Της σιωπής
Tη σιωπή πρέπει να τη χαϊδεύεις
να τη χειρίζεσαι σαν ερωμένη
να ενώνεις τα νήματά της χωρίς να σε βλέπει
για να την πιάνεις στην απόχη
του άλλου μυαλού σου.
Να της μιλάς με το βλέμμα χωρίς να τη βλέπεις
και να εστιάζεις μόνο τα μάτια στο κενό.
Θα σε βλέπει εκείνη ούτως ή άλλως.
Η σιωπή αποκρίνεται πάντα στα αισθήματά σου.
Συμμετέχει με πόνο στα εγκλήματα που διέπραξες
ή σκηνοθέτησαν άλλοι για σένα.
Σέβεται με θαυμαστό και αξιολύπητο τρόπο τα πάθη σου
γιατί κι αυτή βολεύεται, αφού δεν μιλά ποτέ
κι είναι πάντα βυθισμένη στη δική της σιωπή.
Μην την προκαλείς όμως.
Κρατάει πάντα ένα ζευγάρι σανδάλια
που έχουν κολλημένα σπασμένα γυαλάκια
τα δάκρυά σου στη σόλα τους
και σου τα φορά χωρίς καν να το υποψιαστείς
η πονηρή
για να γλιστρήσεις πάνω στα δάκρυά σου
και να σ’ ακούσει να κραυγάζεις απ’ την πτώση
μια που αυτή δεν μπορεί να ουρλιάξει
για τη δική της.
Σκιές για ελλείποντα σώματαΟι σκιές ήταν πάντα τα κλειδιά του σώματος.
Ειδικά τα βράδια
όταν το σώμα ακουμπά
στις σκιές του σεντονιού
ψάχνοντας μετέωρες αισθήσεις.
Τότε αίφνης, αλλά πάντα
αίφνης πάντα
ακόμα κι ο ύπνος
ίσως και τ΄ όνειρο
γίνονται σκιές του σώματος
που διαρκώς λείπει από κοντά σου.
Ζαχαρίας Κατσακός
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Παιδαγωγικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Ιωαννίνων (Επιστήμες της Αγωγής). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Νεοελληνική Φιλολογία (D.E.A., Πανεπιστήμιο Paris IV – Σορβόννης) και υποψήφιος για το μεταπτυχιακό δίπλωμα MΑ στη Δημιουργική Γραφή (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). Τα επιστημονικά και ερευνητικά του ενδιαφέροντα εδράζονται στη Θεωρία και τη Διδακτική της λογοτεχνίας. Εργάζεται ως Φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση διδάσκοντας Νεοελληνική γλώσσα και Λογοτεχνία. Συνεργάζεται με έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, δημοσιεύοντας ποίηση, πεζά κείμενα και κριτική. Τα Ποιητικά σήματα – Δοκίμια και κείμενα κριτικής (Α΄ τόμος), από τις εκδόσεις Poema, (Κορώνη, 2019), είναι το πρώτο του βιβλίο.