Zacharias Katsakos, Greece
Frozen planet
The «doll»
The Poems
Frozen planet
Sometimes a woman comes to my dreams
without head, torso and fingers.
A voice that sounds muffled
behind a broken mirror
chewing darkness and soil.
And then the forest woman spits her fruits
on the mouth of the burning laurel
and prophesies come out of her eyes.
She is hiding in an icy ship
looking for a prisoner kid who always cries
and sprinkles rain on his body.
Another planet is dawning,
frozen immobile time,
where the only revolution
are the lost kisses that have never been given.
*
Παγωμένος πλανήτης
Μερικές φορές έρχεται στα όνειρά μου μια γυναίκα
χωρίς κεφάλι, κορμό και δάχτυλα.
Φωνή που ακούγεται πνιγμένη
πίσω από έναν σπασμένο καθρέφτη
μασώντας σκοτάδια και χώματα.
Κι ύστερα η γυναίκα δάσος φτύνει τους καρπούς της
πάνω στο στόμα της δάφνης που καίγεται
κι από τα μάτια της βγαίνουν χρησμοί.
Σε ένα παγωμένο καράβι κρύβεται
ψάχνοντας ένα φυλακισμένο παιδί που πάντα κλαίει
και ραντίζει με βροχή το σώμα του.
Ένας άλλος πλανήτης ξημερώνει,
παγωμένος ακίνητος χρόνος,
όπου η μοναδική επανάσταση
είναι τα χαμένα φιλιά που δεν δόθηκαν ποτέ.
* * *
The «doll»
She had two pebbles on his eyelids
curtains to hide the rain
with the memory frozen
on the clay bones
and an immature death chest
to look
always in the basement
the other dolls in the shop window
wet from cellophane
abandoned there since 1970
in the district
which the butterflies danced.
Hours passed from year to year.
Clothes changed dolls and hair
eyes and mouths
perfume, curls,
bodies, colors.
She was found dead in the morning
broken into pieces
to paint lips and kiss
hung from the sky
in a fabric roll
to peel silences
smoke and bodies
souls that became graves
inside the shop windows.
*
Η «κούκλα»
Είχε δυο χαλίκια πάνω στα βλέφαρα
κουρτίνες να κρύβουν τη βροχή
με τη μνήμη παγωμένη
πάνω στα πήλινα οστά
και ένα αγίνωτο στήθος θανάτου
να κοιτάζει
πάντα στο υπόγειο
τις άλλες κούκλες της βιτρίνας
βρεγμένες από σελοφάν
παρατημένη εκεί από το 1970
στη συνοικία
που χόρευαν οι πεταλούδες.
Περνούσαν ώρες χρόνια εποχές.
Τα ρούχα άλλαζαν κούκλες και μαλλιά
μάτια και στόματα
μπούκλες αρώματα
σώματα χρώματα.
Τη βρήκαν νεκρή το πρωί
σπασμένη σε κομμάτια
να βάφει χείλη και φιλί
κρεμασμένη από τον ουρανό
σε ένα τόπι υφάσματος
να ξεφλουδίζει σιωπές
καπνούς και σώματα
ψυχές που έγιναν μνήματα
μέσα στις βιτρίνες.
The Poet
Zacharias Katsakos: He was born in Heraklion, Crete. He studied Modern Greek Philology at the University of Crete and Pedagogy at the Universities of Athens and Ioannina (Education Sciences). He holds a Master’s degree in Modern Greek Philology (D.E.A., University of Paris IV – Sorbonne) and in Creative Writing (ΜΑ, University of Western Macedonia). His scientific and research interests are based on the Theory and Didactics of Literature. He works as a professor of Secondary Education, teaching Modern Greek Language and Literature. He collaborates with printed and electronic literary magazines, publishing poetry, short texts and literary critique. The Poetic Signals – Essays and Critique Texts (Volume I), from the Poema publications (Koroni, 2019), is his first book.
*
Ζαχαρίας Κατσακός: Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Ιωαννίνων (Επιστήμες της Αγωγής). Είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων, στη Νεοελληνική Φιλολογία (D.E.A., Πανεπιστήμιο Paris IV – Σορβόννης) και στη Δημιουργική Γραφή (ΜΑ, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα εδράζονται στη Θεωρία και τη Διδακτική της λογοτεχνίας. Εργάζεται ως Φιλόλογος στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση διδάσκοντας Νεοελληνική γλώσσα και Λογοτεχνία. Συνεργάζεται με έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσιεύοντας ποίηση, πεζά κείμενα και κριτική. Τα Ποιητικά σήματα – Δοκίμια και κείμενα κριτικής (Α΄ τόμος), από τις εκδόσεις Poema, (Κορώνη, 2019), είναι το πρώτο του βιβλίο.