Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η θέση του ποιητή στην κοινωνία;
Ο ποιητής είναι συνήθως αόρατος μέσα σε μια κοινωνία. Στην καθημερινότητά μας ισχυριζόμαστε ότι δεν τον βλέπουμε, δεν τον ακούμε, δεν τον υπολογίζουμε, δεν γνωρίζουμε την ύπαρξή του, δεν μας αφορά. Εκτός από εκείνες τις στιγμές. Άξαφνα, απρόσμενα, αθόρυβα. Τη στιγμή που αναγνωρίζουμε έναν παλιό φίλο στο δρόμο, που πλένουμε τα πιάτα στο νεροχύτη, που πηγαίνουμε να ξανασυναντήσουμε μια παλιά αγάπη, που ξεσηκωνόμαστε για τον νέο μας έρωτα, όταν βάζουμε τα παιδιά μας στο κρεβάτι, όταν πονάμε για την αδικία, όταν γελάμε με τα παράξενα, όταν διαμαρτυρόμαστε, όταν θυμόμαστε, όταν φοβόμαστε, όταν επιθυμούμε, όταν έχουμε ανάγκη, όταν τραγουδάμε. Τότε, σε αυτές τις στιγμές, ο ποιητής κάθεται στη διπλανή μας καρέκλα, κουβεντιάζει μαζί μας, μιλάει αυτός μέσα από το δικό μας στόμα. Και τότε λέμε «Ναι, αυτό ήθελα να πω κι εγώ!» ή «Ναι αυτό ακριβώς νιώθω!» ή «Όχι, έλα να το συζητήσουμε». Ο ποιητής αποτυπώνει τη ζωή, την καθημερινότητα, το πνεύμα και την ψυχή μας. Σε περιόδους ηρεμίας, αφυπνίζει, διαπιστώνει, ερευνά. Σε περιόδους κρίσης, ηρεμεί, παρηγορεί, λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Ο ποιητής είναι η σκιά μας, ο άλλος μας εαυτός. Άλλοτε αγαπητός, άλλοτε μισητός, άλλοτε αδιάφορος, αλλά πάντοτε αναγκαίος σαν τους πνεύμονες μιας κοινωνίας. Ο ποιητής οσμίζεται, αφομοιώνει, συναρτά και αρθρώνει των ανθρώπων την ανάσα. Αναγνωρίζει τον θάνατο και διεκδικεί τη ζωή.
Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή του κορωνοϊού, έχει ιδιαίτερο ρόλο η ποίηση;
Σε περιόδους κρίσης:
Όταν εσύ αδιαφορείς, αγνοείς, δεν θέλεις να ξέρεις, δεν σε νοιάζει, έρχεται ο ποιητής να σε ξυπνήσει, να σε κάνει να νιώσεις, να γνοιαστείς, να έρθεις κοντά στο πρόβλημα, να σε πάρει από το χέρι να σε βάλει μέσα στην κοινωνία
‘Όταν ο εχθρός είναι αόρατος, έρχεται ο ποιητής να στον κάνει ορατό, όχι για να σε τρομάξει αλλά για να στον φέρει στα μέτρα σου,να τον πολεμήσει για σένα, να τον νικήσετε μαζί
Όταν οργίζεσαι, όταν αγωνιάς, όταν σε πιάνει πανικός, όταν θέλεις να φωνάξεις, και δεν ξέρεις τι πού και πώς να τα πεις, έρχεται ο ποιητής να γίνει η λέξη σου,το στόμα σου, η γλώσσα σου
Όπως στην εποχή που ζούμε της πανδημίας του κορωνοϊού, που η απειλή σε κατατροπώνει, σε απομονώνει, σε οδηγεί σε εγκλεισμό, όταν σού απαγορεύεται ο συνάνθρωπος, η φυσική επαφή, η αγκαλιά, το χάδι, έρχεται ο ποιητής και γίνεται αυτός η αγκαλιά σου, ο σύντροφός σου, γίνεται αυτός η γέφυρα με τον έξω κόσμο
Όπως στις μέρες που ζούμε της καραντίνας, που αποκηρύσσεται το φιλί, που καταγγέλλεται το σώμα, που εγκλωβίζεται το δέρμα, που απομονώνεται το δάκρυ, που ενοχοποιείται το σάλιο, που εκδικάζεται το αίμα, έρχεται ο ποιητής να απελευθερώσει το φιλί σου, να νιώσει το σώμα σου, να γιορτάσει το δέρμα σου, να μοιραστεί το δάκρυ σου, να γευτεί το σάλιο σου, να λυτρώσει το αίμα σου
στο φόβο σου, στην αγωνία σου, στη θλίψη σου, στο κλάμα σου, στην οργή σου, στην ξαγρύπνια σου, έρχεται ο ποιητής για να ακουμπήσεις το κεφάλι σου, να σε παρηγορήσει, να σου μιλήσει τρυφερά σαν σε παιδί, σαν σε ερωμένη, σαν σε ηλικιωμένο γονιό
όταν
έρχεται ο ποιητής
ανοίγει τα παράθυρα, ξεκλειδώνει τις πόρτες, φέρνει το αεράκι που δροσίζει, τη βροχή που ξεδιψά, τα σύννεφα που σκιάζουν, τον ήλιο που ζεσταίνει, τον ψίθυρο που ξενυχτά μαζί σου, την κουβέντα που σε αλαφρώνει, στρώνει το κρεβάτι σου μαζί σου, δοκιμάζει τα φαγητό που μαγείρεψες, γιορτάζει τους ζωντανούς σου, μετράει τους νεκρούς σου και τούς ξεπροβοδίζει
Ο ποιητής γίνεται για σένα ο εαυτός που θα ήθελες να είσαι.
* Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου εργάζεται ως φιλόλογος εκπαιδευτικός. Καταπιάνεται με μεταφράσεις αγγλόφωνης και ισπανόφωνης ποίησης. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Δανέζικα και Σουηδικά. Διαχειρίζεται τον λογοτεχνικό ιστότοπο στροφές/strophess. Εργογραφία: Αλίπλοος Ουρανός, Γαβριηλίδης 2015, Μεταπλάσματα, Σαιξπηρικόν 2017.Η τρίτη της ποιητική συλλογή με τίτλο Φιλιά στο κενό είναι υπό έκδοση από τις εκδόσεις Μελάνι.