ΜΝΗΜΗ ΗΛΙΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ήταν το καλοκαίρι του 1983, όταν μου τηλεφώνησε μια μέρα ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος για να μου πει ότι με ψάχνει ο «Μάνσον» από το Παρίσι. Ο «Μάνσον» φυσικά ήταν ο Ηλίας Πετρόπουλος, που ζούσε τότε στο Παρίσι σε αναγκαστική εξορία, λόγω κάποιων «άσεμνων» δημοσιευμάτων του, που του είχαν επισύρει δικαστικές ποινές. Τηλεφώνησα αμέσως στον Ηλία, που άρχισε να διαμαρτύρεται ότι είχα χαθεί. Ηλία, απλώς μετακόμισα, του είπα. Γι’ αυτό μου γύρισαν πίσω τα γράμματά μου, μού επισήμανε. Η αλληλογραφία που μου έστελνε, περιείχε συνήθως τα δημοσιεύματά του στην Ελευθεροτυπία σε φωτοτυπίες, κάποιους σελιδοδείχτες χειροποίητους που φιλοτεχνούσε με δημιουργική όρεξη, αυτοσχέδια βιβλιαράκια με ποιήματά του ή με μικρά εικαστικά δοκίμια, χειρόγραφα και άλλα μικροπράγματα. Ό,τι κάνει δηλαδή ένας εξόριστος για να μη χάσει την επαφή με την πατρίδα και τους φίλους του. Όταν αποκαταστάθηκαν πάλι οι σχέσεις μας με μια φυσιολογική ροή επικοινωνίας, μου έστειλε όλο αγάπη και κέφι τον εικονιζόμενο παρακάτω πίνακα του Αλέκου Φασιανού, με την εξής περιβάλλουσα επιγραφή: «Στον ποιητή ΗΛΙΑ ΚΕΦΑΛΑ # ένα μικρό δωράκι για να με θυμάται όταν ψοφήσω # Η.ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ # Από το Παρίσι στις 7 Ιουνίου 1983». [1]
Αγαπητέ μου Ηλία, συνονόματε, όλοι θα χαθούμε μια μέρα, εσύ ήδη χάθηκες, αλλά μέχρι να χαθώ κι εγώ, θα σε θυμάμαι πάντα και θα σε μνημονεύω.
ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΘΡΥΛΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Είχα την τιμή να τον υποδεχθώ μέσω του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. Τρικάλων και να τον ξεναγήσω στην Τρικαλινή ενδοχώρα το 1997. Πρόκειται για τον διαπρεπή «ποιητή αρχαιολόγο» Βίκτωρα Σαριγιαννίδη, που γεννήθηκε στην Τασκένδη το 1929 από Έλληνες γονείς και σπούδασε αρχαιολογία στη Μόσχα. Ανέσκαψε όλη την Κεντρική Ασία, ακολουθώντας τα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αποδεικνύοντας ότι ο Ελληνισμός είχε εξαπλωθεί εκεί 1.500 χρόνια πριν από τον Μακεδόνα στρατηλάτη. Δικό του έργο είναι η ανακάλυψη της νεκρόπολης Τιλιά Τεπέ (1ος αι. μ.Χ.) στο Τουρκμενιστάν με ανευρεθέντα 20.000 χρυσά αντικείμενα, όπως και η ανακάλυψη του άγνωστου Βασίλειου της Μαργιανής (τρίτη χιλιετία π.Χ., έρημος Καρά Κουμ). Ήταν διδἀκτωρ της Ιστορικής Επιστήμης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Επίτιμο μέλος της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρείας, μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Επιστημών. Έλαβε την Ελληνική υπηκοότητα το 1997, αναγορεύθηκε πρεσβευτής του Ελληνισμού το 1998 και τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2002. Έγραψε αναρίθμητα άρθρα και 20 πολυμεταφρασμένα βιβλία. Ο Κώστας Καραμανλής θέλησε να τον αξιοποιήσει περαιτέρω, αλλά οι λοιποί κρατικοί φορείς αδιαφόρησαν εντελώς. Το Ελληνικό Δημόσιο για να τον τιμήσει και να τον κρατήσει κοντά του του έδωσε σύνταξη 190 ευρώ, την οποία μόλις την είδε σηκώθηκε κι επέστρεψε πικραμένος στη Μόσχα, όπου και πέθανε το 2013. [2]
