Η μέρα που αποφάσισε να γίνει κακός άνθρωπος
Η συνειδητοποίηση ότι είχε τελειώσει ο κόσμος της όπως τον ήξερε της έφερε ζάλη. Η ματαίωση των προσδοκιών της ήταν αρκετά τρανταχτή. Είχε οσμή, όψη και ήχο. Μύριζε μπαρούτι, έμοιαζε με σκοτεινό, κρύο δωμάτιο χωρίς ίχνος ανθρώπινης παρουσίας. Ένα σκοτάδι που αποκαλύφθηκε πανηγυρικά μετά από κρότο.
Δεν ήθελε να γίνει μελοδραματική αλλά τίποτα δεν έδινε νόημα στην ύπαρξη της. Παντού υπήρχαν ανοιχτά μέτωπα. Εννοείται πως δεν σκεφτόταν τίποτα νοσηρό. Απλώς σκεφτόταν ότι υπήρχε μέχρι να μην υπάρχει. Χαρά, θλίψη, φόβος ένα κοινό αδιάφορο συναίσθημα. Κοίταξε τα χέρια της .Της φάνηκαν κάπως διάφανα. Κάπως έτσι να ένιωθε κανείς όταν έβγαινε από τον εαυτό του. Παρατήρησε ξανά τα ακροδάχτυλά της, έβλεπε το φως του ήλιου να περνάει ανάμεσα τους. Πως υπήρχε τόσο φως στο σκοτάδι; Μυστήριο; Αυταπάτη;
Αισθάνθηκε πως ήρθε η ώρα να γίνει πολύ κακός άνθρωπος. Που την είχε ωφελήσει να ακούει με υπομονή και κατανόηση τους άλλους;
Πήρε λοιπόν χαρτί και μολύβι.
Πρώτα θα έλεγε σε εκείνη την φίλη που της έλεγε διαρκώς πόσο ευτυχισμένη είναι με την οικογένεια της, ότι είχε πετύχει τις προάλλες τον άντρα της στο Tinder. Τι έκανε η αλεπού στο παζάρι; Σίγουρα δεν είχε μπει από περιέργεια.
Δεύτερον, θα ανακάτευε μια «κλίκα» στην δουλειά της που κουτσομπόλευε τους πάντες. Θα έγραφε ανώνυμα γράμματα και θα τα έστελνε στην καθεμία να τσακωθούν. Σατανική σκέψη. Βέβαια η μεγαλύτερη κατάρα για εκείνες θα ήταν να αναγκαστούν να δουλέψουν, αλλά αυτό δεν ήξερε ακόμη πως να το πετύχει.
Τρίτον, θα φρόντιζε να καταγγείλει τον γείτονα που είχε χτίσει παράνομα άλλον έναν όροφο στην πολυκατοικία του. Είχε και θράσος, έκανε και φασαρία κάθε Κυριακή.
Τέταρτον, θα έσπαγε τα τζάμια του ψιλικατζή, γιατί είχε μιλήσει πολύ άσχημα σε μια μεγάλη γυναίκα με κινητικό πρόβλημα πριν από μία εβδομάδα. Ήταν μπροστά στο σκηνικό και δεν την είχε υπερασπιστεί την κυρία. Τον φοβόταν αυτόν, είχε μια ακροδεξιά οξυθυμία.
Τέλος, θα έστελνε ένα γράμμα στον πρώην σύντροφό της, αναλύοντας του πόσο άδικος είχε υπάρξει μαζί της! Τελοσπάντων, δεν ήθελε να βγάλει κακία εκεί. Κατανοούσε. Θα έκανε όμως σίγουρα τα προηγούμενα, και αυτά αρκετά ήταν για την ώρα.
Κοίταξε το κινητό της. Της ζητούσε μια φίλη να πάνε την μαμά της στο νοσοκομείο. Δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή. Απάντησε αυτόματα «Ναι σε μισή ώρα είμαι εκεί». Έβαλε μπουφάν και σκέφτηκε ότι το να γίνει κακός άνθρωπος μπορούσε να αναβληθεί μια μέρα. Θα επανερχόταν με πιο μοχθηρά σχέδια.