MOTHER OF ORGAN DONOR
Your eyes resuscirtated in a stranger face
Look around surprised without memory
And indifferently pass over me
As if they never loved me.
Uneven your heartbeats
In the breast of some unknown
Struggle desperatly
To be reconciled to the other’ s life.
How heardlessly you condemned me my child
To love through you
All those prospective dead?
How many more times
You will be dying with them little by little?
Μητέρα δωρητῆ σώματος
Ἀναστημένα σὲ ξένο πρόσωπο τὰ μάτια σου
ἔκπληκτα γύρω τους κοιτάζουν, δίχως μνῆμες
κι ἐμένα ἀδιάφορα μὲ προσπερνᾶνε
σὰ νὰ μὴ μ’ ἀγαπήσανε ποτέ.
Ἄρρυθμοι οἱ κτῦποι τῆς καρδιᾶς σου
στὸ στῆθος κάποιου ἄγνωστου
παράφορα ἀγωνίζονται
νὰ συμφωλιωθοῦν μὲ τὴ δική του τὴ ζωή.
Πῶς ἔτσι ἄσπλαχνα μὲ καταδίκασες παιδί μου
μὲς ἀπὸ σένα ν’ ἀγαπήσω
ὅλους αὐτοὺς τοὺς ὑποψήφιους νεκρούς;
Πόσες φορὲς ἀκόμα
μαζί τους θὰ πεθαίνεις λίγο λίγο
καὶ ὕστερα
σὲ πόσους τάφους θὰ κοιμᾶται τὸ κορμί σου;
ALEXIA
Alexia, what a strange name
A caption underneath a magic icon
Escorting me at night in my dreams.
A most beautiful little girl
At the feet of the Byzantium lady
During that time of Basil , the Bulgan-Slayer!
( when I grow up
-my thought was running grandiosely
To an impenetrable tomorrow-
I ll call my daughter Alexia.)
The mute Bulgarian… was knocking about in my sleep,
Her silence hiding in my pillow.
I named my son Alexi,
And I raised him at some intersection
Of Bulgar- Slayer street
A beautiful Bulgarian woman, almost speechless,
Often does the cleaning at my house.
Always faithful to my beloved book
I transcribe, as much as I can
A few immortal pages
In my transient life.
ΑΛΕΞΙΑ
Αλεξία, τι παράξενο όνομα!
Λεζάντα κάτω από μια εικόνα μαγική
Που με συνόδευε τις νύχτες στα όνειρα μου.
Μια πανέμορφη μικρούλα
Στα πόδια της Δέσποινας του Βυζαντίου
Τον καιρό εκείνο, του Βουλγαροκτόνου!
(Όταν μεγαλώσω_ έτρεχε η σκέψη μου μεγαλεπήβολη στ’ αδιαπέραστο αύριο_
Την κόρη μου θα την φωνάζω Αλεξία).
Αλώνιζε στον ύπνο μου η βουβή Βουλγάρα
Κρυβότανε στο μαξιλάρι μου η σιωπή της.
Τον γιο μου τον ονόμασα Αλέξη
Και τον μεγάλωσα σε κάποιο σταυροδρόμι της Βουλγαροκτόνου
Μια όμορφη Βουλγάρα, αμίλητη σχεδόν
Συγυρίζει συχνά το σπίτι μου.
Πάντα πιστή στο αγαπημένο μου βιβλίο αντιγράφω όσο μπορώ
Κάποιες αθάνατες σελίδες του
Στην πρόσκαιρη ζωή μου.