Thomas Tsalapatis, Greece
The Poems
Poachers
Lord lord how I want to write a little poem
(Bon dieu de bon dieu que j’ai envie d’écrire un petit poème)
Raymond Queneau
It is oh so hard
To catch a poem
Just common knowledge
Poems prefer
to distance themselves from humans
You watch them from afar and all seems calm, but beware:
Ever alert
-even while drinking water-
They will detect the slightest sound
They ‘ll run from the hunter
And they ‘ll hide
Behind the silence
Poems habitually move alone:
Self-referential and selfish creatures
They feast on grass in savannahs and in solitude
Much easier:
To catch
A sonnet
Cumbersome figures, rhymed breaths
They choose to move in packs.
After capturing a poem:
First you remove their thorn.
Then you rephrase them
You explain them
You assort them
And you let them roam
Next to self- improvement guides
And cookery books.
Though placid by nature you can never be too sure:
It’s in all the books
It’s been a long time since poems last attacked a human
Yes, it’s been a long time
Since poems were killing humans
“I respect poems, therefor I kill them”
For years, humans have hunted poems
They’re worth a fortune
on the black market
They impart prestige
A matter of style and sophistication
The power
The constant amazement
The razzle-dazzle
Facing the literary conquest of our days:
A living room adorned with poet’s heads
(Translated by Elena Anna Mastromauro)
*
Λαθροθήρες
Αχ θεούλη μου, τι ωραία που θα’ ταν να’ γραφα ένα ποιηματάκι
Ραυμόν Κενώ
Είναι δύσκολο πολύ κανείς
να πιάσει ένα ποίημα
Όλοι το γνωρίζουν
Στα ποιήματα αρέσει
Να μένουν μακριά απ τους ανθρώπους
Από απόσταση τα παρατηρείς και όλα μοιάζουν ήσυχα, μα προσοχή:
Με τις αισθήσεις τεντωμένες,
-ακόμη και τις ώρες που πίνουνε νερό-
Θα αντιληφθούν τον ελάχιστο ήχο,
θα τρέξουνε μακριά από τον θηρευτή
και θα χαθούνε
πίσω απ’ τη σιωπή.
Τα ποιήματα συνήθως κινούνται κατά μόνας:
Πλάσματα αυτοαναφορικά και εγωιστικά
Μασούν χορτάρι σε σαβάνες και σε μοναξιά.
Το πιο εύκολο:
Να πετύχει κανείς
Ένα σονέτο
Μορφές δυσκίνητες, ανάσες ομοιοκατάληκτες.
Συνήθως επιλέγουν να μετακινούνται σε αγέλες.
Αφού αιχμαλωτίσεις τα ποιήματα:
Αρχικά τους αφαιρείς το αγκάθι.
Ύστερα τα παραφράζεις
τα επεξηγείς
τα ταξινομείς
Και τ’ αφήνεις να τριγυρνούν
Δίπλα σε βοηθήματα
Και οδηγούς μαγειρικής.
Αν και φιλήσυχα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος:
Όλα τα βιβλία το γράφουν
Πως πάει καιρός από τότε που ένα ποίημα επιτέθηκε σε ανθρώπους
Ναι, πάει καιρός,
από τότε που τα ποιήματα σκοτώνανε ανθρώπους.
«Σέβομαι τα ποιήματα, γι αυτό και τα σκοτώνω»
Εδώ και χρόνια οι άνθρωποι κυνηγούνε τα ποιήματα
Στην μαύρη αγορά
Πληρώνει κανείς όσο όσο
Προσθέτει κύρος
Είναι ζήτημα κυρίως στυλ και ύφους
Το γόητρο
η μόνιμη έκπληξη
η φαντασμαγορία
Μπροστά στο λογοτεχνικό απόκτημα των ημερών:
Ένα σαλόνι στολισμένο με κεφάλια ποιητών.
* * *
Constantine the singular
I met him at the outrooting of the day
Upright, immobile, standing there
One hand made of clay, the other one of wheat
Heavy eyes and a cut
On the inner sight
Standing there,
Upright and immobile
Quenching his water-pistoled thirst
On the forehead of a rock.
-I loathe others. He said to me.
-All others? I asked him
-Especially
All
Others
(he replied)
-And why do you loathe them? (I asked)
I loathe them he said
I loathe them he said
I loathe them because the are more, he said
-I loathe them because they are more than I.
(Translated by Elena Anna Mastromauro)
*
Κωνσταντίνος ο ενικός
Τον συνάντησα στο ξήλωμα της μέρας
Όρθιο, ακίνητο, να στέκει εκεί
Το ένα χέρι από πηλό, το άλλο από κριθάρι
Μάτια βαριά και μια χαρακιά
στην μέσα όραση
να στέκει εκεί,
όρθιος κι ακίνητος
να ξεδιψά την νεροπίστολη οργή του
στο μέτωπο ενός βράχου.
-Σιχαίνομαι τους άλλους. Μου είπε εκείνος
-Όλους τους άλλους; Τον ρώτησα εγώ
-Κυρίως
Όλους
Τους άλλους
(Μου είπε εκείνος)
-Και γιατί τους σιχαίνεσαι; (Τον ρώτησα εγώ)
Τους σιχαίνομαι είπε
Τους σιχαίνομαι είπε
Τους σιχαίνομαι γιατί είναι περισσότεροι, είπε
-Τους σιχαίνομαι γιατί είναι περισσότεροι από εμένα.
The Poet
Thomas Tsalapatis was born in Athens in 1984. He studied theater at the University of Athens. His first collection “Daybreak is Slaughter, Mr. Krak” received the National Prize for best emerging author (2012) and has been translated in Italian by Viviana Maglio Sebastio and published by Editore XY.IT (2018). His second collection “Alba” was published in 2015 and has been translated in French by Nicole Chaperon in 2017 and published by Desmos editions. In 2016 he wrote Encore, a play which was staged in Attis Theater in Athens, directed by Theodoros Terzopoulos. The text and the poems of the performance were published in 2017 by Mov Skiouros editions under the name “Pnigmos”. In 2018 his third poetry collection “Geographies of the Fritzs and the Langs” was published. In 2021 his forth poetry collection “The beauty of our weapons” was published. In 2018 he won the first prize for poetry “Premio InediTO-Colline di Torino” for the poetical section “Περιστατικά” (Peristatica) Circostanze. In the same year his play “Monica Vitti remembers no more” was staged in Maison de la Poésie in Paris as a stage reading, directed by Laurence Campet and translated by Clio Mavroeidakos. The play was staged in Athens in 2019 and published the same year by Mov Skiouros editions. Since 2008, he has been writing articles, for newspapers, magazines and web magazines. He is currently a columnist for the Saturday edition of «Εφημερίδα των Συντακτών» (Efimerida ton Syntacton) and for the Sunday edition of «Εποχή» (Epohi) Several of his poems have been translated into English, French, Spanish, Italian, Arabic and have been included in more than 8 anthologies. He has translated and published poems of W.B. Yeats and W.H. Auden. His writings can be found at Groucho Marxism: http://tsalapatis.blogspot.com.
*
Ο Θωμάς Τσαλαπάτης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Το 2011 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, Το ξημέρωμα είναι σφαγή Κύριε Κρακ (εκδ. Εκάτη) η οποία βραβεύτηκε µε το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (2012). Το 2015 κυκλοφόρησε η δεύτερη ποιητική του συλλογή, Άλµπα (εκδ. Εκάτη). Το 2017, η Άλµπα κυκλοφόρησε στα γαλλικά από τις Editions Desmos σε μετάφραση της Nicole Chaperon. Το 2018 βραβεύτηκε για την ποιητική ενότητα «Περιστατικά» (Circostanze) με το πρώτο βραβείο για την κατηγορία της ποίησης του Premio InediTO στο φεστιβάλ του Τορίνο. Την ίδια χρονιά «Το ξημέρωμα είναι σφαγή Κύριε Κρακ» κυκλοφόρησε στην Ιταλία από τον εκδοτικό οίκο Editore XY.IT σε μετάφραση Viviana Sebastio. Η τρίτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Γεωγραφίες των Φριτς και των Λανγκ» κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Εκάτη. Το 2016, έγραψε τα κείμενα για την παράσταση Ανκόρ, η οποία ανέβηκε την ίδια χρονιά σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου στο θέατρο Άττις. Τα κείμενα για την παράσταση, εκδόθηκαν το 2017 από τις εκδόσεις Μωβ Σκίουρος με τον τίτλο «Πνιγμός». To 2018 το θεατρικό του κείμενο «Η Μόνικα Βίτι δεν θυμάται πια» ανέβηκε για πρώτη φορά σε μορφή αναλογίου στο Maison de la Poésie στο Παρίσι σε σκηνοθεσία Laurence Campet και μετάφραση της Clio Mavroeidakos. «Η Μόνικα Βίτι δεν θυμάται πια» ανέβηκε στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Νικόλ Δημητρακοπούλου, ενώ το κείμενο της παράστασης εκδόθηκε σε βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο «Μωβ Σκίουρος» την ίδια χρονιά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά και τα Αραβικά. Έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αρθρογραφεί, στην Εφημερίδα των Συντακτών, στην εφημερίδα Εποχή και σε άλλα έντυπα και διαδικτυακά περιοδικά. Το σύνολο των κειμένων του βρίσκεται στο ιστολόγιο Groucho Marxism.