ΤΟΣΟ ΣΠΑΤΑΛΗ
Όταν σηκώθηκε από την πρώτη σειρά του θεάτρου
για να ανεβεί και να μιλήσει στη σκηνή,
με ζωηρότητα όρθωσε στητό
το λυγερό κορμί της,
αλλά και μια δροσιά,
ένα λεπτό, αβρό αεράκι
λίκνιζε με χάρη το κάθε της βήμα.
Σαν παιχνίδισμα από αναλαμπές
και ιριδισμούς η νεανική ομορφιά της,
τόσο άφθονη, σπάταλη,
τόσο κυρίαρχη.
Σημείωση: Το Ποίημα “ΤΟΣΟ ΣΠΑΤΑΛΗ” είναι ανέκδοτο