(Εμπνευσμένο από το θεατρικό έργο «Οι Αλεπούδες»της Ντον Κινγκ)
Μας το εξήγησαν στο Ινστιτούτο των Ανιχνευτών με πολλά παραδείγματα: ο εχθρός είναι εκεί έξω, στα χωράφια, αλλά το πνεύμα τού εχθρού προσπαθεί να μας κυριέψει. Ειδικά εμάς τους Ανιχνευτές, γιατί μάς φοβάται. Έχει μυστικές δυνάμεις ο εχθρός, αλλά έχουμε εκπαιδευτεί να αμυνόμαστε και τελικά να τον νικάμε, να τον αναφέρουμε στους ανωτέρους μας, να σώζουμε τη χώρα. Η πλάτη μου έχει τις ουλές αυτού του πετυχημένου αγώνα.
Τα πράγματα έχουν ως εξής: η κακή απόλαυση είναι το όπλο της Κόκκινης Αλεπούς. Μπαίνει στη σκέψη μας. Μας κάνει να σκεφτόμαστε την Γυναίκα τον καιρό που δεν πρέπει. Διότι, μετά την θητεία μας, επιτρέπεται να παντρευτούμε, να κληροδοτήσουμε και τα γονίδιά μας στους απογόνους.
Πέρασα μεγάλη δοκιμασία από τον εχθρό αυτές τις μέρες. Η Αλεπού προσπάθησε να με κυριέψει με την μορφή της μις Λόρα Τζέκινς. Μου την έβαζε στο μυαλό γυμνή. Φραγγελωνόμουν με τριάντα χτυπήματα κάθε βράδυ, εδώ και μια βδομάδα. Μάτωνα μέχρι να συνέλθω. Όταν συνερχόμουν, βίωνα την αληθινή, την καλή απόλαυση.
Ευτυχώς, στο Ινστιτούτο μάς έμαθαν να αυτοαναλυόμαστε. Λοιπόν: κάποιο μέρος τού εαυτού μου θέλει να απολαμβάνω. Κάποιο άλλο μέρος τού εαυτού μου θέλει να αποφασίζει τι θα απολαμβάνω. Ονομάζουμε το πρώτο Αυτός που Επιθυμεί και το δεύτερο Αυτός που Αποφασίζει. Αυτός που Αποφασίζει πρέπει να έχει το πάνω χέρι, η συμπεριφορά μου ν΄ ακολουθεί τη γνώμη του. Με βάση ποιες αρχές αποφασίζει; Μα ασφαλώς με αυτά που μας δίδαξαν, για να γίνουμε Ανιχνευτές. Όταν ακολουθώ αυτές τις αρχές, νιώθω την ανώτερη μορφή απόλαυσης.
Ξέρω βέβαια ότι η μις Τζέκινς δεν έχει καμία σχέση με το είδωλό της, που ο εχθρός μού έβαλε στο μυαλό, για να με αποπροσανατολίσει από το καθήκον. Η μις Τζέκινς κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει σύζυγός μου, όταν αποστρατευθώ. Σκέφτηκα λοιπόν να της το εκμυστηρευθώ, ώστε να με περιμένει. Και το έκανα.
Σήμερα το πρωί, όπως κάθε Κυριακή, η μις Τζέκινς θα πήγαινε στην εκκλησία. Έπεφτε κι αυτή η παγερή βροχή. Την ακολούθησα. Όταν μπήκε σ’ ένα παράδρομο αρκετά ήσυχο, την πλησίασα, την χαιρέτησα ευπρεπώς και, αφού ζήτησα την άδειά της, περπάτησα λίγο μαζί της, ο καθένας μας με τη δική του ομπρέλα. Της μίλησα για το μέλλον μας.
«Είστε τρελός», είπε και γέλασε.
Κατάλαβα. Την είχε κυριέψει η Αλεπού. Την τράβηξα σε μια πόρτα. Την άρπαξα. Μα η πάλη μαζί της κατέληξε σε ένα φιλί που της επέβαλα, ενώ αγωνιζόταν να ξεφύγει. Με γρατζούνισε στο πρόσωπο κι έχω αυτές τις τέσσερις κόκκινες γραμμές στο μάγουλο. Δεν θα αναφέρω φυσικά το πραγματικό περιστατικό πουθενά. Θα έμπλεκε άσχημα η μις Λόρα. Θα λέω ότι γρατσουνίστηκα μόνος μου σε πάλη με τον πειρασμό που μου έβαλε η Αλεπού.
Γύρισα στο σπίτι και αυτομαστιγώθηκα με μανία. Μέχρι που ένιωσα την υψηλή απόλαυση της συμμόρφωσης με Αυτόν που Αποφασίζει μέσα μου, σύμφωνα με τις αρχές του Ινστιτούτου των Ανιχνευτών.
Γι΄ αυτό, κύριε Τζέκινς, σας παρακαλώ να με κατανοήσετε. Δεν είχα καμία πρόθεση να κάνω κακό στην θυγατέρα σας. Ήρθα να σας πω ότι, αν με καταγγείλετε, θα καταστρέψετε την καριέρα μου. Αν και αυτό δεν είναι τόσο βέβαιο, όσο το ότι θα καταστρέψετε τη δική σας σταδιοδρομία ως συμβολαιογράφος και τη ζωή της μις Λόρα. Ξέρετε, εμείς οι Ανιχνευτές έχουμε ισχυρούς προστάτες, γιατί εμείς προστατεύουμε την ίδια τη χώρα.
Αποφασίστε λοιπόν ορθά και νιώστε κι εσείς την ανώτερη απόλαυση.