Πέρα από το ποτάμι, ένα ποτάμι
Τι ωφελεί να μιλώ για ποτάμια;
Είμαι τόσο μακριά.
Τα ποτάμια παραμένουν αόριστα.
Προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μεταφορά
που βλέπει σ’ αυτά τον χρόνο να κυλά.
Τα ποτάμια θέλουν να γίνουν ποτάμια
πέρα από το τσιμέντο, πέρα από τη μεταφορά.
Ίσως μόνο έτσι ωφελεί να μιλάς γι’ αυτά.
Εμένα
όλα μου
τα ποτάμια
είναι
φανταστικά.
Να μιλήσω
πώς;
Beyond the river, a river
What benefit is there in me talking about rivers?
I am so far away.
Rivers remain indefinite.
They try to escape metaphor
which sees in them time flowing.
Rivers want to become rivers
beyond cement, beyond metaphor.
Perhaps this is the only benefit in speaking about them.
To me
all my
rivers
are
fantastic.
To speak
how?
transl. Panayotis Xenophontos
Ποταμέ σου
Δίψα για ζωή
Το χώμα ήπιε
κι έγλειψε
τα χείλη.
Κατάπιε τα χορτάρια
τα βατράχια
τα ψαράκια
που έβγαζες παιδί με την απόχη
κι άφησε
Την εποχή της δίψας
μέσα στην κοίτη. μόνες τις όχθες.
ανηφορίζουμε μαζί
Αφουγκραζόμαστε
τη σιωπή εδώ που η αλλαγή
του κόσμου ακούγεται στο πετραδάκι
που πέφτει απ’ τη γέφυρα.
ο χρόνος χρειάζεται Σ’ αυτό τον τόπο
βυθομέτρηση
γιατί μονάδα του
που κατεβαίνει
Σ’ αυτό τον τόπο είναι η στάθμη
ως την έλλειψη.
η υπόσχεσή σου
για νερό μοιάζει με πρόφαση
για να γίνω μάρτυρας
που προκαλεί το χάσμα της δύσκολης θλίψης
ανάμεσα στη μνήμη
και την πραγματικότητα.
Κι αν τα βατράχια,
τα χορτάρια στην όχθη,
κι αν το παιδί
που έβγαζε ψαράκια την άνοιξη με την απόχη
δεν υπήρξε ποτέ.
Μερικές σκόρπιες λακκούβες
σχηματίζονται
αγνοώντας
Την εποχή της δίψας
με αβέβαιες δρασκελιές απ’ τη χθεσινή βροχή
ανάμεσα στις κροκάλες
το βουνό που κοχλάζει.
βαδίζουμε μαζί
σ’ αυτό το κενό
που είναι γεμάτο χώμα
σ’ αυτή την απώλεια που είναι διαδικασία
απλωμένη στον χρόνο σωματική ανάγκη
να βρούμε
τον ρυθμό της έτσι εκ των υστέρων
όπως εργάστηκε μπροστά
σ’ ορθάνοιχτα πρόσωπα και τώρα γίνεται οριστική
στη σφραγισμένη βρύση της πλατείας
ενός ορεινού χωριού.
η άγνοια δεν έχει σχέση με την ευλογία
νόμιζαν πως αρκεί να κατάγεσαι από έναν θεό
ο Άναυρος που παρασέρνει το παπούτσι του Ιάσονα
ο Σκάμανδρος με τα ήδη πάντοτε κόκκινα νερά
ο Αχέροντας
ήχοι εξαφάνισης
πφλσμ [ά,α,α]
βρκκξ [ε,ε,έ]
τρτσμ [ε,έ,ι,α]
β [ο,ή]
να το πάλι το ποτάμι
που λεγόταν
η δική μου αγάπη
Ήθελες
να μου δείξεις
κάτι σημαντικό
γιατί δεν σου είναι αρκετό
να μου περιγράφεις τα πράγματα.
Ήθελες να το δω μαζί σου
κι αγαπώντας το, να σ’ αγαπώ
αλλά είναι αδύνατο
να θυμηθείς
πού το είδες για τελευταία φορά.
Ακολουθώ με προσοχή τη νωπογραφία
των πελμάτων σου στο χώμα.
Κάποτε εδώ ήταν ένα όμορφο μέρος
όπου η ευτυχία του βουνού
θα προσγειωνόταν στην αγκαλιά μας.
Η υπόσχεση για ένα κομμάτι θαύματος
ανάμεσα σ’ αιώνες νεκρών πλατανόφυλλων
ήταν ο τρόπος σου για να μου δώσεις μια ιστορία.
Έπεσα, μόλις μου είπες να πέσω,
κι όμως, καταλήγω να κρατώ μ’ ένα ποίημα
μια ανάμνηση που δεν μου ανήκει·
το πλαστικό πέδιλο που παρασύρεται
και χύνεται στη θάλασσα,
το παιδί που κλαίει ξυπόλυτο και τρέχει
για λίγο πίσω από μια άπιαστη ροή
με το κεφάλι στραμμένο προς τον ήλιο.