Αλλοτεκοίτη | Νίκος Ξένιος | Εκδόσεις Κριτική
«Η ιστορία μας είναι για μένα η εξιστόρηση των σταδίων απ’ όπου πέρασε ο άνθρωπος καθώς συσκευαζόταν για να γίνει αυτό το επίπεδο, εύκολα διακριτό και χειραγωγήσιμο, τυλιγμένο σώμα της σημερινής πόλης, όπου τα μέλη είναι με σεμνοτυφία καλυμμένα και όπου –όμως-, παρόλο που είναι ευδιάκριτα, δεν είναι ποτέ γυμνά. Παραμένουν προσκολημμένα στα ιδανικά του στρατιωτικού βίου, στην ευπρέπεια, στις χρηστές μορφές συμπεριφοράς. Αλίμονο. Όμως, η ευπρέπεια είναι συνώνυμη της συγκάλυψης. Σήμερα ζούμε στην εποχή της βαθμιαίας αποκάλυψης των μελών του ανθρώπινου κορμιού. Το ανθρώπινο μάτι βλέπει μόνο το ξεδιάντροπο.»
Σε αυτές τις φράσεις, ο Νίκος Ξένιος συνοψίζει την προβληματική όλου του βιβλίου. Με δυνατές εικόνες και εύπλαστες ιστορίες, ο συγγραφέας υποστηρίζει πως οι άνθρωποι του παρόντος και του κοντινού μέλλοντος έχουν και θα συνεχίσουν να έχουν απωλέσει την επαφή με τη φύση την οποία συνθλίβουν ασυνείδητα επί μονίμου βάσεως. Οι άνθρωποι του παρόντος και του προσεχούς μέλλοντος έχουν και θα έχουν πάψει να διαφυλάσσουν την αυτενέργεια και την αυτοδυναμία τους τόσο στις σκέψεις, όσο και στις πράξεις τους, μιας και είναι και θα είναι μαριονέτες στα χέρια των κομμάτων εξουσίας και των πολυεθνικών εταιρειών. Οι άνθρωποι του παρόντος και του μέλλοντος έχουν και θα έχουν τυφλωθεί και φιμωθεί ολοσχερώς.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Το νέο μυθιστόρημα του Νίκου Ξένιου «Αλλοτεκοίτη» μας μεταφέρει σε μια μελλοντική συνθήκη όπου η βλάστηση αποτελεί παρελθόν και όσοι τολμούν να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που επικρατεί, συλλαμβάνονται, περιθωριοποιούνται, τιμωρούνται. Αυτό το πλαίσιο, δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να θίξει μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων διαμορφώνοντας ένα πολυπρισματικό μυθιστορηματικό σύμπαν. Υπάρχει η σκιά ενός πολέμου και οι καθηλωτικές συνέπειες του. Υπάρχει η επίδραση ενός πυρηνικού ατυχήματος και οι επιπτώσεις στους πολίτες. Υπάρχει σεισμός και τσουνάμι. Υπάρχει η ερημοποίηση. Η «επανάσταση των βλαστών» που συνδυάζει την οικονομική ανάπτυξη με τη μείωση των εκπομπών μονοξειδίων του άνθρακα. Η αποκλειστική διαχείριση της τροφικής αλυσίδας από τα μονοπώλια. Υπάρχει ο μηχανισμός προπαγάνδας που διαμορφώνει τις αντιλήψεις της αγέλης. Η καταθλιπτική και συνθλιπτική παρουσία της πόλης. Ναι, στην «Αλλοτεκοίτη» υπάρχει ανασφάλεια λόγω της ανεργίας και της έξαρσης της βίας. Υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας που λειτουργούν σαν φυλακές. Υπάρχουν άνθρωποι που παραγκωνίστηκαν: αυτιστικοί, «διαφορετικοί», τα «σκουπιδόπαιδα». Υπάρχουν καθεστώτα που ελέγχουν τα πάντα. Γιατροί, νομικοί, ερευνητές, υπασπιστές που πληρώνονται για να υπηρετούν τους ιθήνοντες. Υπάρχουν Τούρκοι που παρακολουθούν μεταμορφώσεις. Χιλιάδες μέλισσες που εκδικούνται για τις παραμορφώσεις. Ξωτικά, φαύνοι, νύμφες και μυστικιστικές τελετουργίες. Υπάρχουν ομάδες που διεκδικούν την επιστροφή της χλωρίδας και της πανίδας, του φυσικού τοπίου με κάθε τρόπο. Δάσκαλοι που τολμάνε να αρθρώνουν την αλήθεια με όποιο κόστος. Θαρραλέοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες, επιστήμονες που επιμένουν να μιλάνε, να αντιδρούν, να διαμαρτύρονται. Υπάρχουν νέοι που βγαίνουν στους δρόμους και επιτέλους, διαδηλώνουν. Υπάρχει ο έρωτας. Υπάρχει η Ποίηση. Υπάρχουν τα πάντα.
Πράγματι, στην «Αλλοτεκοίτη», σε αυτό το φιλόδοξο, καλογραμμένο, πολυδιάστατο μυθιστόρημα υπάρχουν τα πάντα. Η οικονομία στον λόγο, η οργή, η οικολογική αγωνία, η αντίσταση στον πουριτανισμό και την ηθικολογία, η πίστη στους νέους, στην τέχνη και στον έρωτα είναι τα «κλειδιά» της γραφής του Νίκου Ξένιου. Ωστόσο, ο συγγραφέας δεν μένει μόνο σε αυτά. Η γλώσσα του βιβλίου είναι εξαιρετικά μελετημένη. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί. Οι ιδέες είναι χειμαρρώδεις.
Η «Αλλοτεκοίτη» ευαισθητοποιεί, προβληματίζει, αφυπνίζει. Είναι μια ιστορία για τον σύγχρονο άνθρωπο που προσπαθεί να σταθεί απέναντι στο κτήνος του φασισμού, του ρατσισμού, της μαζοποίησης, της παγκοσμιοποίησης, της αλλοτρίωσης σε όλα τα επίπεδα και να αρθρώσει, να φωνάξει, να κραυγάσει την ιστορία του, την εκδοχή του για έναν καλύτερο κόσμο.