playing music full blast
as the passengers were getting off.
Earlier on, en route, a lively merriment broke out
with songs, in fact the cheeriest of passengers
started dancing along the coach’s narrow aisle.
That I may enjoy the music, I delayed alighting,
as did a young girl.
As if in ecstasy, in a Bacchanal revelry,
delirious,
she kept going from one empty seat to another,
singing impassioned
and dancing in between her shifting.
Her paroxysm testified to lack of sexual pleasure,
and each empty seat she sat on
was alike an embrace she desperately yearned for.

*

ΒΑΚΧΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

Το εκδρομικό πούλμαν έκανε στάση στην ειδυλλιακή κωμόπολη.
Το κασετόφωνο συνέχιζε να παίζει μουσική στη διαπασών
καθώς κατέβαιναν οι επιβάτες.
Προηγουμένως στη διαδρομή είχε φουντώσει μεγάλο κέφι
με τραγούδια, μάλιστα οι πιο ζωηροί
έριξαν χορό στο στενό διάδρομο του πούλμαν.
Για να απολαύσω τη μουσική, καθυστέρησα να κατεβώ,
το ίδιο και μια νεαρή κοπέλα.
Σαν σε έκσταση, σε βακχικό παραλήρημα,
σε μια εκτός εαυτού κατάσταση
άλλαζε και καθόταν από τη μια θέση στην άλλη,
τραγουδώντας παθιασμένα με τη μουσική της κασέτας
και χορεύοντας στις ενδιάμεσες μετακινήσεις της.
Μαρτυρούσε ερωτική στέρηση ο παροξυσμός της,
και κάθε άδεια θέση που καθόταν
έμοιαζε με αγκαλιά που απεγνωσμένα αποζητούσε.

* * *

THE HIDING PLACE

Inside your room where we made love,
a deep brown color prevailed,
from the carpet, the furniture, the bedspreads.
It was relatively dark,
since you had already lowered the blinds
that late May afternoon when I walked in,
and the curtains on the windows
let no light through.
Your room resembled a dark cave,
the hiding place of the damned,
in league with the bed’s sweet bliss.
Later, down on the street,
I strolled for quite some time,
the strong diffuse light of May,
the feast of colors all around,
and the atmosphere ablaze,
which so much fit my mood.

*

ΤΟ ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ

Στο δωμάτιό σου που κάναμε έρωτα
κυριαρχούσε ένα σκούρο, καφέ χρώμα,
από τη μοκέτα, τα έπιπλα, τα σκεπάσματα.
Σχετικά σκοτεινά ήταν,
γιατί όταν μπήκα –απομεσήμερο, τέλη Μαΐου-
είχες ήδη κατεβάσει τα ρολά,
και οι κουρτίνες μπροστά στα παράθυρα
δεν άφηναν κανένα φως.
Σαν σκοτεινή σπηλιά και κρησφύγετο κολασμένων
έμοιαζε το δωμάτιό σου,
σε συνδυασμό με την ηδονή στο κρεβάτι.
Μετά, όταν κατέβηκα στο δρόμο
και περπάτησα αρκετή ώρα,
το δυνατό και διάχυτο φως του Μαΐου,
η πανδαισία των χρωμάτων παντού,
και η ζεστή ατμόσφαιρα
που τόσο ταίριαζε με τη διάθεσή μου.